Podczas korzystania z metod obliczeniowych z analizą wartości własnych (zobacz Rodzaj analizy stateczności) otrzymujesz dla każdej wartości własnej następujące wyniki:
Współczynnik obciążenia rozgałęziającego f (wartość własna)
… odnosi rzeczywiste obciążenie konstrukcji F do krytycznego obciążenia Fcr, czyli do obciążenia rozgałęziającego powodującego niestabilność konstrukcji:
Współczynnik dostarcza wskazówek na temat stateczności konstrukcji oraz potrzeby przeprowadzenia analizy według teorii II rzędu.
Podczas korzystania z metody obliczeniowej przyrostowej – to znaczy w przypadku nieliniowej analizy stateczności; zobacz Rodzaj analizy stateczności – współczynnik obciążenia rozgałęziającego jest równy mnożnikowi obciążenia, dla którego spełniony jest jeden z następujących punktów:
- system nie może znieść dalszego zwiększania obciążenia i staje się niestabilny; nie można znaleźć zbieżnego rozwiązania
- osiągnięta została maksymalna liczba etapów obciążenia lub kryterium zatrzymania wzrostu obciążenia; zobacz Tab: Zwiększanie obciążenia
Współczynnik powiększenia α
… opisuje relację między momentami według teorii I i II rzędu:
W przypadku, gdy f > 1 i gdy linia ugięcia w wyniku obciążenia jest podobna do linii wyboczenia systemu nieodkształconego, współczynnik powiększenia α oblicza się jako:
Figura odkształceń
… dostarcza graficznego przedstawienia form własnych dla (optycznej) oceny zachowania się względem stateczności konstrukcji i identyfikacji krytycznych elementów. Możesz wyświetlać formy własne w nawigatorze wyników i tabelach.
Podczas obliczeń przyrostowych – analogicznie do analizy statycznej – przedstawiane są odkształcenia absolutne. Aby uzyskać przedstawienie poszczególnych etapów obciążenia, zaznacz opcję 'Zapisz wyniki wszystkich etapów obciążenia' (zobacz Tab: Zwiększanie obciążenia).
Proszę również zwrócić uwagę na opcje dotyczące wyświetlania wyników (szczególnie na prętach) w nawigatorze wyników.
Galeria zdjęć Dostosowywanie przedstawienia wyników:
