Informacje ogólne
Układ konstrukcyjny należy zaprojektować w taki sposób, aby spełniał wymogi użytkowalności oraz aby był odporny na możliwe oddziaływania i wpływy, które mogą mieć miejsce zarówno w trakcie jak i po okresie użytkowania. W związku z tym oddziaływania są klasyfikowane według ich zmienności w czasie w następujący sposób:
- Oddziaływania stałe (na przykład ciężar własny)
- Oddziaływania zmienne (na przykład obciążenia ruchome, obciążenia śniegiem i wiatrem)
- Oddziaływania wyjątkowe (na przykład wybuch lub uderzenie pojazdu)
Niniejszy artykuł techniczny dotyczy oddziaływania wyjątkowego: eksplozji. Oddziaływanie wyjątkowe jest bardzo krótkotrwałe a jego wystąpienie jest mało prawdopodobne, może jednak mieć znaczące konsekwencje dla stateczności konstrukcji.
„Eksplozja” to nagle pojawiająca się, niezwykle szybka „reakcja utleniania lub rozkładu, podczas której następuje nagły wzrost temperatury i ciśnienia. Prowadzi to do nagłego powiększenia objętości gazów i uwolnienia dużych ilości energii w małej przestrzeni (...) Nagłe zwiększenie objętości powoduje podmuch, który można opisać jako idealną eksplozję (pochodzącą z pojedynczego źródła punktowego) za pomocą modelu fali uderzeniowej". [1] Oprócz obciążenia podmuchem powietrza, wybuchowi towarzyszy oddziaływanie podwyższonej temperatury i/lub uderzenie pewnych elementów (odpryski, gruz). W tym artykule, obciążenie w wyniku zdalnej detonacji jest przedstawione wyłącznie jako oddziaływanie fali uderzeniowej na konstrukcję, bez uwzględnienia innych skutków wybuchu.
Obciążenie falą uderzeniową w wyniku zdalnej detonacji
Obciążenie podmuchem powietrza można przedstawić schematycznie jako krzywą ciśnienia w czasie (na podstawie [2]).
Przemieszczający się swobodnie podmuch fali uderzeniowej powietrza uderza w konstrukcję w sposób nagły z określonym szczytowym nadciśnieniem. Krzywa obejmuje okres działania nadciśnienia na konstrukcję, aż do osiągnięcia czasu td. Następnie pojawia się okres działania podciśnienia, aż do momentu osiągnięcia ciśnienia atmosferycznego otoczenia. Ten wykładniczy przebieg ciśnień w czasie jest często upraszczany do obszaru działania nadciśnienia. W tym przypadku można obliczyć umowny czas t ~d (t ~d
Istotnymi danymi wejściowymi do obliczeń są odległość konstrukcji od środka wybuchu R oraz masa materiału wybuchowego, będąca odpowiednikiem trotylu MTNT. Poniższe wzory odnoszą się do modelu obciążenia opracowanego w [2]. Skalowana odległość Z jest określana na podstawie obu wartości wejściowych R i MTNT.
Z | Odległość skalowana [m/kg 1/3 ] dla Z> 2.8 |
R | Odległość od środka wybuchu [m] |
MTNT | Masa odpowiednika TNT [kg] |
Poniżej wyznaczono maksymalne szczytowe nadciśnienie, dodatni impuls właściwy i współczynnik kształtu. Współczynnik kształtu ma znaczny wpływ na wyrażanie opisujące krzywą w przedziale czasowym podciśnienia.
P10 | Maksymalne szczytowe ciśnienie detonacji zdalnej (Kinney i Graham) [kPa] |
p0 | Ciśnienie atmosferyczne w normalnych warunkach (101,3 [kPa]) |
Z | Odległość skalowana [m/kg1/3] |
i+ | Dodatni impuls właściwy [kPa ms] |
R | Odległość od środka wybuchu [m] |
Z | Odległość skalowana [m/kg 1/3 ] dla Z> 2.8 |
α | Współczynnik kształtu |
Z | Odległość skalowana [m/kg 1/3 ] dla 0,1 <Z <30 |
W kolejnym kroku można obliczyć czas trwania nadciśnienia td oraz umowny czas trwania nadciśnienia t ~d.
td | Czas działania nadciśnienia |
i+ | Dodatni pęd właściwy [kPa ms] |
P10 | Maksymalne szczytowe nadciśnienie detonacji zdalnej (Kinney i Graham) [kPa] |
α | Współczynnik kształtu |
e | Liczba Eulera |
t ~d | Umowny czas działania nadciśnienia |
i+ | Dodatni pęd właściwy [kPa ms] |
P10 | Maksymalne szczytowe nadciśnienie detonacji zdalnej (Kinney i Graham) [kPa] |
Aby wyznaczyć odbitą krzywą ciśnienie-czas, określany jest współczynnik odbicia dla okresu nadciśnienia cr oraz współczynnik odbicia dla okresu podciśnienia c -r. Zakłada się, że powierzchnia odbicia jest nieskończenie prostopadła. Szczegółowe informacje na temat wartości można znaleźć w publikacji [2].
Cr | Współczynnik odbicia nadciśnienia |
P10 | Maksymalne szczytowe nadciśnienie detonacji zdalnej (Kinney i Graham) [kPa] |
p0 | Ciśnienie atmosferyczne w normalnych warunkach (101,3 [kPa]) |
Cr- | Współczynnik odbicia podciśnienia |
Z | Odległość skalowana [m/kg 1/3 ] dla Z> 0.5 |
Na podstawie wszystkich wyznaczonych wartości można odwzorować obciążenie podmuchem w RF-DYNAM Pro Vibrations za pomocą następującego modelu dla całej odbitej krzywej ciśnienie-czas
pr0(t) | Model obciążenia dla całkowicie odbitego wykresu ciśnienie-czas |
cr | Współczynnik odbicia nadciśnienia |
P10 | Maksymalne szczytowe nadciśnienie detonacji zdalnej (Kinney i Graham) [kPa] |
φ(t) | Funkcja obciążenia (podejście stałe/liniowe/wykładnicze) |
td | Czas działania nadciśnienia |
cr- | Współczynnik odbicia podciśnienia |
Oraz przez dowolne wybrane funkcje obciążeń jako wykresy czasowe:
p1(t) | Funkcja obciążenia dla stałego pędu |
p2(t) | Funkcja obciążenia dla pędu liniowego |
p3(t) | Funkcja obciążenia pędu liniowego z czasem umownym |
p4(t) | Funkcja obciążenia wykładnicza (podejście Friedlandera) |
t ~d | Umowny czas działania nadciśnienia |
td | Czas działania nadciśnienia |
e | Liczba Eulera |
α | Współczynnik kształtu |
Pr0 | W pełni odzwierciedlony wykres ciśnienie-czas |
Wprowadzanie danych wejściowych w RF -DYNAM Pro - Forced Vibrations
W module dodatkowym funkcje obciążenia można wprowadzać w postaci wykresów czasowych. Wykresy czasowe można definiować jako przejściowe, okresowe lub bezpośrednio jako wyrażenie funkcji. Wzbudzają one konstrukcję w określonym miejscu. Położenie obciążenia jest definiowane w przypadkach obciążenia statycznego. Można tu wprowadzić prawie każdy typ obciążenia. Przypadki obciążeń statycznych są połączone z wykresami czasowymi. Dzieje się tak w przypadku obciążeń dynamicznych. Mnożnik k służy do określenia końcowej wielkości amplitudy siły wzbudzającej.
Do poniższych obliczeń wybrano zdalną eksplozję o masie równoważnej materiałów wybuchowych M TNT = 1 kg i w odległości R = 10 m. W przypadku używania sparametryzowanego wprowadzania danych wynikają z tego następujące wartości.
Na liście parametrów zdefiniowanych w pliku modelu programu RFEM zmienne są tylko wartości dla R oraz MTNT. Jeżeli wynikająca z tego odległość przeskalowana mieści się w przedziale 5 < Z < 30, można wykorzystać model obliczeniowy przedstawiony w [2].
Po obliczeniu wartości na liście parametrów, wprowadzono dane dla czterech wyświetlanych poniżej wykresów czasowych w module dodatkowym DYNAM. Podobnie jak w przypadku wielu programów numerycznych, ciśnienie nie jest przykładane bezpośrednio w chwili t = 0 s, ale w naszym przykładzie w chwili t = 0,01 s. Aby odwzorować żądane funkcje obciążenia, przydatne jest tu użycie zagnieżdżonych funkcji typu „if”.
Aby porównać cztery funkcje w jednym pliku, analizowane są cztery identyczne konstrukcje w przypadku obciążenia dynamicznego. Do każdego układu konstrukcyjnego przypisany jest przypadek obciążenia z siłą działającą na powierzchnię czołową z wartością 1 kN/m². Ponadto do każdego budynku przypisany jest inny wykres czasowy, a tym samym inna funkcja obciążenia.
Na koniec wprowadzane jest tłumienie Rayleigha dla budynków, które można określić na podstawie dwóch dominujących postaci drgań własnych w rozpatrywanym kierunku.
Wyniki
Po obliczeniu i określeniu wyników można porównać w pliku cztery funkcje obciążenia i ich wpływ na konstrukcje. W tym artykule porównano tylko krótkotrwałe przyspieszenie i przemieszczenie w globalnym kierunku X. Wyniki można analizować za pomocą graficznego interfejsu użytkownika w nawigatorze Wyników. W tym miejscu można wyświetlić różne wartości wyników dla obliczonych przedziałów czasowych. Dodatkowo, po przeanalizowaniu przypadku obciążenia dynamicznego, można uzyskać dostęp do wykresu przebiegu czasowego gdzie możliwe jest wyświetlenie, a także porównanie wybranych wartości w punktach. Analizowane są tutaj wartości w środku powierzchni czołowych.
Zgodnie z oczekiwaniami, zastosowanie wykresu stałego pędu p1 (t) skutkuje największymi wartościami. Dwie zlinearyzowane krzywe p2 (t) i p3 (t) są bardzo podobne, a wartości p2 (t)> p3 (t) są zgodne z oczekiwaniami. Finalnie przebieg p4 (t) pokazuje, że nie można pominąć okresu podciśnienia oraz, że na konstrukcję oddziałują większe wartości w porównaniu ze zwykłym, zlinearyzowanym podejściem dla p3 (t).
Podsumowanie
Odwzorowanie rzeczywistej krzywej ciśnienia w czasie zdalnej detonacji za pomocą wykresów czasowych w RF-DYNAM Pro- Forced Vibrations jest skutecznym sposobem na określenie wpływu nadciśnienia i podciśnienia fali uderzeniowej na konstrukcję. Parametryzacja modelu pozwala na przedstawienie i porównanie różnych scenariuszy wybuchu poprzez dostosowanie R i MTNT.
Pan Hoffmann jest odpowiedzialny za rozwój w dziedzinie analizy dynamicznej, konstrukcji membranowych i RWIND. Ponadto zapewnia wsparcie techniczne dla naszych klientów.
- Lexikon chemie.de: Explosion
- Teich, M.: Berichte aus dem Konstruktiven Ingenieurbau - Interaktionen von Explosionen mit flexiblen Strukturen. Neubiberg: Universität der Bundeswehr München, 2012
Współczynnik θ jest obliczany w następujący sposób: }{{\mathrm V}_\mathrm{tot}\;\cdot\;\mathrm h}\;$
Model budynku jest obliczany w dwóch etapach:
- Globalne obliczenia 3D modelu globalnego, w którym płyty są modelowane jako sztywna płaszczyzna (przepona) lub jako płyta zginana
- Lokalne obliczenia 2D poszczególnych stropów
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je wykorzystać zgodnie z żądaną normą zawartą w Projektowanie konstrukcji betonowych.
W przypadku elementów w modelach budynków dostępnych jest kilka narzędzi do modelowania:
- Linia pionowa
- Słup
- Ściana
- Belka
- Strop prostokątny
- Płyta wielokątna
- Prostokątny otwór w stropie
- Wielokątny otwór w stropie
Ta funkcja umożliwia definicję elementów na płaszczyźnie podłoża (na przykład z warstwą tła) z powiązanym tworzeniem wielu elementów w przestrzeni.
Za pomocą kondygnacji typu "Tylko przenoszenie obciążenia" można uwzględnić płyty bez wpływu sztywności w płaszczyźnie i poza nią w rozszerzeniu Model budynku. Ten typ elementu gromadzi obciążenia na płycie i przenosi je na elementy wsporcze modelu 3D. Daje to możliwość symulacji w modelu 3D elementów drugorzędnych, takich jak np. ruszt i inne podobne elementy rozkładu obciążenia, bez dalszych efektów.
- Obliczanie pięciu typów systemów sejsmicznych (SFRS) obejmuje specjalny rama na momenty (SMF), rama na momenty pośrednie (IMF), rama na momenty zwykłe (OMF), rama zwykła stężona koncentrycznie (OCBF) oraz rama specjalna stężona koncentrycznie (SCBF) )
- Sprawdzenie ciągliwości stosunku szerokości do grubości środników i pasów
- Obliczanie wymaganej wytrzymałości i sztywności dla stężenia stateczności belek
- Obliczanie maksymalnego rozstawu stężeń stateczności belek
- Obliczanie wymaganej wytrzymałości w miejscach przegubów dla stężenia stateczności belek
- Obliczenia wymaganej wytrzymałości słupa z opcją pominięcia wszystkich momentów zginających, ścinania i skręcania dla stanu granicznego rezerwy
- Warunek projektowy smukłości słupa i stężenia
Co to są przeguby liniowe i zwolnienia liniowe?