Jeśli wprowadzisz modele w przestrzeni dwuwymiarowej, dopuszczalne są jedynie kąty obrotu profili 0° i 180°. Kierunek lokalnego układu osiowego na pręcie (x-y-z) jest jednoznacznie określony i w modelach 2D obliczane są jedynie siły przekrojowe My i Vz.
Mocna oś przekroju (oś y) zawsze jest w przestrzeni dwuwymiarowej skierowana w kierunku globalnej osi Y, natomiast oś słaba (oś z) nie jest w ogóle brana pod uwagę (zakłada się, że jest całkowicie nieruchoma).
Gdyby dopuszczone były obroty przekroju, mogłoby dojść do podwójnego zginania, ponieważ w przestrzeni 2D można zdefiniować jedynie obciążenia w płaszczyźnie XZ. W wyniku tego powstałby udział Vy, T oraz Mz, który jednak zostałby pominięty. Z tego powodu dopuszczalne są jedynie takie obroty przekroju, przy których lokalna oś z przekroju wskazuje na płaszczyznę XZ.
Ostatecznie zalecamy w takich przypadkach wprowadzenie modelu 3D, w którym dopuszczalne są dowolne obroty przekroju.
