Ostateczna odpowiedzialność za zapewnienie jakości spoczywa na użytkowniku oprogramowania symulacyjnego. To jego obowiązek jest zapobieganie wyborom nieodpowiedniego oprogramowania lub niewłaściwemu zastosowaniu, jak określono w VDI 6201. Producent oprogramowania musi zweryfikować swoje produkty oraz zintegrowane modele i zatwierdzić je na podstawie przykładów referencyjnych. Użytkownik jest zobowiązany do przeprowadzenia podstawowej walidacji oprogramowania w odniesieniu do konkretnego obszaru zastosowania przed samodzielnym użyciem.
Jeśli wyniki obliczeń CFD są używane do celów wymiarowania, różne poziomy walidacji są wymagane w zależności od klasy konsekwencji (CC) struktury lub elementu, zgodnie z wytycznymi WTG.
TABELA 8: Możliwe Wymagania Dotyczące Walidacji
| CC | Struktury (przykłady) | Rekomendacja |
|---|---|---|
| 4 | Złożone geometrie lub dynamika | Walidacja poprzez testy w specjalistycznych tunelach aerodynamicznych, badania wariantów |
| 3 | Smukłe mosty, wieżowce | Rekomendacja |
| 2 | Struktury o średnim znaczeniu | Sprawdzenie wiarygodności przez niezależnego eksperta, np. doświadczonego inżyniera budowlanego |
| 1 | Mniejsze struktury, w przypadku których awaria jest mało prawdopodobna | Porównanie |
Zastosowanie metod numerycznych (CFD) podlega wymaganiom EN 1990, które nakładają konieczność zaangażowania wykwalifikowanych i doświadczonych specjalistów. Zwykle oczekuje się co najmniej trzech lat doświadczenia w pracy z badanymi typami konstrukcji i ich symulacjami numerycznymi. Obowiązkowa jest analiza zależności od siatki, przy czym odniesienia do porównywalnych badań wewnętrznych są dozwolone.
W aplikacjach rzeczywistych, obliczenia RANS/URANS cieszą się popularnością wśród inżynierów wiatru, ponieważ pozwalają na efektywną i w miarę dokładną analizę przepływu powietrza. Te obliczenia zapewniają szybkie i praktyczne zrozumienie dynamiki przepływu i służą jako użyteczne dodatkowe informacje w porównaniu do istniejących danych w literaturze. Jednak z RANS mogą wystąpić znaczne odchylenia, gdy obliczane średnie współczynniki ciśnienia są używane do oszacowania szczytowego ciśnienia na podstawie równoważnego porywu w normach. Choć podejście to jest sugerowane przez format norm obciążenia wiatrem, nie jest zgodne z oryginalną metodologią używaną do określenia tych wartości.
Użycie bardziej złożonych modeli takich jak LES czy DES nie zapewnia automatycznie "właściwych" wyników. Szczególnie, dokładna formułacja warunków wlotowych stanowi istotne wyzwanie i wymaga specjalnej uwagi oraz fachowej wiedzy.