Obecnie w celu określenia tej temperatury można zastosować trzy różne sytuacje pożarowe. W tym przypadku standardowa krzywa czas-temperatura jest najczęściej stosowaną krzywą pożaru, ponieważ większość badań eksperymentalnych materiałów ogniochronnych przeprowadzono zgodnie z tą krzywą. Ponadto wprowadziliśmy krzywą pożaru zewnętrznego oraz krzywą węglowodorową. Inną opcją jest bezpośrednie wprowadzenie temperatury składowej, na przykład z wyznaczenia eksperymentalnego lub innego rodzaju obliczeń pola temperatury.
Aby chronić elementy konstrukcyjne przed skutkami pożaru, do elementów, które mają zostać zaprojektowane, można dołączyć różne typy obudów zapewniających ochronę przeciwpożarową. W przypadku wybrania materiału przeciwpożarowego odpowiednie dane zostaną obliczone zgodnie z sekcją 4.5.2.2. Zgodnie z normą DIN EN 1993-1-2 jako materiały ogniochronne traktowane są tylko materiały, z których wykonano panele lub tynki. Sprawdzanie ognioodporności według tego schematu nie jest dopuszczalne w przypadku powłok o właściwościach izolacyjnych lub powłok pęczniejących, ponieważ zmieniają one swoje właściwości w zależności od temperatury.
Po określeniu temperatur stali należy ponownie obliczyć nośność i stateczność, zmniejszając granicę plastyczności oraz moduł sprężystości dla obliczeń ze względu na podwyższoną temperaturę występującą w elemencie konstrukcyjnym. W oknach wyników można teraz uwzględnić osobno obliczenia na zimno i na gorąco.
W wynikach istnieje również możliwość wyświetlenia iteracyjnie wyznaczonej temperatury stali na wykresie wraz z wybraną krzywą pożaru.
