RSECTION oblicza wszystkie istotne właściwości przekroju. Obejmuje to również graniczne siły plastyczne. W przypadku przekrojów składających się z różnych materiałów, RSECTION określa idealne właściwości przekroju.
Z RSECTION użytkownik ma wiele możliwości. Można na przykład obliczyć naprężenia wynikające z siły osiowej, dwuosiowych momentów zginających i sił tnących, głównego i drugorzędnego momentu skręcającego oraz bimomentu deplanacyjnego dla dowolnego kształtu przekroju. Należy wyznaczyć naprężenia równoważne zgodnie z hipotezą naprężeń autorstwa von Misesa, Treski i Rankine'a.
SHAPE-THIN określa wszystkie odpowiednie charakterystyki przekroju, wraz z plastycznymi siłami granicznymi i momentami. Nakładające się powierzchnie są uwzględniane w sposób realistyczny. Dla przekrojów utworzonych z różnych materiałów, SHAPE-THIN określa idealne charakterystyki przekroju w odniesieniu do materiału referencyjnego.
Oprócz analizy naprężeń w stanie sprężystym, można prowadzić również obliczenia w stanie plastycznym, zawierające interakcję sił wewnętrznych dla różnorodnych kształtów przekroju. Obliczenia interakcji plastycznej prowadzane są według metody Simplex. Podczas analizy naprężeń można wybrać różne teorie (Tresca lub von Mises).
SHAPE-THIN przeprowadza klasyfikację przekroju zgodnie z EN 1993-1-1 i EN 1999-1-1. W przypadku przekrojów stalowych o przekroju 4, program określa szerokości efektywne dla płyt usztywnionych lub nieusztywnionych, zgodnie z EN 1993-1-1 i EN 1993-1-5. W przypadku przekrojów aluminiowych o przekroju klasy 4, program oblicza grubości efektywne zgodnie z EN 1999-1-1.
Opcjonalnie SHAPE-THIN sprawdza wartości graniczne c/t zgodnie z metodami obliczeniowymi el-el, el-pl lub pl-pl zgodnie z DIN 18800. Przekrój jest klasyfikowany według danej kombinacji sił wewnętrznych.
Zintegrowane w programie RFEM graficzne i numeryczne przedstawianie naprężeń i stopni wykorzystania
Obliczenia przy użyciu różnych przypadków obliczeniowych
Wysoka wydajność dzięki małej ilości danych początkowych
Elastyczność dzięki szczegółowym opcjom ustawień dla podstawy i zakresu obliczeń
Na podstawie wybranego modelu materiałowego i zawartych w nim warstw generowana jest lokalna macierz sztywności powierzchni w programie RFEM. Dostępne są następujące modele materiałowe:
ortotropowy
Izotropowy
Zdefiniowane przez użytkownika
Hybrydowy (dla kombinacji modeli materiałowych)
Możliwość zapisywania często używanych konstrukcji warstwowych w bazie danych
Wyznaczanie naprężeń podstawowych, ścinających i zastępczych
Oprócz naprężeń podstawowych jako wyniki dostępne są naprężenia wymagane zgodnie z DIN EN 1995-1-1 oraz interakcja między tymi naprężeniami.
Analiza naprężeń dla elementów konstrukcyjnych o dowolnym kształcie
Obliczanie naprężeń zastępczych według różnych metod:
Hipoteza energii odkształcenia (von Mises)
Hipoteza naprężeń stycznych (Tresca)
Hipoteza naprężenia normalnego (Rankine)
Hipoteza głównego odkształcenia (Bach)
Obliczanie poprzecznych naprężeń stycznych według Mindlina lub Kirchhoffa lub ustawień zdefiniowanych przez użytkownika
Obliczenia w stanie granicznym użytkowalności poprzez sprawdzanie przemieszczeń powierzchni
Odkształcenia graniczne określane przez użytkownika
Możliwość uwzględnienia połączenia wartw
Szczegółowe wyniki dla różnych składników naprężeń i stopni wykorzystania w tabelach i w grafice
Przedstawianie naprężeń dla każdej warstwy w modelu
Modelowanie przekroju z wykorzystaniem powierzchni, otworów i powierzchni punktowych (zbrojenia) ograniczonych wielokątami
Automatyczne lub indywidualne rozmieszczenie punktów naprężeń
Rozszerzalna biblioteka materiałów dla betonu, stali i stali zbrojeniowej
Charakterystyki przekrojów żelbetowych i kompozytowych
Analiza naprężeń z hipotezą plastyczności według von Misesa i Tresca
Wymiarowanie betonu zbrojonego według:
DIN 1045-1:2008-08
DIN 1045:1988-07
ÖNORM B 4700: 2001-06-01
EN 1992-1-1:2004
Aby przeprowadzić obliczenia zgodnie z EN 1992-1-1:2004, dostępne są następujące załączniki krajowe:
DIN EN 1992-1-1/NA:2013-04 (Niemcy)
NEN-EN 1992-1-1/NA:2011-11 (Holandia)
CSN EN 1992-1-1/NA:2006-11 (Republika Czeska)
ÖNORM B 1992-1-1:2011-12 (Austria)
UNE EN 1992-1-1/NA:2010-11 (Hiszpania)
EN 1992-1-1 DK NA:2007-11 (Dania)
SIST EN 1992-1-1:2005/A101:2006 (Słowenia)
NF EN 1992-1-1/NA:2007-03 (Francja)
STN EN 1992-1-1/NA:2008-06 (Słowacja)
SFS EN 1992-1-1/NA:2007-10 (Finlandia)
BS EN 1992-1-1:2004 (Wielka Brytania)
SS EN 1992-1-1/NA:2008-06 (Singapur)
NP EN 1992-1-1/NA:2010-02 (Portugalia)
UNI EN 1992-1-1/NA:2007-07 (Włochy)
SS EN 1992-1-1/NA:2008 (Szwecja)
PN EN 1992-1-1/NA:2008-04 (Polska)
NBN EN 1992-1-1 ANB:2010 (Belgia)
ZK dla CYS EN 1992-1-1:2004/NA:2009 (Cypr)
BDS EN 1992-1-1:2005/NA:2011 (Bułgaria)
LST EN 1992-1-1:2005/NA:2011 (Litwa)
SR EN 1992-1-1:2004/NA:2008 (Rumunia)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Wymiarowanie betonu zbrojonego pod kątem rozkładu naprężeń i odkształceń, dostępnego bezpieczeństwa lub obliczania bezpośredniego
Wyniki listy zbrojenia i całkowitego pola przekroju
Protokół wydruku z możliwością wydruku skróconego formularza
Obliczenia przeprowadza się krok po kroku poprzez obliczenie wartości własnych idealnych wartości wyboczenia dla poszczególnych stanów naprężeń oraz wartości wyboczenia dla jednoczesnego wpływu wszystkich składowych naprężeń.
Analiza wyboczenia opiera się na metodzie naprężeń zredukowanych, polegającej na porównaniu działających naprężeń ze stanem granicznym naprężenia zredukowanym z warunku plastyczności VON MISESA dla każdego panelu. Obliczenia opierają się na jednym globalnym współczynniku smukłości, określonym przez całe pole naprężeń. Z tego względu pominięto obliczanie pojedynczego obciążenia i późniejszego scalania przy użyciu kryterium interakcji.
W celu określenia zachowania wyboczeniowego płyty, podobnego do zachowania pręta wyboczeniowego, moduł oblicza wartości własne idealnego wyboczenia płyty przy użyciu dowolnie założonych krawędzi podłużnych. Następnie przyjmuje się współczynniki smukłości i współczynniki redukcyjne zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4 lub Załącznik B lub DIN 18800, Część 3, Tabela 1. Obliczenia są następnie przeprowadzane zgodnie z rozdziałem EN 1993-1-5. 10 lub DIN 18800, część 3, równ. (9), (10) lub (14).
Płyta usztywniająca jest dyskretyzowana na elementy czworoboczne lub, w razie potrzeby, trójkątne. Każdy węzeł elementu ma sześć stopni swobody.
Składowa zginania elementu trójkątnego opiera się na elemencie LYNN-DHILLON (II Konf. Macierz Met. JAPONIA – USA, Tokio) według teorii zginania Mindlina. Membrana oparta jest jednak na elemencie BERGAN-FELIPPA. Elementy czworoboczne składają się z czterech elementów trójkątnych, bez wewnętrznego węzła.