V tabulce 'Výsledky po podlažích' v modelu budovy se uvádí těžiště pro zatěžovací stavy a kombinace zatížení. Kromě vlastní tíhy se zohledňují také svislá zatížení příslušných zatěžovacích stavů a kombinací zatížení.
Pomocí dialogu 'Těžiště a informace o vybraných objektech“ lze také zobrazit těžiště se zohledněním vybraného zatížení.
Při modelování podlaží máte pro desky k dispozici možnost "Polotuhá diafragma".
U této možnosti modelování se uplatňuje v zásadě stejný postup jako při modelování podlaží "Tuhá diafragma". Na rozdíl od tuhé diafragmy se ovšem neuvažuje žádná uzlová vazba od těžiště ke každému uzlu sítě KP. Lze tak zohlednit poddajnost stropní desky.
Otvory s určitou plochou můžete při výpočtu modelu budovy zanedbat. Tuto funkci lze aktivovat v globálním nastavení pro podlaží budovy. Zobrazí se upozornění, že otvory byly zanedbány.
Výpočet modelu budovy probíhá ve dvou výpočetních fázích:
Globální 3D výpočet celkového modelu, ve kterém jsou podlaží modelována jako tuhá deska (diafragma) nebo jako ohybová deska
Lokální 2D výpočet jednotlivých desek podlaží
Výsledky pro sloupy a stěny z 3D výpočtu a výsledky pro desky z 2D výpočtu se po výpočtu sloučí do jednoho modelu. To znamená, že není třeba přepínat mezi 3D modelem a jednotlivými 2D modely desek podlaží. Uživatel pracuje pouze s jedním modelem, šetří drahocenný čas a vyhýbá se případným chybám při ruční výměně dat mezi 3D modelem a jednotlivými 2D modely desek.
Svislé plochy v modelu může uživatel rozdělit na smykové stěny a otvorové překlady. Program z těchto stěnových objektů automaticky vygeneruje interní výsledkové pruty, takže je lze následně posoudit podle požadované normy v addonu Posouzení železobetonových konstrukcí jako pruty.
Smykové stěny a stěnové nosníky v modelu budovy máte k dispozici jako samostatné objekty v addonech pro posouzení. To umožňuje rychlejší filtrování objektů ve výsledcích a také lepší dokumentaci ve výstupním protokolu.
Modální součinitel důležitosti (MRF) Vám může pomoci posoudit, jak dalece se jednotlivé konstrukční prvky podílejí na vlastním tvaru. Výpočet je založen na relativní pružné deformační energii každého jednotlivého konstrukčního prvku.
Pomocí MRF je možné rozlišovat mezi lokálními a globálními vlastními tvary. Pokud má několik prutů významný modální součinitel důležitosti (např. 20 %), je nestabilita celé konstrukce nebo její části velmi pravděpodobná. Pokud je oproti tomu součet všech MRF pro vlastní tvar přibližně 100 %, lze očekávat lokální stabilitní problém (např. vybočení jednoho prutu).
Kromě toho lze pomocí MRF stanovit kritická zatížení a náhradní vzpěrné délky jednotlivých konstrukčních prvků (např. pro posouzení stability). Vlastní tvary, pro které má určitý prut malé hodnoty MRF (např. <20 %), lze v této souvislosti zanedbat.
MRF se zobrazí pro vlastní tvar v tabulce výsledků pod položkou Posouzení stability → Výsledky po prutech → Vzpěrné délky a kritické síly.