W przypadku tworzenia siatki brył można utworzyć warstwową siatkę ES. Za pomocą tej opcji można zdefiniować podział bryły z elementami ES pomiędzy dwiema równoległymi powierzchniami.
Oprócz 'Zagęszczenia siatki' i 'Kierunku kierunkowego' dla brył, można aktywować opcję 'Raster dla wyników', która umożliwia organizowanie punktów rastra w przestrzeni bryły. Jako punkt początkowy można ustawić między innymi środek ciężkości. Istnieje również możliwość aktywowania widoczności rastra dla wyników numerycznych w 'Nawigatorze - Wyświetlanie' w obszarze Obiekty podstawowe.
RWIND Basic wykorzystuje numeryczny model CFD (Computational Fluid Dynamics) do symulacji przepływu wiatru wokół obiektów za pomocą cyfrowego tunelu aerodynamicznego. Proces symulacji określa określone obciążenia wiatrem działające na powierzchnie modelu na podstawie wyników przepływu wokół modelu.
Za samą symulację odpowiedzialna jest siatka objętościowa 3D. W tym celu RWIND Basic przeprowadza automatyczne tworzenie siatki na podstawie dowolnie definiowanych parametrów kontrolnych. Do obliczania przepływu wiatru, RWIND Basic oferuje solwer stacjonarny, a RWIND Pro oferuje solwer przejściowy dla nieściśliwych przepływów turbulentnych. Ciśnienia powierzchniowe obliczone na bazie wyników przepływu są ekstrapolowane na model dla każdego kroku czasowego symulacji.
Dostępne są różne narzędzia, takie jak uchwycenie obiektu, definiowane przez użytkownika rastry wprowadzania i linie pomocnicze, które ułatwiają graficzne wprowadzanie danych dotyczących konstrukcji. Importuj pliki DXF jako model liniowy, aby użyć określonych punktów uchwycenia.
Algorytm tworzenia siatki w programie RWIND Simulation wykorzystuje opcję warstwy granicznej do generowania wielowarstwowej siatki przypowierzchniowej. Ilość warstw może być dowolnie definiowana przez użytkownika.
Ta precyzyjna siatka pozwala na realistyczne odwzorowanie prędkości wiatru w obszarach przypowierzchniowych.
Funkcja ta umożliwia automatyczne zagęszczenie siatki ES na powierzchniach. Zagęszczenie siatki jest stopniowe. Na każdym kroku siatka ES jest tworzona na podstawie porównania błędów wyników w poprzednim kroku obliczeń. Błąd numeryczny jest obliczany na podstawie wyników dla elementów powierzchniowych i jest oparty na sformułowaniu energetycznym Zienkiewicza-Zhu.
Ocena błędu jest przeprowadzana dla liniowej analizy statycznej. Wybieramy przypadek obciążenia (lub kombinację obciążeń), dla którego wygenerowana jest siatka ES. Siatka ES jest następnie wykorzystywana do wszystkich obliczeń.