RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
W obliczeniach przyjmuje się zarówno siły podporowe, jak i obciążenia ze skręcaniem skrępowanym w środku ciężkości. W związku z tym asymetryczny przekrój zostałby automatycznie skręcony, patrz rysunek.
Odkształcenie przekroju może być pokazane na wyświetlaczu w "trybie pełnym". W tym celu należy zwiększyć współczynnik wyświetlania dla skrępowania odkształceniowego w panelu sterowania, patrz Rysunek 1.
Ponadto w nawigatorze wyników można wybrać wartość lokalnego odkształcenia ω [1/m], patrz Rysunek 2.
Po aktywowaniu opcji Skrętnie skrępowane w Danych podstawowych można zdefiniować sprężyny skrępowane i utwierdzenia skrępowane. W tym celu należy wybrać opcję usztywnienia poprzeczne w oknie dialogowym "Edytować pręt", patrz rysunek 01.
W zakładce "Poprzeczne usztywnienie" można utworzyć kilka poprzecznych usztywnień prętowych i zdefiniować niezbędne parametry za pomocą przycisku "Nowe poprzeczne usztywnienie pręta". W przypadku usztywnienia typu "Blacha końcowa", wynikowa sprężyna skrępowana jest określana automatycznie, patrz Rysunek 02.
Oprócz innych wariantów można również zdefiniować sztywność skrępowania lub sztywność sprężystą zdefiniowaną przez użytkownika w typie sztywności "Utwierdzenie przy skrępowaniu".
Alternatywnie można utworzyć poprzeczne usztywnienia pręta za pomocą nawigatora Dane lub paska menu "Wstaw", "Typy dla prętów", "Poprzeczne usztywnienia prętów". W takim przypadku można użyć funkcji wyboru w oknie dialogowym "Nowa sztywność poprzeczna pręta", aby przypisać je do odpowiednich prętów.
W przypadku obciążenia typu Analiza modalna można również zdefiniować zmiany konstrukcyjne. W ten sposób można uzyskać dostęp do modyfikacji sztywności poszczególnych obiektów, a w razie potrzeby również dezaktywować wybrane obiekty.
Aby wyświetlić kształty drgań własnych w analizie dynamicznej, należy utworzyć przypadek obciążenia typu Analiza modalna i określić w nim ustawienia dla analizy modalnej.
Po zakończeniu obliczeń można ocenić uzyskane wyniki w nawigatorze Wyniki. W tabeli można również znaleźć dalsze informacje.
Bezpośrednio w nawigatorze Wyniki można dostosować wyświetlanie normalizacji postaci drgań własnych. W przypadku zmiany ustawienia nie jest konieczne ponowne obliczanie.
W zależności od ustawienia największe przemieszczenie lub odkształcenie stanowi wartość odniesienia 1, do której skalowane są pozostałe wyniki.
Zwolnienia deplanacji znajdują się domyślnie na każdym końcu pręta. Podział prętów prowadzi do zwolnienia deplanacji.
Jeśli nie chcesz, aby tam znajdowało się zwolnienie deplanacji, ale raczej skręcanie ciągłe, należy zdefiniować zbiór prętów. Po aktywowaniu rozszerzenia "Skręcanie skrępowane" deplanacja jest przenoszona automatycznie. Jeżeli nie jest to wymagane dla zbioru prętów, należy wybrać opcję "Nieciągłe skręcanie skrępowane", patrz ilustracja.
Rozszerzenie Model budynku i funkcja modelowania kondygnacji za pomocą "Tarczy sztywnej" nie mogą być stosowane we wszystkich typach budynków.
Funkcja została pierwotnie opracowana dla budynków 3D o 5-10 kondygnacjach (lub więcej) o regularnym lub tym samym rzucie. Oznacza to, że należy przypisać funkcję "Tarcza sztywna" tylko tym płytom, na których ściany i słupy są identycznie rozmieszczone w kondygnacji powyżej i poniżej. W przeciwnym razie może dojść do niestateczności.
Jeżeli model został wprowadzony poprawnie zgodnie z tą konwencją, pojawią się trzy opcje wyświetlania wyników:
Wyświetlenie wyników po wybraniu opcji "Całkowita" ma na celu wyświetlenie wyników dla całych elementów pionowych (np. ścian, ścian usztywniających, słupów itp.). Patrz rysunek 02. W przypadku wybrania opcji "Tylko stropy" wyniki osobnych obliczeń płyt są wyświetlane jako model 2D. Opcja "Kombinacja" jest odpowiednio taka sama dla dwóch wyżej wymienionych typów wyników.
W przypadku mniejszych modeli 3D i budynków z różnymi planami pięter lepiej jest pracować ze zwykłym modelem 3D. W przypadku modeli, które czasami mają regularne rzuty, można alternatywnie przypisać opcję "Tarcza sztywna" do poszczególnych płyt stropowych. Geometria rzutu kondygnacji powyżej i poniżej tego stropu powinna być ponownie identyczna.
Podstawowe wyodrębnienie stropu 2D z dowolnego modelu 3D nie jest możliwe w przypadku technologii zaimplementowanej dla tej funkcji rozszerzenia.
Aby przeprowadzić analizę trzęsienia ziemi, potrzebna jest analiza modalna, a następnie przypadek obciążenia typu Analiza spektrum odpowiedzi.
Po przeprowadzeniu analizy modalnej należy utworzyć nowy przypadek obciążenia. Tutaj znajdują się zwykłe ustawienia z poprzedniej generacji programu.
W zakładce Spektrum odpowiedzi można zdefiniować swoje spektrum odpowiedzi w zwykły sposób. Jeżeli chcesz użyć spektrum odpowiedzi zgodnie z normą, upewnij się, że w danych ogólnych normy II wybrano żądaną normę.
W zakładce Wybór trybów można wybrać kształty postaci i w razie potrzeby przefiltrować je.
Po obliczeniu przypadku obciążenia otrzymujemy wyniki.
W ustawieniach analizy modalnej można ustawić minimalne odkształcenie osiowe dla kabli i membran, aby zastosować początkowe naprężenie wstępne dla obiektów, a tym samym poprawić zbieżność obliczeń. Wstępne naprężenie wstępne jest stosowane do obiektów w sposób uproszczony.
Porównując to ustawienie z obciążeniem powierzchniowym typu Odkształcenie osiowe, należy zwrócić uwagę na fakt, że te dwa podejścia różnią się od siebie. Przy obciążeniu powierzchniowym przeprowadza się obliczenia w taki sposób, że rzeczywiste naprężenie może odbiegać od zadanego. Obliczenia uwzględniają również inne warunki brzegowe, takie jak współczynnik Poissona materiału.
Można to łatwo sprawdzić, zmieniając współczynnik Poissona w materiale. Stosunek Poissona ' s różny od 0 oznacza, że odkształcenie w kierunku x i y powierzchni oddziałuje ze sobą, co nie prowadzi już do stałego naprężenia/odkształcenia na całej powierzchni.
Jeżeli współczynnik Poissona wynosi 0, można uzyskać takie same wyniki.