W przypadku wprowadzania modeli w przestrzeni dwuwymiarowej dopuszczalne są tylko kąty obrotu przekrojów 0° i 180°. Kierunek lokalnego układu współrzędnych w pręcie (xyz) jest wyraźnie zdefiniowany, a w przypadku modeli 2D siły wewnętrzne pręta My i Vz są obliczane tylko.
Oś większa przekroju (oś y) jest zawsze zgodna z kierunkiem globalnej osi Y, oś mniejsza (oś z) w ogóle nie jest uwzględniana (zakłada się, że jest ona całkowicie nieruchoma).
Jeżeli dopuszczono by do obrotu przekroju, mogłoby dojść do podwójnego zginania, ponieważ obciążenia można definiować tylko w płaszczyźnie XZ w przestrzeni 2D. Uzyskane składowe Vy , T i Mz nie byłyby wtedy uwzględniane. Z tego powodu obroty przekroju są dopuszczalne tylko w przypadkach, gdy lokalna oś z przekroju wskazuje na płaszczyznę XZ.
Na koniec zalecamy wprowadzenie modelu 3D, w którym dopuszczalne są dowolne obroty przekroju.