Jeżeli chcą Państwo skorzystać z analizy drugiego rzędu, należy zdefiniować kombinacje obciążeń. W przypadku kombinacji obciążeń obciążenia zawarte w przypadkach obciążeń są łączone w „jeden duży przypadek obciążenia” z uwzględnieniem odpowiednich częściowych współczynników bezpieczeństwa, a ten przypadek obciążenia jest obliczany zgodnie z analizą drugiego rzędu.
Z kolei w przypadku kombinacji wyników najpierw obliczane są zawarte w niej przypadki obciążeń. Następnie wyniki są sumowane z uwzględnieniem częściowych współczynników bezpieczeństwa. Nie można ustawić metody obliczeń dla kombinacji wyników. Jest to możliwe tylko w przypadku przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń.
W przypadku przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń w parametrach obliczeń można określić metodę analizy, na przykład analiza drugiego rzędu (patrz rysunek 01). Jeżeli w modelu znajdują się pręty typu „Kabel”, elementy te są obliczane według analizy dużych deformacji.
W przypadku przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń zawsze uzyskuje się jednoznaczne siły wewnętrzne. Z kolei kombinacje wyników zawierają obwiednię sił wewnętrznych (wartości maksymalne i minimalne). Ponieważ wyniki przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń nakładają się na kombinacje wyników, PO może zatem zawierać wyniki według statycznej analizy liniowej lub analizy drugiego rzędu.
W modelu można połączyć zdefiniowane PO w postaci sumarycznej PO z kryterium lub (np. KW1 = KW1/ciągłe lub K2/ciągłe lub KW3/ciągłe ...). W ten sposób uzyskuje się maksymalne siły wewnętrzne i odkształcenia uwzględniane w analizie drugiego rzędu (patrz Rysunek 02).
Sekcja "stała lub superpozycja" powoduje, że do wyników wykorzystuje się jeden lub obydwa KO. Jeżeli wyniki są połączone w RC z „alternatywnie lub superpozycją”, może się zdarzyć, że KO nie zostaną zastosowane. Następnie siły wewnętrzne i odkształcenia stają się zerowe.
