Odpowiedź:
Belki ze środnikiem falistym pozwalają na większą optymalizację konstrukcji stalowych. Często stosuje się je w celu zmniejszenia ciężaru własnego głównych elementów nośnych i zapobiegania wyboczeniowym uszkodzeniom środników wskutek pofałdowania.
Niniejszy przykład będzie oparty na WTA – 1250 – 300x20 Beam z katalogu Zeman.
- Utwórz węzły reprezentujące funkcję sinus
-
Skopiuj węzły do żądanej długości belki
- W tabeli Linie programu RFEM utwórz ręcznie linie typu Spline od 1 do ostatniego węzła
Po wykonaniu tych kroków zaleca się utworzenie przekroju parametrycznego z wymiarami docelowej belki falistej. Pręty korzystające z tego przekroju można później przekształcić w powierzchnie.
- Utwórz przekrój parametryczny z geometrią opartą na żądanej belce
- Generuj powierzchnie z prętów
Przy takim zestawie powierzchni zaleca się skopiowanie sinusoidy w położenie górnej i dolnej krawędzi powierzchni reprezentującej środnik.
Później konieczna jest zmiana typu geometrii powierzchni środnika na czworobok i ponowne zdefiniowanie linii granicznych tego elementu.
- Skopiuj sinus na górna i dolną krawędź środnika
- Zmień typ geometrii środnika na czworobok
- Wyklucz linie proste z powierzchni środnika i dodaj linie sinusoidalne
Po przygotowaniu geometrii należy skupić się na ukończeniu modelu do obliczeń. Wybierz linie początkowe i końcowe elementów i utwórz pręty typu Sztywny. Następnie można zdefiniować podpory węzłowe na belce i obciążenia w modelu. W celu sprawdzenia wypadkowych sił wewnętrznych pręta zaleca się zdefiniowanie belki wynikowej na głównej linii środkowej oryginalnej belki.
Zakończenie wszystkich tych kroków pozwala nam rozpocząć analizę belki.
- Zdefiniuj sztywne elementy na zewnętrznych liniach powierzchni
- Dodaj podpory węzłowe
- Add loads – use line loads, not member loads for continuous loading
- Zdefiniuj belkę wynikową na linii środkowej
- Przeprowadź analizę
Należy pamiętać o zdefiniowaniu odpowiednich ustawień siatki z odpowiednią wielkością elementów skończonych oraz zastosowaniu zagęszczenia siatki liniowej na liniach sinusoidalnych.
