"Wymiarowanie na odkształcalność plastyczną metodą Simplex" | przeprowadza zmianę naprężeń normalnych w polu przekroju z jednoczesną zmianą naprężeń stycznych. Ta rozszerzona forma analizy umożliwia wykorzystanie rezerw redystrybucji, zwłaszcza w przypadku przekrojów poddanych obciążeniu ścinaniem, a tym samym jeszcze bardziej efektywne obciążenie przekrojów.
Konieczne jest wprowadzenie wymaganych wykresów siła-czas. Można je łączyć w przypadkach obciążeń lub kombinacjach obciążeń typu Analiza historii czasowej | Wykresy czasowe z obciążeniem, aby określić, gdzie i w jakim kierunku działają wykresy siła-czas.
Drugą opcją jest wprowadzenie wykresów przyspieszenie-czas, które mogą być generowane w przypadkach obciążeń w Analizie historii czasowej, | typ Akcelerogram.
Wszystkie parametry obliczeń są określane w ustawieniach analizy historii czasowej. Są to na przykład typ metody analizy i maksymalny czas obliczeń.
Wprowadzenie typu obciążenia Woda stojąca umożliwia symulację oddziaływań deszczu na powierzchnie wielokrotnie zakrzywione, z uwzględnieniem przemieszczeń według analizy dużych odkształceń.
Ten numeryczny proces analizy deszczowej analizuje przypisaną geometrię powierzchni i określa, które składowe wody deszczowej spływają, a które gromadzą się w postaci kałuży (kieszeni wodnych) na powierzchni. Rozmiar kałuży powoduje wówczas odpowiednie obciążenie pionowe do analizy statyczno-wytrzymałościowej.
Funkcja ta jest przeznaczona do analizy w przybliżeniu poziomych geometrii dachów membranowych pod obciążeniem deszczem.
Analiza pushover jest zarządzana przez nowo wprowadzony typ analizy w kombinacjach obciążeń. W tym miejscu można wybrać poziomy rozkład i kierunek obciążenia, obciążenie stałe, żądane spektrum odpowiedzi do określenia docelowego przemieszczenia oraz ustawienia analizy pushover.
W ustawieniach analizy pushover można zmodyfikować przyrost obciążenia poziomego i określić warunek zatrzymania dla analizy. Ponadto użytkownik może bez problemu dostosować precyzyjność iteracyjnego definiowania przesunięcia docelowego.
Podczas obliczeń wybrane obciążenie poziome jest zwiększane w krokach obciążenia. Statyczna analiza nieliniowa jest przeprowadzana dla każdego kroku obciążenia, aż do osiągnięcia określonego warunku granicznego.
Wyniki analizy pushover są obszerne. Z jednej strony konstrukcja jest analizowana pod kątem odkstałceń. Można to przedstawić za pomocą linii siła-odkształcenie układu (krzywa nośności). Z drugiej strony, wpływ spektrum odpowiedzi można wyświetlić w oknie ADRS (Acceleration-Displacement Response Spectrum). Docelowe przemieszczenie jest określane w programie automatycznie na podstawie tych dwóch wyników. Proces można ocenić graficznie oraz w tabelach.
Poszczególne kryteria akceptacji można następnie przeanalizować i ocenić graficznie (dla następnego kroku obciążenia docelowego przemieszczenia, ale także dla wszystkich innych kroków obciążenia). Wyniki analizy statycznej są również dostępne dla poszczególnych kroków obciążenia.
Ta funkcja umożliwia przejmowanie sił reakcji z innych modeli jako obciążeń węzłowych i liniowych.
Dzięki tej opcji nie tylko można przenosić obciążenie reakcji jako oddziaływanie, ale także cyfrowo łączyć obciążenie podporowe z oryginalnego modelu z wielkością obciążenia obiektu docelowego. Późniejsze zmiany w modelu pierwotnym są automatycznie przejmowane w modelu docelowym.
Technologia ta wspiera koncepcję statyki pozycyjnej i umożliwia cyfrowe łączenie poszczególnych pozycji tego samego projektu Dlubal Center.
Czy oprócz obciążeń statycznych chcesz uwzględnić również inne obciążenia jako masy? Program umożliwia to dla obciążeń węzłowych, prętowych, liniowych i powierzchniowych. W tym celu podczas definiowania obciążenia należy wybrać typ Obciążenie masą. Dla takich obciążeń należy zdefiniować masę lub składowe masy w kierunkach X, Y i Z. W przypadku mas węzłowych można dodatkowo zdefiniować momenty bezwładności X, Y i Z w celu modelowania bardziej złożonych punktów mas.
Obliczenia konstrukcji murowej są przeprowadzane zgodnie z prawem nieliniowo-plastycznym. Jeżeli obciążenie w dowolnym punkcie jest większe niż możliwe obciążenie, w układzie ma miejsce redystrybucja. Ma to na celu proste odtworzenie równowagi sił. Po pomyślnym zakończeniu obliczeń przeprowadzana jest analiza stateczności.
Do modelowania konstrukcji w RWIND Basic, istnieje specjalna aplikacja w RFEM i RSTAB. Tutaj należy zdefiniować kierunki wiatru, które mają być analizowane za pomocą odpowiednich położeń kątowych względem pionowej osi modelu. Jednocześnie profil wiatru zależny od wysokości należy zdefiniować na podstawie normy dotyczącej wiatru. Oprócz tych specyfikacji, można skorzystać z zapisanych parametrów obliczeniowych, aby określić własne przypadki obciążeń w celu przeprowadzenia obliczeń stacjonarnych dla każdej pozycji kątowej.
Alternatywnie można również używać programu RWIND Basic ręcznie, bez aplikacji interfejsu w RFEM lub RSTAB. W tym przypadku RWIND Basic modeluje środowisko konstrukcji i terenu bezpośrednio z zaimportowanych plików VTP, STL, OBJ oraz IFC. Zależne od wysokości obciążenie wiatrem i inne dane dotyczące mechaniki płynów można zdefiniować bezpośrednio w RWIND Basic.
W porównaniu z modułem dodatkowym RF-FORM-FINDING (RFEM 5), program zawiera:\} do programu RFEM 6 dodano następujące nowe funkcje:
Określenie wszystkich warunków brzegowych dotyczących obciążenia dla analizy znajdowania kształtu (form-finding) w pojedynczym przypadku obciążenia
Przechowywanie wyników analizy znajdowania kształtu jako stanu początkowego z możliwością późniejszego wykorzystania przy dalszej analizie modelu
Automatyczne przypisywanie stanu początkowego z analizy znajdowania kształtu do wszystkich sytuacji obciążeniowych w sytuacji obliczeniowej za pomocą kreatorów kombinacji
Dodatkowe geometryczne warunki brzegowe dla prętów (długość elementu nieobciążonego, maksymalny zwis w pionie, zwis w pionie w najniższym punkcie punkcie)
Dodatkowe warunki brzegowe z uwagi na obciążenie w analizie znajdowania kształtu dla prętów (maksymalna siła w pręcie, minimalna siła w pręcie, rozciągająca składowa pozioma, rozciąganie na i-końcu, rozciąganie na końcu j, minimalne rozciąganie na końcu i, minimalne rozciąganie na końcu j)
Typ materiału „Tkanina” i „Folia” w bibliotece materiałów
Równoległe analizy znajdowania kształtu w jednym modelu
Symulacja kolejnych etapów znajdowania kształtów w połączeniu z rozszerzeniem Analiza etapów konstrukcji (CSA)
Po aktywowaniu rozszerzenia Form-Finding w Danych ogólnych, efekt znajdowania kształtu jest przypisywany do przypadków obciążeń z kategorią przypadków obciążenia "Sprężenie" w połączeniu z obciążeniami od znajdowania kształtu od pręta, powierzchni i bryły wczytaj katalog. Jest to przypadek obciążenia wstępnego naprężenia. Przekształca się on zatem w analizę znajdowania kształtu dla całego modelu ze zdefiniowanymi w nim wszystkimi elementami prętowymi, powierzchniowymi i bryłowymi. Do znajdowania kształtu odpowiednich elementów prętowych i membranowych dochodzi się w całym modelu za pomocą specjalnych obciążeń w zakresie znajdowania kształtu i regularnych definicji obciążeń. Te obciążenia znajdowania kształtu opisują oczekiwany stan odkształcenia lub siły po wyszukaniu kształtu w elementach. Obciążenia regularne opisują zewnętrzne obciążenie całego układu.
W programie RFEM są dwie możliwości. Z jednej strony, można określić obciążenie przebijające na podstawie pojedynczego obciążenia (ze słupa/obciążenia/podpory węzłowej) oraz wygładzonego lub niewygładzonego rozkładu siły tnącej wzdłuż obwodu kontrolnego. Z drugiej strony można je zdefiniować jako zdefiniowane przez użytkownika.
Jeżeli jako kryterium obliczeniowe zostanie obliczony stopień wykorzystania nośności na przebicie bez zbrojenia na przebicie, program poda odpowiedni wynik. W przypadku przekroczenia wytrzymałości na ścinanie bez zbrojenia na przebicie program automatycznie określa wymagane zbrojenie na przebicie oraz wymagane zbrojenie podłużne.
Ta funkcja pomoże Ci w przyłożeniu obciążenia. Wymagane obciążenie może być przyłożone z wykorzystaniem przyrostów. Opcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku obliczeń zgodnie z teorią dużych odkształceń. W programie RFEM można również łatwo przeprowadzać analizy postkrytyczne.
Jeśli chodzi o kombinacje oddziaływań, jesteś we właściwym miejscu. Dla kombinacji oddziaływań w stanie granicznym nośności i użytkowalności można wskazać różne sytuacje obliczeniowe zgodne z normą (np. SGN (STR/GEO) - stała/przejściowa, SLS - quasi-stała i inne). Ponadto istnieje możliwość uwzględniania imperfekcji w kombinacjach oraz określania wykluczających się przypadków obciążeń (np. obciążenie montażowe na dachu wyklucza równoczesne obciążeniem śniegiem).
Polegaj na programach Dlubal, nawet gdy wieje wiatr. Programy RFEM i RSTAB oferują specjalny interfejs do eksportowania modeli (tzn. konstrukcji zdefiniowanych przez pręty i powierzchnie) do RWIND 2. Tutaj za pomocą odpowiednich położeń kątowych względem pionowej osi modelu definiowane są kierunki wiatru, które mają być przeanalizowane dla projektu. Ponadto, profil wiatru i profil intensywności turbulencji są definiowane na podstawie normy dotyczącej wiatru. Te specyfikacje prowadzą do określonych przypadków obciążeń, w zależności od kąta nachylenia. W tym celu pomocne mogą być parametry cieczy, właściwości modelu turbulencji oraz parametry iteracji, które są przechowywane globalnie. Przypadki obciążeń można rozszerzyć poprzez częściową edycję w środowisku RWIND 2 za pomocą modeli terenu lub środowiska z grafik wektorowych STL.
Alternatywnie można również uruchomić RWIND 2 ręcznie, bez aplikacji interfejsu w programie RFEM lub RSTAB. W tym przypadku środowisko konstrukcji i terenu w programie jest modelowane bezpośrednio za pomocą importowanych plików STL i VTP. Zależne od wysokości obciążenie wiatrem i inne dane dotyczące mechaniki płynów można zdefiniować bezpośrednio w RWIND 2.
Ze względu na swoje wszechstronne zastosowanie, RWIND 2 jest zawsze dostępny, aby wspierać Cię w indywidualnych projektach.
Zbiory prętów z obciążeniami ruchomymi wybierane są graficznie w modelu programu RFEM/RSTAB. Do jednego zbioru prętów można zastosować jednocześnie kilka różnych typów obciążeń.
Określając pierwszą pozycję obciążenia, można precyzyjnie odwzorować obciążenie przychodzące w bieżni pręta ciągłego. W ten sam sposób można określić, czy obciążenie ruchome składające się z różnych przyłożeń obciążeń może przemieścić się poza koniec prętów ciągłych (most) czy nie (bieżnia podsuwnicowa).
Przyrost poszczególnych pozycji obciążenia zależy od liczby przypadków obciążeń wygenerowanych dla programu RFEM/RSTAB. Obciążenia można również dodawać do już istniejących przypadków obciążeń w programie RFEM/RSTAB, dzięki czemu nie jest wymagana dodatkowa superpozycja. Dostępnych jest kilka typów obciążeń, na przykład obciążenia pojedyncze, liniowe i trapezowe, a także pary obciążeń i kilka jednorodnych obciążeń skupionych.
Obciążenia można przykładać w kierunku lokalnym i globalnym. Aplikacja może odnosić się do rzeczywistej długości pręta lub do rzutowania w kierunku globalnym.
Po uruchomieniu modułu należy wybrać grupę połączeń (połączenia sztywne), a następnie kategorię i typ połączenia (styk z blachą czołową lub styk z nakładkami). Kolejnym krokiem jest wybranie w modelu RFEM/RSTAB węzłów przeznaczonych do obliczeń. RF-/JOINTS Steel - Rigid automatycznie rozpoznaje pręty połączenia i określa na podstawie ich położenia, czy są to słupy czy belki. Na tym etapie użytkownik może wprowadzić własne ustawienia.
W przypadku, gdy określone pręty mają zostać wyłączone z obliczeń, można je dezaktywować. Konstrukcyjnie podobne połączenia mogą być projektowane jednocześnie dla kilku węzłów. Należy wybrać przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników. Alternatywnie, można ręcznie wprowadzić przekrój i obciążenie. W ostatniej tabeli wejściowej, połączenie jest konfigurowane krok po kroku.
Podczas obliczania obciążenia rozciągającego, ściskającego, zginającego i ścinającego, moduł porównuje wartości obliczeniowe maksymalnej nośności z wartościami obliczeniowymi oddziaływań.
Jeżeli części są poddane zginaniu i ściskaniu, program dokonuje interakcji. W module RF-/STEEL EC3 można określić współczynniki zgodnie z metodą 1 (załącznik A) lub metodą 2 (załącznik B).
Do obliczeń wyboczenia giętnego nie jest wymagana smukłość ani sprężyste krytyczne obciążenie krytyczne z decydującego przypadku wyboczenia. Moduł automatycznie oblicza wszystkie wymagane współczynniki dla wartości obliczeniowej naprężenia zginającego. Moduł RF-/STEEL EC3 określa sprężysty moment krytyczny dla zwichrzenia dla każdego pręta w każdym miejscu x przekroju. W razie potrzeby wystarczy wprowadzić boczne podpory pośrednie poszczególnych prętów/zbiorów prętów, definiowane w jednym z okien wprowadzania.
W przypadku wyboru prętów do obliczeń odporności ogniowej w module RF-/STEEL EC3 dostępne jest kolejne okno wprowadzania, w którym można wprowadzić dodatkowe parametry, takie jak: typ powłoki lub okładziny. Ustawienia globalne obejmują wymagany czas odporności ogniowej, krzywą temperatury i inne współczynniki. W protokole wydruku wyszczególnione są wszystkie wyniki pośrednie oraz końcowy wynik obliczeń odporności ogniowej. Ponadto w protokole można wydrukować krzywą temperatury.
Po otwarciu modułu należy wybrać grupę połączeń (Połączenia przegubowe), następnie kategorię oraz typ połączenia (środnik nakładkowy, blacha zakładkowa, blacha czołowa, blacha czołowa z podkładką). Następnie można wybrać węzły do obliczeń w modelu RFEM/RSTAB. RF-/JOINTS Steel - Pinned automatycznie rozpoznaje pręty połączenia i określa na podstawie ich położenia, czy są to słupy czy belki.
W razie potrzeby można wyłączyć określone pręty z obliczeń. Konstrukcyjnie podobne połączenia można projektować jednocześnie dla kilku węzłów. Obciążenia wymagają wyboru miarodajnych przypadków obciążeń, kombinacji obciążeń lub kombinacji wyników. Alternatywnie można ręcznie wprowadzić przekrój i obciążenie. W ostatnim oknie wprowadzania danych połączenie jest konfigurowane krok po kroku.
Obciążenie przebijające może być określone przez użytkownika na podstawie pojedynczego obciążenia (słupa/obciążenie/podpora węzłowa) oraz wygładzonego lub niewygładzonego rozkładu sił tnących wzdłuż obwodu kontrolnego.
Ponieważ moduł jest w pełni zintegrowany z RFEM, znane są wszystkie węzły przebicia na powierzchni odniesienia. W tym celu można sprawdzić kolizje wyznaczonych obwodów z obwodami sąsiednich słupów.
Po otwarciu modułu wstępnie ustawione są materiały i grubości powierzchni zdefiniowane w programie RFEM. Obliczane węzły są rozpoznawane automatycznie, ale użytkownik może je zmodyfikować.
Możliwe jest uwzględnienie otworów w obszarach zagrożonych przebiciem. Otwory mogą być przeniesione z programu RFEM lub zdefiniowane tylko w RF-PUNCH Pro, dzięki czemu nie mają one wpływu na sztywności modelu RFEM.
Parametrami zbrojenia podłużnego są liczba i kierunek warstw oraz otulenie betonem, określane osobno dla górnej i dolnej krawędzi płyty dla każdej powierzchni. W kolejnym oknie wprowadzania danych można zdefiniować wszystkie dodatkowe szczegóły dotyczące węzłów przebicia. Moduł rozpoznaje położenie węzła na przebicie i automatycznie określa, czy węzeł ten znajduje się w środku płyty, na krawędzi czy w narożu płyty.
Dodatkowo można zdefiniować obciążenie przebijające, współczynnik przyrostu obciążenia β oraz istniejące zbrojenie podłużne. Opcjonalnie można aktywować minimalne momenty w celu określenia wymaganego zbrojenia podłużnego i powiększonej głowicy słupa.
Aby ułatwić orientację, zawsze wyświetlana jest płyta z odpowiednim węzłem przebicia. Można też otworzyć program do obliczeń zbrojenia usztywniającego firmy HALFEN. Wszystkie dane z RFEM można zaimportować do tego programu w celu dalszego łatwego i efektywnego przetwarzania.
Moduł RF-/STEEL EC3 automatycznie importuje przekroje zdefiniowane w programie RFEM/RSTAB. Możliwe jest wymiarowanie wszystkich przekrojów cienkościennych. Program automatycznie wybiera najbardziej efektywną metodę zgodnie z normami.
W obliczeniach stanu granicznego nośności uwzględniono kilka obciążeń, a w normie można wybrać obliczenia interakcji.
Klasyfikacja przekrojów do klas od 1 do 4 jest istotną częścią analizy zgodnie z Eurokodem 3. W ten sposób można sprawdzić ograniczenie nośności obliczeniowej i obrotowej ze względu na lokalne wyboczenie części przekroju. Moduł RF-/STEEL EC3 automatycznie określa stosunek c/t części przekroju poddanych naprężeniu ściskającemu i dokonuje klasyfikacji.
W przypadku analizy stateczności dla każdego pręta lub zbioru prętów można określić, czy wyboczenie giętne występuje w kierunku y i/lub z. W celu utworzenia modelu zbliżonego do warunków rzeczywistych możliwe jest również definiowanie dodatkowych podpór bocznych. Smukłość i sprężyste obciążenie krytyczne są określane automatycznie na podstawie warunków brzegowych modułu RF-/STEEL EC3. Sprężysty moment krytyczny, niezbędny do analizy zwichrzenia, może być obliczony automatycznie lub wprowadzony ręcznie przez użytkownika. W tym celu można również uwzględnić punkt przyłożenia obciążeń poprzecznych, który ma wpływ na wytrzymałość na skręcanie. Dodatkowo można uwzględnić ograniczenia obrotu (np. blacha trapezowa i płatwie) oraz panele usztywniające (np. blacha trapezowa i stężenie).
We współczesnym budownictwie, w którym przekroje są coraz smuklejsze, stan graniczny użytkowalności jest ważnym czynnikiem w analizie statyczno-wytrzymałościowej. Moduł RF-/STEEL EC3 przypisuje przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników do różnych sytuacji obliczeniowych. Odpowiednie odkształcenia graniczne są ustawione wstępnie w załączniku krajowym i w razie potrzeby można je dostosować. Ponadto możliwe jest zdefiniowanie długości referencyjnych i wygięć wstępnych do obliczeń.
Istniejące obciążenie jest porównywane z nośnościami zapisanymi w bazie danych. Program przeprowadza również interakcję sił wewnętrznych M, N i Q.
Po zakończeniu obliczeń wszystkie wyniki są wyświetlane w przejrzyście ułożonych tabelach wyników; na przykład według przypadku obciążenia lub według węzła.
Połączenia można zwizualizować graficznie w module dodatkowym lub w programie RFEM/RSTAB. Oprócz danych wejściowych i wyników, w tym szczegółowych informacji dotyczących obliczeń, wyświetlanych w tabelach, do protokołu wydruku można dodać wszystkie grafiki. W ten sposób dokumentacja jest przejrzysta i zrozumiała.
Obliczanie połączeń przenoszących moment oraz przegubowych dla walcowanych przekrojów w kształcie litery I, według Eurokodu 3:
Połączenia z blachą czołową przenoszącą moment (typ IH/IM)
Połączenia przegubowe spawane (typ PM)
Połączenia proste z kątownikami normalnymi lub nierównoramiennymi (typ IW lub IG)
Proste połączenia przy użyciu blach czołowych zamontowanych tylko na środniku bądź na środniku i pasach (typ IS)
Możliwość łączenia połączeń w wycięciem (IK) z przegubowymi płytami czołowymi (IS) oraz z połączeniami łącznikiem środnikowym (IW)
Automatyczne rozmieszczenie śrub dla danego połączenia (dla wszystkich typów)
Sprawdzanie wymaganej grubości pręta przenoszącego obciążenie w połączeniach ścinanych
Podawanie wszystkich wymaganych szczegółów konstrukcyjnych, takich jak urządzenia, układ otworów, potrzebnych wysięgników, ilość śrub, wymiary płyty czołowej oraz spoin
Podawanie sztywności S j,ini dla połączeń przenoszących zginanie
Dokumentacja dostępnych obciążeń i porównywanie ich z nośnościami
Podawanie stopnia wykorzystania dla każdego pojedynczego połączenia
Automatyczne określanie głównych sił wewnętrznych dla kilku przypadków obciążeń oraz węzłów połączeniowych
Moduł dodatkowy RF-/FRAME-JOINT Pro służy do wymiarowania połączeń konstrukcji, obliczonych w programie RFEM/RSTAB. Jeżeli konstrukcja w programie RFEM/RSTAB nie jest dostępna, geometrię i obciążenie można zdefiniować ręcznie; na przykład podczas sprawdzania obliczeń zewnętrznych.
W programie RFEM/RSTAB wybiera się węzeł do obliczenia. Moduł automatycznie rozpoznaje wszystkie połączone pręty i przydziela im typ połączenia. W zależności od typu połączenia, można zdefiniować dalsze szczegóły żeber, blach oporowych, blach środnika, śrub, spoin oraz rozstawu otworów. Jako obciążenia można wybrać dowolny przypadek obciążenia, kombinację obciążeń lub kombinację wyników w programie RFEM/RSTAB.
W przypadku pracy w trybie "obliczeń wstępnych", RF-/FRAME-JOINT Pro przeprowadza pierwszy krok obliczeń, aby zasugerować odpowiednie ułożenia. Po wybraniu odpowiedniego układu moduł wyświetla wszystkie obliczenia w szczegółowych tabelach wyników i grafice.