Wyboczenie giętno-skrętne (LTB) jest zjawiskiem, które występuje, gdy belka lub element konstrukcyjny są zginane, a pas ściskany nie jest wystarczająco podparty bocznie. Prowadzi to do kombinacji przemieszczenia bocznego i skręcenia. Jest to decydujący czynnik przy wymiarowaniu elementów konstrukcyjnych, zwłaszcza smukłych belek i dźwigarów.
Program RFEM 6 oferuje rozszerzenie Wymiarowanie aluminium do wymiarowania prętów aluminiowych. W tym artykule pokazano, jak w programie obliczane są przekroje klasy 4 zgodnie z Eurokodem 9.
W tym artykule omówiono dostępne opcje określania nominalnej wytrzymałości na zginanie Mnlb dla stanu granicznego wyboczenia lokalnego, podczas projektowania zgodnie z Aluminium Design Manual (Podręcznik projektowania konstrukcji aluminiowych 2020).
Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji aluminiowych dla RFEM 6 wymiaruje pręty aluminiowe ze względu na stan graniczny nośności i użytkowalności zgodnie z Eurokodem 9. Ponadto możliwe jest wymiarowanie zgodnie z ADM 2020 (norma amerykańska).
Aluminum Design Manual (ADM) 2020 został opublikowany w lutym 2020 r. ADM 2020 zawiera wytyczne dotyczące obliczeń wg. metody dopuszczalnej wytrzymałości (ASD) oraz metody obliczeniowego obciążenia i współczynnika nośności (LRFD) stosowanych do projektowania belek aluminiowych aby zapewnić niezawodność i bezpieczeństwo wszystkich konstrukcji aluminiowych. Najnowsza wersja tej normy została zintegrowana z modułem dodatkowym RF-/ALUMINIUM ADM dla programu RFEM/RSTAB. Poniższy tekst przedstawia odpowiednie aktualizacje dotyczące programów firmy Dlubal.
Jeżeli przekrój pręta aluminiowego składa się z smukłych elementów, uszkodzenie może wystąpić z powodu lokalnego wyboczenia pasów lub środników, zanim pręt osiągnie pełną wytrzymałość. W module dodatkowym RF-/ALUMINIUM ADM dostępne są teraz trzy opcje określania nominalnej wytrzymałości na zginanie dla stanu granicznego wyboczenia lokalnego, Mnlb, z rozdziału F.3 w Podręczniku projektowania konstrukcji aluminiowych 2015. Trzy opcje obejmują sekcje F.3.1 Metoda średniej ważonej, F.3.2 Metoda wytrzymałości bezpośredniej i F.3.3 Metoda elementów ograniczających.