Okno to podzielone jest na dwie części. Tabela w górnej części zawiera podsumowanie informacji na temat współczynników długości wyboczeniowej i długości prętów równoważnych dla wyboczenia i zwichrzenia dla wszystkich prętów, które mają zostać zaprojektowane. Długości efektywne zdefiniowane w RFEM lub RSTAB są ustawione domyślnie. W sekcji Ustawienia można wyświetlić dodatkowe informacje dotyczące pręta, którego wiersz tabeli został wybrany w górnej części.
Przycisk # libraryimage1 # umożliwia graficzne zaznaczanie pręta w celu aktywacji jego wiersza w tabeli.
W tabeli można wczytać zmiany, a także drzewo Ustawień .
Długości efektywne dla wyboczenia względem mniejszej osi z są automatycznie dostosowywane do okna 1.4 Pośrednie utwierdzenia boczne . Jeżeli podpory pośrednie dzielą pręt na odcinki o różnych długościach, w kolumnach G, K i L w oknie 1.5 nie są wyświetlane żadne wartości.
Długości efektywne można wprowadzić ręcznie w tabeli i w Ustawieniach . Grafikę można też zdefiniować w oknie roboczym za pomocą przycisku # libraryimage1 #. która staje się aktywna, gdy kursor zostanie umieszczony w polu wprowadzania (patrz Rysunek 2.23 ).
Ustawienia zawierają następujące parametry:
- Przekrój
- Długość pręta
- Wyboczenie Opcja Pręt (odpowiada kolumnom B, E i H)
- Wyboczenie dotyczące osi y (odpowiada kolumnom C i D)
- Wyboczenie dotyczące osi z (odpowiada kolumnom F i G)
- Zwichrzenie pod kątem - Zwarte (odpowiadające kolumnom od I do K)
Dla wybranego pręta można określić, czy na ogół ma zostać przeprowadzona analiza wyboczeniowa, czy wyboczenia skrętnego. Dodatkowo można dostosować Współczynnik długości wzdłużnej oraz Współczynnik długości wygięcia dla poszczególnych kierunków. W przypadku zmiany współczynnika równoważna długość pręta zostanie dostosowana automatycznie i odwrotnie.
Długość efektywną pręta można zdefiniować również w oknie dialogowym otwieranym za pomocą przycisku [Wybór efektywnego współczynnika długości]. Przycisk znajduje się pod tabelą.
Dla każdego kierunku można wybrać jeden z czterech trybów wyboczenia. Można też ustawić Współczynnik długości efektywnej zdefiniowany przez użytkownika . Jeżeli w module RF-STABILITY lub RSBUCK została przeprowadzona analiza wartości własnej, w celu ustalenia współczynnika istnieje również możliwość zdefiniowania trybu wyboczeniowego .
Analiza stateczności dla wyboczenia giętnego i poprzecznego wymaga zdolności do pochłaniania sił ściskających. Z tego względu początkowo wyklucza się pręty, dla których takie pochłanianie nie jest możliwe ze względu na typ pręta (na przykład pręty rozciągane, podłoża sprężyste, połączenia sztywne). Wiersze w tabeli są wyszarzone, a w kolumnie Komentarz wyświetlana jest odpowiednia informacja.
Pola wyboru Wybieralna w wierszu A oraz w Drzewie ustawień stanowią opcję kontrolną dla analiz stateczności: Określają one, czy pomiary lub pomiary są wykonywane dla pręta.
Przy użyciu pola wyboru w kolumnie Możliwe decyduje się, czy pręt ma ryzyko wyboczenia wokół osi y i / lub z. Te osie stanowią lokalne osie pręta, przy czym oś y jest "główną", a oś z "drugorzędną" osią pręta. Współczynniki długości efektywnej k cr, y i k cr, z dla wyboczenia względem osi głównej lub pomocniczej można wybrać dowolnie.
W oknie Przekroje 1.3 można sprawdzić położenie osi pręta w grafice przekroju (patrz Rysunek 2.17 ). Za pomocą przycisku [Przejdź do grafiki] można wywołać okno robocze programu RFEM lub RSTAB. W tym celu można wyświetlić lokalne osie pręta za pomocą menu kontekstowego pręta lub nawigatora Wyświetlić .
W przypadku wyboczenia w odniesieniu do jednej lub obu osi pręta można wprowadzić efektywne współczynniki długości w kolumnach C i F, a długości efektywne w kolumnach D i G. To samo możliwe w drzewie Ustawień .
Aby zdefiniować długości efektywne w oknie roboczym, należy użyć przycisku # libraryimage1 #. stanie się to dostępne, gdy kursor zostanie umieszczony w polu wprowadzania L cr (patrz: Rysunek 2.23 ).
W przypadku określenia efektywnego współczynnika długości k cr długość pręta Lcrr oblicza się, mnożąc długość pręta L przez ten współczynnik. Pola wprowadzania k cr i L cr są interaktywne.
Kolumna H pokazuje, które pręty są uwzględniane w analizie wyboczenia giętno-skrętnego.
W celu określenia M cr metodą obliczeń wartości własnych tworzony jest wewnętrzny model pręta o czterech stopniach swobody. Stopnie te muszą być zdefiniowane przez współczynniki k z i k w . Przy współdziałaniu obu tych współczynników można określić warunki podparcia dla wyboczenia skrętnego na boki (na przykład dla utwierdzenia bocznego lub skrętu).
Współczynnik k z kontroluje przemieszczenie poprzeczne uy oraz obrót φ z na końcach pręta.
- k z = 1,0 unieruchomione przy przemieszczeniu poprzecznym u na obu końcach pręta
- k z = 0.7le unieruchomione na przemieszczenie u y na obu końcach i utwierdzenie względem z lewej
- k z = 0,7ri unieruchomione na przemieszczenie na obu końcach i utwierdzenie względem prawej strony
- k z = 0,5 unieruchomione na przemieszczenie u yi utwierdzenie wokół z na obu końcach pręta
- k z = 2.0le ograniczone o przemieszczenie u yi utwierdzenie wokół z lewej; prawy koniec za darmo
- k z = 2.0ri unieruchomiony względem przemieszczenia u i utwierdzenia względem z prawej; lewa końcówka wolna
Współczynnik k w kontroluje skręcanie wokół osi podłużnej pręta φ x oraz odkształcenia ω.
- kw = 1,0 unieruchomiony wokół x na obu końcach pręta; dowolne przesuwanie się po obu stronach
- kw = 0,7 lea unieruchomiona wokół obrotu wokół osi x na obu końcach i dla ograniczenia ugięcia
- kw = 0,7ri unieruchomione wokół ok. x na obu końcach i zwężone dla prawej strony
- k w = 0,5 na obydwu końcach prętów skręcających i odkształcających
- kw = 2.0le unieruchomione względem obrotu wokół x i odkształcenie ω po lewej stronie; prawy koniec za darmo
- kw = 2.0ri unieruchomiony względem obrotu wokół x i odkształcenia ω w prawo; lewa końcówka wolna
Skróty le i ri odnoszą się do lewej i lewej strony. Skrót le zawsze opisuje warunki podparcia na początku pręta.
Modele utwierdzenia bocznego i skrętnego można modelować przy użyciu współczynników k z = 1,0 (podporowy y przy swobodnym obrocie około z) oraz k w = 1,0 (skrępowany o x przy swobodnym skręcaniu). Ponieważ wewnętrzny model prętowy wymaga tylko czterech stopni swobody, definiowanie innych warunków brzegowych nie jest konieczne.
Jeżeli długość wyboczeniowa Lw lub długość wyboczeniowa LT jest inna niż długość pręta lub długość wyboczeniowa, długości L w i L T można zdefiniować także ręcznie w kolumnach K i L lub graficznie za pomocą #. libraryimage1 #.
W ostatniej kolumnie można wprowadzić uwagi zdefiniowane przez użytkownika, służące do opisania na przykład równoważnych długości prętów.
Poniżej tabeli Ustawienia znajduje się pole wyboru Ustawić dane dla prętów nr. Po jego zaznaczeniu kolejne ustawienia zostaną zastosowane do opcji Wszystkie pręty lub do wybranych prętów (numery prętów należy wprowadzić ręcznie lub wybrać graficznie za pomocą przycisku # libraryimage1 #). Ta opcja jest przydatna, jeżeli te same warunki brzegowe mają zostać przydzielone do kilku prętów. Przykład znajduje się w Bazie informacji na naszej stronie internetowej.
Za pomocą tej funkcji nie można zmieniać ustawień, które zostały wcześniej zdefiniowane.