94 Wyniki
Wyświetl wyniki:
Sortuj według:
Aby ocenić, czy w obliczeniach dynamicznych konieczne jest również uwzględnienie analizy drugiego rzędu, w normie EN 1998‑1, sekcje 2.2.2 i 4.4.2.2 zawarto współczynnik wrażliwości międzykondygnacyjnego znoszenia θ. Można ją obliczyć i przeanalizować za pomocą programów RFEM 6 i RSTAB 9.
Zgodnie z normami EN 1998-1 sekcje 2.2.2 i 4.4.2.2 do obliczeń stanu granicznego nośności należy przeprowadzić obliczenia z uwzględnieniem teorii drugiego rzędu (efekt P-Δ). Efekt ten nie musi być uwzględniany tylko w przypadku, gdy współczynnik wrażliwości międzykondygnacyjnej jest mniejszy niż 0,1.
Aby można było przeprowadzić obliczenia push-over, należy zdefiniowaną krzywą nośności przekształcić do postaci uproszczonej. Tak zwana metoda N2 jest opisana w Eurokodzie EN 1998. Ten artykuł powinien pomóc w wyjaśnieniu, co oznacza bilinearyzacja zgodnie z metodą N2.
Zarówno analiza drgań własnych, jak i analiza spektrum odpowiedzi przeprowadzane są na modelach liniowych Jeżeli w modelu występują nieliniowości, podlega on linearyzacji, dzięki czemu elementy nieliniowe nie są brane pod uwagę w dalszej analizie. Mogą to być na przykład pręty rozciągane, podpory nieliniowe lub przeguby nieliniowe. Celem artykułu jest pokazanie, w jaki sposób można je traktować w analizie dynamicznej.
Automatyczny proces wymiarowania zbrojenia określa zbrojenie powierzchniowe, które zapewnia wymaganą ilość zbrojenia wynikającego z obliczeń.
- 001819
- Obliczenia
- Projektowanie konstrukcji aluminiowych RFEM 6
-
- Projektowanie konstrukcji aluminiowych RSTAB 9
- Projektowanie konstrukcji betonowych RFEM 6
- Projektowanie konstrukcji betonowych RSTAB 9
- Projektowanie konstrukcji stalowych RFEM 6
- Projektowanie konstrukcji stalowych RSTAB 9
- Projektowanie konstrukcji drewnianych RFEM 6
- Projektowanie konstrukcji drewnianych RSTAB 9
- Konstrukcje betonowe
- Konstrukcje stalowe
- Konstrukcje drewniane
- Analiza statyczno-wytrzymałościowa
- Eurocode 0
- Eurocode 2
- Eurocode 3
- Eurocode 5
- Eurocode 9
- ADM
- ANSI/AISC 360
Ze względu na użyteczność konstrukcji odkształcenia nie mogą przekraczać określonych wartości granicznych. Przykład pokazuje, w jaki sposób można zweryfikować ugięcie prętów za pomocą modułów dodatkowych.
Jeżeli na górnej półce znajduje się płyta betonowa, działa ona jak podpora boczna (konstrukcja zespolona) i zapobiega problemom ze statecznością przy wyboczeniu skrętnym. Jeżeli moment zginający jest ujemny, dolna półka jest obciążona, a górna rozciągana. Jeżeli podparcie boczne nie jest wystarczające ze względu na sztywność środnika, kąt pomiędzy dolną półką a linią nacięcia środnika jest zmienny, przez co istnieje możliwość wystąpienia niestateczności wymiarowej dolnej półki.
Program RFEM 6 oferuje rozszerzenie Wymiarowanie aluminium do wymiarowania prętów aluminiowych. W tym artykule pokazano, jak w programie obliczane są przekroje klasy 4 zgodnie z Eurokodem 9.
Standardowym rozwiązaniem w konstrukcji prętów drewnianych jest możliwość łączenia mniejszych prętów poprzez podparcie na większym dźwigarze. Dodatkowo warunki na końcach pręta mogą uwzględniać podobną sytuację, w której belka jest oparta na podporze. W obu przypadkach belka musi być zaprojektowana tak, aby uwzględniała nośność w poprzek włókien zgodnie z NDS 2018 s. 3.10.2 i CSA O86:19 punkty 6.5.6 i 7.5.9. W ogólnych programach do projektowania statyczno-wytrzymałościowego zazwyczaj nie jest możliwe przeprowadzenie pełnej kontroli obliczeń, ponieważ powierzchnia docisku jest nieznana. Jednak w programie RFEM 6 nowej generacji i rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji drewnianych dodana funkcja 'podpór obliczeniowych' umożliwia teraz użytkownikom uwzględnienie docisku NDS i CSA prostopadle do warunków projektowych dla włókien.
Optymalnym scenariuszem, w którym należy zastosować obliczenia na przebicie zgodnie z ACI 318-19 [1] lub CSA A23.3:19 [2], jest sytuacja, w której płyta jest poddawana wysokiej koncentracji obciążeń lub sił reakcji występujących w jednym węźle. W programie RFEM 6 węzeł, w którym występuje przebicie, nazywany jest węzłem z przebiciem. Przyczyny tak dużej koncentracji sił mogą być spowodowane przez słup, siłę skupioną lub podporę węzłową. Łączenie ścian może również powodować obciążenia skupione na końcach, narożach i na końcach obciążeń liniowych i podpór.