Zakładka: Ogólne

Obraz Ustawienia w zakładce 'Podstawowe':

Rysunek przedstawia opcje ustawień analizy stateczności w zakładce ogólne

Ustawienie analizy stateczności | Zakładka Podstawowe

Ustawienia w zakładce (karcie) 'Podstawowe' są zorganizowane w kilku obszarach:

Obszar zakładki: Ogólne

Typ analizy stateczności	Metoda wartości własnych (liniowa)
	Ustawienie domyślne do efektywnego określania krytycznych obciążeń bifurkacyjnych i kształtów deformacji poprzez analizę wartości własnych macierzy sztywności pod danym obciążeniem; stan obciążenia jest określany przez poprzedzającą analizę statyczną
	nieliniowe właściwości modeli (materiał, geometria, elementy odpadające) są liniaryzowane na podstawie obliczeń statycznych ("zamrożone")
	Metoda przyrostowa z analizą wartości własnych (nieliniowa)
	Badanie warunków równowagi w zdeformowanym systemie przy stopniowym zwiększaniu obciążeń aż do niestabilności
	dzięki pełnemu uwzględnieniu nieliniowości, lepsze dopasowanie do bardziej złożonych struktur i systemów z dużymi deformacjami
	parametry obliczeń można ustawić w zakładce 'Zwiększenie obciążenia', gdy wybierze się przyrostową metodę do analizy stateczności
	po przyrostowym, nieliniowym obliczeniu, w ostatnim stabilnym stanie układu przeprowadzana jest liniowa analiza wartości własnych
	Metoda przyrostowa bez analizy wartości własnych (nieliniowa)
	Metoda obliczeniowa do określenia krytycznego współczynnika obciążenia, jak opisano wcześniej, jednak bez dodatkowej analizy wartości własnych
Liczba najmniejszych wartości własnych	Maksymalna liczba obliczonych wartości własnych
	zwykłe ustawienie w zakresie od 4 do 10 daje znaczące wyniki przy odpowiednim czasie obliczeń i użyciu pamięci RAM
	proszę pamiętać: wartości własne z negatywnymi współczynnikami obciążenia nie pozwalają na wyciągnięcie wniosków na temat wyboczenia/bruzdowania modelu; jeśli otrzymujesz takie wyniki, powinieneś zwiększyć liczbę najmniejszych wartości własnych

Ważne

Nieliniowe, przyrostowe obliczenia mają sens tylko wtedy, gdy w modelu uwzględniono co najmniej jedną nieliniowość (materiał, geometria, elementy odpadające). W przeciwnym razie zostanie wyświetlony komunikat o błędzie.

Obszar zakładki: Opcje I i II

Uwzględnienie odciążenia przez siły rozciągające	dodatnie siły normalne zwykle stabilizują model; aktywacja pola wyboru powoduje uwzględnienie tych sił rozciągających przy obliczaniu wartości własnych
Szukaj postaci własnych od współczynnika bifurkacyjnego f₀	Wartości własne i przypisane współczynniki obciążenia są obliczane w kolejności rosnącej; tzw. "shifting" pozwala pominąć mniejsze wartości własne i rozpocząć obliczenia od wyższej postaci własnej
	proszę pamiętać: opcja jest dostępna tylko dla liniowych analiz stateczności wykorzysująch metod wartości własnych 'pierwiastki wielomianu charakterystycznego' lub 'odwrotna iteracja z przesunięciem'
Obliczanie bez obciążenia dla dowodu niestabilności przez postać własną	w niestabilnych systemach analiza statyczna zazwyczaj zawodzi; przyczyną mogą być błędy modelowania, problemy numeryczne, niewystarczające usztywnienia lub faktyczne przeciążenie konstrukcji; zobacz FAQ
	opcja umożliwia obliczenie i przedstawienie kształtu deformacji niestabilnego systemu, co ułatwia znalezienie problematycznych miejsc w modelu
Aktywuj minimalne napięcie wstępne dla prętów/powierzchni typu lina/membrana	nieobciążone liny i membrany mogą odpaść już na początku obliczeń i utrudniać określenie dalszych kształtów własnych; poprzez zastosowanie wstępnego rozszerzenia ε_min te elementy są poddawane napięciu wstępnemu i stabilizują model
Wskaż lokalne skręcenia prętów, gdy większe niż	Prezentacja skręceń prętów może wpływać na przejrzystość graficznych wyników; ustalenie minimalnego kąta skręcenia φ_x pozwala na kontrolę prezentacji
	domyślnie φ_x = 0,01

Rozdział nadrzędny

Wprowadzanie danych i ustawienia