Redukcja może być aktywowana dla każdej sytuacji projektowej poprzez opcję w asystencie kombinacji (zobacz obraz 01).
Aktywując tę opcję, program analizuje wyniki poszczególnych przypadków obciążenia. Na podstawie tych wyników, przypadki obciążenia są następnie wewnętrznie dzielone na 'grupy', w zależności od tego, czy wynik (siła przekrojowa, odkształcenie lub reakcja podparcia) jest dla tego przypadku obciążenia absolutnie 'maksymalny' lub 'minimalny'.
W małym przykładzie dołączonym do tego FAQ zdefiniowano następujące przypadki obciążenia, które prowadzą do następujących momentów w polu My:
- LF1 - Ciężar własny - obciążenie stałe: Moment w polu My = 4,0 kNm
- LF2 - Obciążenie użytkowe (+) - obciążenie zmienne: Moment w polu My = 6,0 kNm
- LF3 - Obciążenie użytkowe (-) - obciążenie zmienne: Moment w polu My = -2,0 kNm
- LF4 - Śnieg (+) - obciążenie zmienne: Moment w polu My = 5,0 kNm
- LF5 - Śnieg (-) - obciążenie zmienne: Moment w polu My = -2,50 kNm
- LF6 - Temperatura (+) - obciążenie termiczne: Moment w polu My = 1,0 kNm
- LF7 - Temperatura (+) - obciążenie termiczne: Moment w polu My = 1,50 kNm
Jeżeli kombinacje obciążeń dla stanu granicznego nośności byłyby wykonywane bez redukcji, program zgodnie z EN 1990 najpierw wygenerowałby 13 kombinacji oddziaływań (zobacz obraz 02), co skutkowałoby 105 kombinacjami obciążeń.
Jeżeli aktywujemy redukcję kombinacji obciążeń, program najpierw analizuje wyniki poszczególnych przypadków obciążenia, a następnie klasyfikuje je w omawiane na początku 'grupy'. Otrzymujemy 'grupę' z dodatnimi siłami przekrojowymi (LF1, LF2, LF4, LF6 i LF7) oraz 'grupę' z ujemnymi siłami przekrojowymi (LF3 i LF5).
- 'Grupa dodatnia': LF1, LF2, LF4, LF6 i LF7
- 'Grupa ujemna': LF3 i LF5
Przy aktywnej redukcji kombinacji obciążeń, kombinacje są teraz generowane z tych 'grup', przy czym w grupie z ujemnym znakiem dodatkowo uwzględniany jest przypadek obciążenia z kategorii oddziaływania 'Stałe' (LF1). Oznacza to również, że wcześniejsza kombinacja oddziaływań EW1 przedstawiona na obrazie 02 nie jest już uwzględniana, ponieważ z 'grup' wynika, że ciężar własny ani obciążenia stałe same w sobie nie prowadzą do maksymalnej ani minimalnej siły przekrojowej. Jednakże, inne kombinacje oddziaływań pozostają również przy aktywnej redukcji ważne. Teraz kombinacje obciążeń są budowane z tych grup, co skutkuje jedynie pięcioma kombinacjami obciążeń (zobacz obraz 03).
W aktualnym etapie rozwoju RFEM 6 (stan na luty 2022) omawiane wcześniej 'grupy' są automatycznie generowane wewnątrz programu poprzez ocenę wyników przypadków obciążenia wszystkich prętów lub powierzchni dla sił przekrojowych, odkształceń i reakcji podparć. W późniejszym czasie dostępna będzie również możliwość zdefiniowania kryteriów redukcji kombinacji obciążeń użytkownikowi, umożliwiając sterowanie redukcją dla konkretnego obiektu lub wyniku.