Zgodnie z EN 1992-1-1 rozdz. 9.3.1, minimalne zbrojenie zapewniające ciągliwość elementu konstrukcyjnego powinno być umieszczone w głównym kierunku rozpiętości płyty. W RF-CONCRETE Surfaces domyślnie zaznaczona jest opcja "Kierunek zbrojenia z główną siłą rozciągającą w rozpatrywanym elemencie". Oznacza to, że dla każdego elementu program wyszukuje największą siłę rozciągającą dla każdego kierunku zbrojenia oraz dla powierzchni górnej (-z) i dolnej (+z). Jeżeli dla pojedynczego elementu została znaleziona największa siła rozciągająca, zostaje tam zastosowane zbrojenie minimalne. Istnieje możliwość rozmieszczenia zbrojenia minimalnego w kierunku naprężeń głównych tylko w płytach obciążonych dwukierunkowo. W tym celu należy otworzyć okno dialogowe "Ustawienia minimalnego zbrojenia dla właściwości sferoidalnych". Po wybraniu opcji „Zdefiniuj” można dokładnie ustawić, w którym kierunku i po której stronie elementu konstrukcyjnego ma być rozmieszczone zbrojenie minimalne.
Pytanie
W przypadku wymiarowania płyt obciążonych dwukierunkowo w RF CONCRETE Surfaces otrzymuję minimalne zbrojenie w obu kierunkach płyt. Czy w module dodatkowym można określić, w którym miejscu ma zostać zastosowane zbrojenie minimalne?
Masz indywidualne przekroje słupów lub ścianki ustawione pod kątem, a potrzebujesz obliczeń na przebicie?
Nie ma problemu. W programie RFEM 6 można przeprowadzać obliczenia na przebicie nie tylko dla przekrojów prostokątnych i okrągłych, ale także dla dowolnego kształtu przekroju.
W przypadku analizy spektrum odpowiedzi modeli budynków można wyświetlić współczynniki wrażliwości dla kierunków poziomych według kondygnacji.
Dzięki tym kluczowym wartościom można zinterpretować wrażliwość na efekty stateczności.
Stosując modalny współczynnik istotności (MRF) można ocenić, w jakim stopniu poszczególne elementy konstrukcyjne przyczyniają się do powstania rzeczywistego kształtu wyboczenia. Obliczenia opierają się na energii względnego odkształcenia sprężystego każdego pojedynczego pręta.
Dzięki MRF można rozróżnić lokalne i globalne kształty wyboczenia. Jeżeli kilka prętów ma znaczny MRF (np. > 20%), bardzo prawdopodobna jest niestateczność całej konstrukcji lub jej części. Jeżeli jednak suma wszystkich MRF dla kształtu drgań wynosi około 100%, należy spodziewać się lokalnego problemu ze statecznością (np. wyboczenia pojedynczego pręta).
Ponadto MRF może być wykorzystany do określenia obciążeń krytycznych i równoważnych długości wyboczeniowych poszczególnych prętów (np. do analizy stateczności). Kształty wyboczenia, dla których dany pręt ma małe wartości MRF (np. <20%), mogą zostać w tym kontekście pominięte.
MRF jest wyświetlany według kształtów wyboczenia w tabeli wyników w sekcji Analiza stateczności --> Wyniki według prętów --> Długości efektywne i obciążenia krytyczne.
Za pomocą elementu "Cięcie płyty" można ciąć blachy (np. blachy węzłowe, blachy środnika itp.). Dostępne są różne metody cięcia:
- Płaszczyzna: Cięcie jest wykonywane na powierzchni najbliższej płycie odniesienia.
- Powierzchnia: Wycinane są tylko przecinające się części płyt.
- Bryła ograniczająca: Najbardziej zewnętrzny wymiar, szerokość i wysokość, jest wycinany jako prostokąt.
- Obwiednia wypukła: Zewnętrzna powłoka przekroju służy do przycinania płyty. Jeżeli w węzłach narożnych przekroju występują zaokrąglenia, cięcie jest do nich dostosowywane.