W związku z tym zakładamy, że rozszerzenie Analiza geotechniczna zostało aktywowane, dane z badań terenowych zostały wprowadzone i zostały określone masywy gruntu zgodnie z opisem we wspomnianym artykule. Zakładamy również, że budynek żelbetowy został zamodelowany (z uwzględnieniem obciążeń), jak pokazano na rys. 1.
Teraz należy zdefiniować kombinacje obciążeń i wyników, które mają zostać obliczone. W tym celu można otworzyć okno Przypadek obciążeń i kombinacje. Obciążenia przyłożone do konstrukcji nośnej pokazano na rys. 2 i obejmują ciężar własny, obciążenia stałe i stałe oraz śnieg. Po aktywowaniu rozszerzenia Analiza geotechniczna można zauważyć, że w powiązanym przypadku obciążenia uwzględniany jest tylko ciężar własny budynku.
Dlatego należy utworzyć osobny przypadek obciążenia, w którym zostanie aktywowany ciężar własny bryły, jak pokazano na rys. 3. W takim przypadku kategoria oddziaływania w tym przypadku obciążenia powinna zostać przypisana jako Stałe/grunt. Chociaż wszystkie obciążenia są powiązane z osobnym przypadkiem obciążeń, należy pamiętać, że w analizie geotechnicznej należy je uwzględniać w kombinacjach obciążeń i wyników, a nie jako pojedyncze przypadki obciążeń.
Na przykład obciążenie użytkowe zostanie przyłożone do modelu tylko wtedy, gdy będą aktywne ciężary własne bryły, ciężar własny konstrukcji nośnej i obciążenie własne. W tym celu należy dezaktywować wszystkie przypadki obciążeń związane z budowlą nośną poprzez odznaczenie ikony 'Do rozwiązania', pozostawiając tylko przypadek obciążenia dla ciężaru własnego do rozwiązania (rys. 3). Dzięki temu przypadki obciążeń konstrukcji nośnej nadal istnieją, ale zamiast być obliczane jako pojedyncze przypadki obciążeń, są obliczane w kombinacjach obciążeń i wyników.
Podczas definiowania przypadku obciążenia 'Ciężar własny gruntu' należy utworzyć nowe ustawienia modyfikacji konstrukcji poprzez aktywację odpowiedniego pola wyboru (rys. 3). W szczególności należy dezaktywować pręty i powierzchnie betonowe, jak pokazano na rysunku 4.
Aby automatycznie zdefiniować kombinacje obciążeń i wyników, należy najpierw aktywować odpowiednie kreatory w oknie Dane podstawowe przypadku obciążeń i kombinacji, jak pokazano na rysunku 5. Kreator kombinacji pomaga w sklasyfikowaniu przypadków obciążeń zgodnie z normami i wprowadzeniu ich w kombinacjach oddziaływań i obliczeń.
Innymi słowy, przypadki obciążeń są łączone zgodnie z preferowaną specyfikacją normy, która domyślnie jest standardem zdefiniowanym w Danych bazowych modelu. Można jednak wybrać inną normę z listy 'Grupa norm', a parametry kreatora kombinacji można sprawdzić w oknie dialogowym 'Edytować kreatora kombinacji'. W przypadku użycia kreatora kombinacji wyników oprócz kreatora kombinacji obciążeń, wyniki przypadków lub kombinacji obciążeń są nakładane również na siebie.
Zanim przejdziemy dalej, można edytować ustawienia analizy statycznej dla przypadku obciążenia dla ciężaru własnego bryły, jak pokazano na rysunku 6. Można na przykład zmienić maksymalną liczbę iteracji lub liczbę przyrostów obciążenia dla analizy nieliniowej. W tym przykładzie pierwsza wartość jest ustawiona na 100, a druga na 1.
Po zdefiniowaniu przypadków obciążeń można wyświetlić wszystkie kategorie oddziaływań zastosowane w modelu w zakładce Oddziaływania w oknie Przypadki i kombinacje obciążeń (rys. 7). Następnie użytkownik kontroluje utworzone sytuacje obliczeniowe. Innymi słowy, można aktywować lub dezaktywować wszystkie sytuacje obliczeniowe dostępne na liście.
Ponieważ interesuje nas obliczanie osiadań, należy wziąć pod uwagę tylko quasi-stałą sytuację obliczeniową (rys. 8); w związku z tym wszystkie inne sytuacje obliczeniowe z wyjątkiem sytuacji quasi-stałej zostaną dezaktywowane. Dostępne są również informacje o regułach łączenia dla sytuacji będącej przedmiotem zainteresowania.
Ponadto można dostosować ustawienia kreatora kombinacji do tej sytuacji obliczeniowej. Istnieje wiele opcji do zdefiniowania, jak pokazano na rysunku 9. W tym miejscu istotna jest możliwość uwzględnienia stanu początkowego z przypadku obciążenia, którym w tym przypadku jest przypadek obciążenia ciężarem własnym gruntu. W ten sposób wszystkie kombinacje obciążeń wygenerowane za pomocą kreatora będą traktować ten przypadek obciążenia jako stan początkowy.
Kombinacje oddziaływań, które zostały utworzone automatycznie, są wyświetlane w zakładce Kombinacje oddziaływań (rys. 10). W tym konkretnym przypadku istnieją cztery kombinacje oddziaływań, ale tylko dwie z nich są brane pod uwagę. Wynika to z faktu, że niektóre współczynniki kombinacji dla kombinacji zaznaczonych na szaro wynoszą zero; dlatego łączą oddziaływania w taki sam sposób, jak aktywne kombinacje.
Możliwe jest, że sprawdzane są kombinacje obciążeń, które zostały automatycznie utworzone przez kreator kombinacji obciążeń (rys. 11). Należy pamiętać, że uwzględnienie stanu początkowego jest już aktywne jako opcja specjalna, ponieważ wcześniej robiliśmy to za pomocą ustawień kreatora kombinacji w zakładce Sytuacje obliczeniowe (rys. 9).
Na koniec można zdefiniować kombinacje wyników w odpowiedniej zakładce okna Przypadek obciążeń i kombinacje. „Sytuacja obliczeniowa” opisuje specyfikacje normatywne, zgodnie z którymi łączone są przypadki obciążeń. Jak już wspomniano, interesującą nas sytuacją obliczeniową jest sytuacja quasi-stała; dlatego należy go wybrać podczas definiowania nowej kombinacji wyników, jak pokazano na rys. 12.
Z drugiej strony, „Typ kombinacji” określa kryteria nakładania się wyników. W tym przykładzie jesteśmy zainteresowani określeniem sumy wszystkich wyników; dlatego jako typ kombinacji należy wybrać „Superpozycja”. Oznacza to, że wszystkie przypadki obciążeń i kombinacje zawarte w kombinacji są zawsze brane pod uwagę i dodawane indywidualnie, bez wartości maksymalnych i minimalnych.
Przypadki obciążeń w kombinacjach wyników można przypisać w zakładce Przypisanie, gdzie w kolumnie „Do przypisania” wymienione są wszystkie dostępne przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników. W tym celu należy przenieść interesujący nas wpis z tej kolumny na listę „Przypisane do żelbetu”, jak pokazano na rys. 13.
Dla każdego wpisu można dostosować współczynnik, z jakim będzie on uwzględniany w kombinacji. W tym przykładzie interesują nas tylko wyniki związane z nadbudową; dlatego musimy wykonać podkonstrukcję wyników skojarzonych ze stanem początkowym - czyli przypadkiem obciążenia „Ciężar własny gruntu”. W związku z tym wiodąca kombinacja obciążeń jest uwzględniana ze współczynnikiem 1, natomiast współczynnik kombinacji -1 jest przypisany do stanu początkowego (tzn. przypadku obciążenia „Ciężar własny gruntu”).
Po zdefiniowaniu przypadków obciążeń, kombinacji obciążeń i wyników można rozpocząć obliczenia. Jeżeli chcesz obliczyć tylko wyniki dla aktualnego przypadku obciążenia lub kombinacji, wybierz z menu "Oblicz" polecenie "Oblicz bieżące obciążenie" lub użyj przycisku "Pokaż wyniki".
Jeżeli jednak chcesz obliczyć wszystkie przypadki obciążeń, kombinacje i sytuacje obliczeniowe, wybierz opcję "Oblicz wszystkie". W ten sposób program RFEM oblicza wszystkie przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń, kombinacje wyników i sytuacje obliczeniowe, dla których dostępne są dane wejściowe. Obliczenia są przeprowadzane równolegle przy użyciu kilku rdzeni obliczeniowych, a wyniki są dostępne, jak pokazano na rysunku 14. Wyniki zostaną omówione bardziej szczegółowo w następnym artykule w Bazie wiedzy.
