Obliczenia nieliniowe przyjmują rzeczywistą geometrię siatki płaskiej, wyboczonej, prostej lub podwójnie zakrzywionej części powierzchni z wybranego szablonu cięcia i spłaszczają tę część powierzchni z uwzględnieniem minimalizacji energii odkształcenia, przy założeniu zdefiniowanego zachowania materiału.
W uproszczeniu, metoda ta ma na celu skompresowanie geometrii siatki w prasie, przy założeniu kontaktu bez tarcia, oraz znalezienie stanu równowagi naprężeń od spłaszczenia w elemencie w płaszczyźnie. W ten sposób uzyskuje się minimalną energię i optymalną dokładność szablonu cięcia. Brane pod uwagę są kompensacje dla osnowy i wątku podobnie jak kompensacje dla linii granicznych. Następnie, zdefiniowane tolerancje na liniach granicznych stosowane są w stosunku do geometrii płaskiej powierzchni.
Funkcje:
Metoda minimalnej energii odkształcenia w procesie spłaszczania, dla bardzo dokładnych szablonów cięcia
Zastosowanie do niemal wszystkich układów siatki
Rozpoznawanie definicji sąsiednich szablonów cięcia w celu zachowania takiej samej długości w łączeniach
RF-CUTTING-PATTERN jest aktywowany poprzez wybranie odpowiedniej opcji w zakładce Opcje w danych ogólnych dowolnego modelu programu RFEM. Po aktywacji modułu dodatkowego w sekcji Dane modelu wyświetlany jest nowy obiekt "Szablony cięcia". Jeżeli rozkład powierzchni membrany dla cięcia w pozycji podstawowej jest zbyt duży, można podzielić powierzchnię, przecinając linie (typu linii "Cięcie za pomocą dwóch linii" lub "Cięcie za pomocą przekroju") w odpowiednich pasmach częściowych.
Następnie można zdefiniować indywidualne wpisy dla każdego szablonu cięcia przy użyciu obiektu "Wzorzec cięcia". Tutaj można ustawić linie graniczne, kompensacje i naddatki.
Kroki sekwencji roboczej:
Tworzenie linii cięcia
Tworzenie szablonu poprzez wybór jego linii granicznych lub przy użyciu półautomatycznego generatora
Dowolny wybór orientacji osnowy i wątku poprzez wprowadzenie kąta
Zastosowanie wartości kompensacji
Opcjonalne definiowanie różnych kompensacji dla linii granicznych
Różne naddatki (spoina, linia graniczna)
Wstępne przedstawienie szablonu cięcia w oknie graficznym, bez rozpoczynania głównych obliczeń nieliniowych
Przejrzyste i łatwe w użyciu opcje w poszczególnych oknach wprowadzania ułatwiają odwzorowanie układu konstrukcyjnego:
Podpory węzłowe
Typ podpory każdego węzła można edytować.
W każdym węźle można zdefiniować usztywnienie osnowy. Sprężyna deplanacyjna jest określana automatycznie na podstawie parametrów wejściowych.
Sprężyste podłoże prętowe
W przypadku sprężystego podłoża prętowego stałe sprężystości można wprowadzić ręcznie.
Alternatywnie, można użyć różnych opcji, aby zdefiniować sprężystość obrotową i translacyjną w panelu usztywniającym.
Sprężyny na końcach prętów
RF-/FE-LTB automatycznie oblicza stałe sprężystości. W oknach dialogowych i szczegółowych rysunkach można przedstawiać sprężynę translacyjną za pomocą elementu łączącego, sprężystość obrotową za pomocą pręta łączącego lub usztywnienie deplanacyjne (dostępne typy: blacha czołowa, ceownik, kątownik, słup łączący, część wspornikowa).
Przeguby prętowe
Jeżeli dla zbioru prętów w programie RFEM/RSTAB nie zostały zdefiniowane zwolnienia, można je zdefiniować bezpośrednio w module dodatkowym RF-/FE-LTB.
Strefy obciążeń
Obciążenia węzłowe i prętowe wybranych przypadków obciążeń i kombinacji są wyświetlane w osobnych oknach. Tam można je edytować, usuwać lub dodawać pojedynczo.
Imperfekcja
RF-/FE-LTB automatycznie stosuje imperfekcje poprzez skalowanie najmniejszego wektora własnego.