W parametrach obliczeń programu RFEM lub RSTAB w zakładce „Globalne parametry obliczeń” znajduje się pole "Liczba przyrostów obciążenia dla przypadków/kombinacji obciążeń". Te dwie pozycje sterują numerycznym przyrostowym zastosowaniem zdefiniowanych warunków brzegowych obciążeń w odpowiednich przypadkach obciążeń i kombinacjach obciążeń. Odwrotność wpisu opisuje ułamek obciążenia. W procesie rozwiązywania problemów następnie przykłada się do modelu zdefiniowane obciążenia sukcesywnie w tak zwanych przyrostach obciążenia, aż do osiągnięcia całkowitego obciążenia. W przypadku odpowiednich przyrostów obciążenia rozwiązywanie równań próbuje znaleźć równowagę w obrębie maksymalnych dozwolonych iteracji, a tym samym określić odpowiednie wartości początkowe dla następnego przyrostu obciążenia.
Można sobie wyobrazić, że w trakcie rozwiązywania problemów gromadzi się całe obciążenie wynikające z przypadku obciążenia lub kombinacji obciążeń w „konewce” i wylewa się je porcjami na model zbiorczy. W tym przypadku liczba przyrostów obciążenia jest skorelowana z szybkością przyłożenia obciążenia. Prędkość nie powinna być rozumiana jako parametr czasu rzeczywistego, ale jako parametr czysto numeryczny.
Przyłożenie obciążenia przyrostowego ma znaczenie tylko w przypadku nieliniowych układów konstrukcyjnych. Zapewnia to z reguły odpowiednio wyższą jakość wyników wraz ze wzrostem liczby przyrostów obciążenia. Podstawowym celem tej metody jest znalezienie mikro zbieżności w odpowiednich przyrostach obciążenia, aby określić nowe, wysokiej jakości wartości początkowe dla następnego przyrostu obciążenia, a na koniec osiągnąć makro zbieżność dla całego przypadku obciążenia.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
