RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Niezdeformowaną geometrię można ukryć w zakładce Wyświetlić w nawigatorze, odznaczając pole wyboru Model:
Po przesłaniu pliku RFEM 6 lub RSTAB 9 do dalszego przetwarzania, konstrukcje zostaną otwarte z ustawieniami wyświetlania z ostatniego edytora.
Jeżeli ustawienia nie spełniają wymagań, można po prostu kliknąć prawym przyciskiem myszy pusty obszar w Nawigatorze - Wyświetlanie i wybrać opcję "Dlubal Standard". Spowoduje to przywrócenie ustawień do wartości domyślnych.
W programach RFEM 6 i RSTAB 9 parametry obliczeń nie są już zarządzane w oknie dialogowym o tej samej nazwie, ale w postaci Ustawienia analizy statycznej w kategorii Przypadki obciążeń i kombinacje w nawigatorze.
Domyślnie ustawione są trzy typy analizy:
Można dostosować parametry tych typów analizy lub utworzyć więcej typów.
Następnie w oknie dialogowym 'Przypadki obciążeń i kombinacje' przydzielić odpowiednie ustawienie analizy statycznej ( SA ) do przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń.
Przejście do okna dialogowego "Nowy przegub prętowy"Aby połączyć pręt jako przegub w programie RFEM 6 lub RSTAB 9, należy najpierw zdefiniować zwolnienie pręta. Okno dialogowe "Nowy przegub prętowy" można otworzyć za pomocą paska menu, nawigatora, tabeli lub okna dialogowego "Edytuj pręt". Poniższy film pokazuje wszystkie cztery warianty.
Utwórz nowy przegub prętowyPodczas definiowania nowego zwolnienia pręta najpierw należy wybrać układ odniesienia. Wybierając Warunki przegubu zwalniasz odpowiedni stopień swobody. Na rysunku poniżej zwolnienie pręta zostało zdefiniowane w taki sposób, że możliwy jest swobodny obrót pręta wokół lokalnych osi y i z. Ponadto można zdefiniować stałe sprężystości i nieliniowości. Więcej informacji na temat definiowania zwolnienia na końcu pręta można znaleźć w instrukcji online dla programu RFEM 6/RSTAB 9 Instrukcja online RFEM 6 – Przeguby prętowe
Połącz koniec pręta w sposób elastycznyW oknie dialogowym "Edytować pręt" można zdefiniować przeguby dla wybranych prętów. W tym celu w zakładce "Główne" należy wybrać opcję "Przeguby".
W zakładce „Przeguby” można wybrać przeguby na końcach pręta zdefiniowane wcześniej osobno dla obu końców pręta.
W przypadku wyświetlania widoczności w sposób opisany w instrukcji w rozdziale Widoczności, nieaktywne obiekty zostaną zredukowane w zredukowana liczba i intensywność.
Aby całkowicie ukryć te nieaktywne obiekty, należy dezaktywować pole wyboru Pokaż ukryte obiekty w tle w 'Nawigatorze - Wyświetlanie', w kategorii Ogólne.
Ta kategoria oddziaływań nie istnieje już w programie RFEM 6 i RSTAB 9.Konieczne jest oddzielne utworzenie przypadków imperfekcji i przypisanie ich do odpowiedniego przypadku obciążeń lub odpowiedniej kombinacji obciążeń:
Przypadek obciążenia imperfekcją można utworzyć w nawigatorze danych (Imperfekcje → Przypadki imperfekcji → kliknięcie prawym przyciskiem myszy: Nowy przypadek imperfekcji) lub bezpośrednio w oknie dialogowym „Przypadki obciążeń i kombinacje”, patrz rysunek.
Aby oprócz wartości wyników w punktach rastra i węzłach siatki ES przeanalizować punkty zdefiniowane przez użytkownika, w programie RFEM 6 można ustawić "Dodatkowe punkty wyników na powierzchni". Znajdują się one w obszarze „Typy dla powierzchni” pokazanym na rysunku 01.
Współrzędne tych punktów można wprowadzić bezpośrednio w oknie dialogowym lub wybrać w modelu; patrz rysunek 02. Ponadto konieczne jest przypisanie powierzchni, której wartości wyników mają zostać wyświetlone.
W nawigatorze Wyniki (górna połowa) można aktywować lub dezaktywować wyświetlanie wartości wyników wprowadzonych ręcznie. W dolnej części nawigatora Wyniki można ustawić wyświetlanie punktów rastra i/lub punktów wynikowych powierzchni; patrz rysunek 03.
Podczas wyświetlania wartości w punktach siatki ES, dodatkowe punkty wynikowe powierzchni są dezaktywowane.
W przypadku powierzchni Izotropowego przenoszenia obciążenia (LT) program RFEM stosuje metodę elementów skończonych i tworzy podmodel. W podmodelu MES powierzchnię LT zastąpiono powierzchnią sztywną, gdzie wszystkie elementy konstrukcyjne zintegrowane z powierzchnią zostały zastąpione sztywnymi podporami. W przyszłej implementacji użytkownicy będą mieli możliwość dostosowywania warunków podparcia. Po przeprowadzeniu obliczeń reakcje podporowe w podmodelu MES są następnie przekształcane na obciążenia prętowe.
Aby po zakończeniu obliczeń obciążenie wyświetlić osobno jako obciążenia prętowe, należy aktywować w nawigatorze Wyświetlić opcję "Obciążenia z powierzchni rozkładu".
Można to szybko wyświetlić, aktywując węzły z podporą (1) w Nawigatorze - Widoki i wyświetlając odpowiednie podpory (2).
Następnie można aktywować numerację (menu "Widok" → "Wyświetl numerację").
Począwszy od wersji 6.03 (RFEM) i 2.03 (RWIND), wyniki obliczone w RWIND mogą być również wyświetlane w RFEM.
W tym celu należy aktywować rozszerzenie "Symulacja wiatru" w RWIND i rozpocząć odpowiednie obliczenia. RWIND otwiera się i przeprowadza symulację. Po zakończeniu obliczeń pojawia się poniższe okno dialogowe.
Po kliknięciu "Tak", RWIND zostaje zamknięty, a program RFEM wczytuje dane wyników. Podczas wyświetlania wyników w programie RFEM można teraz wyświetlać właściwości odnoszące się do powierzchni, jak pokazano na poniższym rysunku. Za pomocą nawigatora w lewym górnym rogu można przełączać się między wynikami analizy statyczno-wytrzymałościowej a symulacją wiatru.
Wyświetlanie sił wewnętrznych dla połączeń (pręty złączne, sztywne) jest domyślnie wyłączone w programie RFEM 6/RSTAB 9. Można jednak szybko aktywować wyświetlanie sił wewnętrznych i odkształceń dla tych typów prętów w opcjach Nawigator - Wyniki - Pręty poprzez zaznaczenie pola wyboru "Wyniki na połączeniach".
W nawigatorze wyników przejdź do ustawień wyświetlania wyników. W Reakcje podporowe można aktywować opcję "Rysuj w płaszczyźnie XY".
Możliwe jest wyświetlenie lokalnych układów współrzędnych dla linii, prętów, powierzchni i brył. Wybór wyświetlania jest dostępny na przykład w Nawigatorze projektu w zakładce Wyświetlanie.
Dla powierzchni oś X i Y znajdują się w płaszczyźnie powierzchni, a oś Z jest do niej prostopadła. Kierunek lokalnej osi Z dla powierzchni nie zależy od globalnego kierunku osi Z.
W przypadku prętów oś X jest domyślnie umieszczona wzdłuż pręta, a osie Y i Z są do niej prostopadłe. Dla większości przekrojów oś Z leży wzdłuż mocniejszej osi bezwładności elementu.
Lokalny układ osi można odwrócić za pomocą opcji z menu kontekstowego danego elementu lub, w przypadku powierzchni, za pomocą opcji elementów dla poszczególnych osi.
Reakcje podporowe dostępne w zakładce Nawigator - Wyniki będą aktywować w sposób graficzny reakcje podporowe ze względu na przyłożone obciążenia statyczne. Są to równe i przeciwstawne siły na podporach, które przenoszą przyłożone obciążenia. Wszystkie wielkości są dodatnie, a strzałka wskazuje kierunek reakcji.
Jednak w tabeli z wynikami analizy w zakładce Analiza statyczna - Wyniki według węzłów - Siły podporowe można zauważyć, że chociaż wartości są identyczne z wartościami wyświetlanymi graficznie, oznakowanie jest odwrotne. Wynika to z faktu, że „siły” są podane w tej tabeli bezpośrednio w porównaniu z „reakcjami”, które pokazano graficznie, jak wyjaśniono powyżej.
Użytkownicy mają możliwość włączenia graficznego wyświetlania tabeli w Nawigatorze - zakładka Wyniki - Reakcje podporowe - Z oznaczeniem.
Jeżeli decydujące znaczenie dla obliczeń w modelu mają tylko poszczególne obszary, ocena na podstawie izopowierzchni może szybko stać się niejasna.
Podczas wyświetlania wyników w RFEM 6 można aktywować szare obszary. Oznacza to, że obszary o małym obciążeniu są maskowane, a spektrum skali kolorów pokazuje tylko odpowiednie obszary. Rysunki 01 i 02 pokazują różnicę między dezaktywowanymi i aktywowanymi szarymi obszarami.
Aby je aktywować, należy wybrać w dolnej części nawigatora wyników obszar "Typ wyświetlania" -> "Izopowierzchnie" -> "Szara strefa" i tam zaznaczyć pole wyboru. Poniżej można wybrać wartość z przedziału od 0,1% do 50%, do której powinien rozciągać się szary obszar. Ta wartość procentowa określa granice szarego obszaru, w oparciu o bezwzględne minimum i maksimum aktywnej zmiennej wynikowej.
Generalnie, aby zoptymalizować lub zminimalizować czas potrzebny na wszystkie procesy w przypadku dużych modeli, należy zwrócić uwagę na różne punkty. Pomocne może być:
Ponadto generowane obciążenia mogą również negatywnie wpływać na wydajność, ponieważ są one ponownie obliczane w tle po każdym etapie pracy. Jeśli w modelu jest ich wiele, czasami przydatne może być ich odłączenie (patrz Rysunek 02). Dużą zaletą automatycznego dostosowywania obciążeń jest to, że w przypadku wprowadzenia jakichkolwiek zmian w modelu obciążenie zostanie dostosowane automatycznie.
Pomocne może być również zapisanie plików programu RFEM 6/RSTAB 9 lokalnie, zamiast w sieci.
Jedną z możliwych przyczyn wolniejszego działania programu może być brak uprawnień użytkownika. Jeżeli nie pracujesz z kontem administratora, konieczne jest posiadanie pełnych praw dostępu do różnych katalogów i podkatalogów.
Ponadto należy upewnić się, że pracujesz zawsze z aktualną wersją programu RFEM 6/RSTAB 9.
Jeżeli informacja o maksymalnej/minimalnej wartości nie jest już wyświetlana, należy sprawdzić, czy została ona aktywowana w Nawigatorze - Wyniki.
Podczas korzystania z łączników/sztywnych prętów lub prętów o przekroju typu Dummy Rigid, często pojawiają się problemy podczas generowania modeli w RWIND. Program zatrzymuje się, wyświetlane jest ostrzeżenie jak pokazano na Rys. 01.
W przypadku takich konstrukcji nadal istnieje możliwość przeprowadzenia symulacji wiatru. W tym celu należy dezaktywować widoczność odpowiednich obiektów, np. za pomocą nawigatora Widok (patrz rys. 02).
Następnie w oknie dialogowym „Symuluj i generuj obciążenia wiatrem”, w zakładce „Ustawienia” należy aktywować opcję „Eksportuj tylko obiekty aktywne” (patrz rys. 03).
Następnie model można otworzyć w RWIND lub symulować bezpośrednio w tle.
Definiując przyrosty obciążenia, zdefiniowany poziom obciążenia może być zwiększany etapami, z iteracją dla każdego poziomu obciążenia, aż do znalezienia równowagi. Opcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku obliczeń według drugiego rzędu lub analizę dużych deformacji, ponieważ znalezienie równowagi często okazuje się trudne w przypadku dużych odkształceń.
Zwiększenie obciążenia można ogólnie zdefiniować w ustawieniach analizy statyczno-wytrzymałościowej. W tym celu należy otworzyć ustawienia analizy statyczno-wytrzymałościowej, a następnie po prostu zwiększyć liczbę przyrostów obciążenia. W celu wyświetlenia wyników pośrednich dla poszczególnych poziomów obciążenia, oprócz końcowego współczynnika obciążenia, można wyświetlić wyniki pośrednie za pomocą funkcji "Zapisz wyniki wszystkich przyrostów obciążenia".
W nawigatorze Wyniki można uruchomić animację tych przyrostów obciążenia.
Ten element animacji można znaleźć również w kilku polach listy w programie. W ten sposób przypadki obciążeń i kombinacje obciążeń oraz pola listy w tabeli mogą być wyświetlane w postaci animacji.
Jeżeli przeguby liniowe mają być definiowane jednocześnie na kilku liniach granicznych powierzchni, zalecana jest następująca procedura:
Aktualizacja: Kliknięcie znaku '+' nie jest konieczne. Po wybraniu powierzchni i odpowiednich linii można po prostu wybrać następną powierzchnię i narysować odpowiednie linie itd.
Aby aktywować nieliniowe zachowanie materiału w programie RFEM 6 lub RSTAB 9, należy aktywować rozszerzenie Nieliniowe zachowanie materiału.
Model materiału powinien następnie zostać zmieniony z domyślnego ustawienia "Liniowa sprężystość" na odpowiednie ustawienie "Plastikowy" w oknie dialogowym Materiał, w zależności od tego, czy element jest prętem 1D, powierzchnią 2D czy bryłą 3D.
Na koniec należy zmodyfikować Ustawienia analizy statycznej, aby ustawić liczbę przyrostów obciążenia i aktywować pole wyboru "Zapisz wyniki wszystkich przyrostów obciążenia".
Po zakończeniu obliczeń wszystkie wyniki można wyświetlić w panelu Nawigator - Wyniki zgodnie z wybranym przyrostem obciążenia.
Nawigator protokołu wydruku można wyświetlić lub ukryć za pomocą menu Widok → Nawigator.
Nawigator protokołu wydruku można zamknąć również za pomocą przycisku .
Program główny RFEM 6 lub RSTAB 9 wyróżnia się przejrzystością. Całe dane wejściowe w programie są skonfigurowane w taki sposób, aby zawsze uzyskać jednoznaczny wynik dla każdego zadania obliczeniowego. W podobny sposób zorganizowane jest projektowanie obiektów. W danych wejściowych dla każdego obiektu obliczeniowego program wyświetla niezbędne właściwości z powiązanym obciążeniem, a po analizie wyświetla jednoznaczny wynik dla tego obiektu.
Jeżeli istnieje potrzeba określenia większej liczby wyników obliczeń dla całego modelu, na przykład dla różnych poziomów obciążenia, program udostępnia rozwiązanie za pomocą rozszerzenia "Analiza etapów budowy (CSA)". Oprócz podstawowej symulacji procesu budowlanego (rozrostu obiektów), rozszerzenie to umożliwia również symulację równoległą modeli ze stałą liczbą obiektów. W tym szczególnym przypadku model podstawowy jest kilkakrotnie umieszczany obok siebie, dzięki czemu można go przenieść do obliczeń z różnymi obciążeniami.
W tym celu należy wykonać następujące kroki:
Jeżeli informacja MAX/MIN nie jest już wyświetlana, należy sprawdzić, czy aktywowano ją w nawigatorze Wyświetlić.
Po aktywowaniu opcji Skrętnie skrępowane w Danych podstawowych można zdefiniować sprężyny skrępowane i utwierdzenia skrępowane. W tym celu należy wybrać opcję usztywnienia poprzeczne w oknie dialogowym "Edytować pręt", patrz rysunek 01.
W zakładce "Poprzeczne usztywnienie" można utworzyć kilka poprzecznych usztywnień prętowych i zdefiniować niezbędne parametry za pomocą przycisku "Nowe poprzeczne usztywnienie pręta". W przypadku usztywnienia typu "Blacha końcowa", wynikowa sprężyna skrępowana jest określana automatycznie, patrz Rysunek 02.
Oprócz innych wariantów można również zdefiniować sztywność skrępowania lub sztywność sprężystą zdefiniowaną przez użytkownika w typie sztywności "Utwierdzenie przy skrępowaniu".
Alternatywnie można utworzyć poprzeczne usztywnienia pręta za pomocą nawigatora Dane lub paska menu "Wstaw", "Typy dla prętów", "Poprzeczne usztywnienia prętów". W takim przypadku można użyć funkcji wyboru w oknie dialogowym "Nowa sztywność poprzeczna pręta", aby przypisać je do odpowiednich prętów.
Odkształcenie przekroju może być pokazane na wyświetlaczu w "trybie pełnym". W tym celu należy zwiększyć współczynnik wyświetlania dla skrępowania odkształceniowego w panelu sterowania, patrz Rysunek 1.
Ponadto w nawigatorze wyników można wybrać wartość lokalnego odkształcenia ω [1/m], patrz Rysunek 2.
Programy RFEM i RSTAB umożliwiają import plików DXF jako warstw tła. Następnie można ich użyć jako obiektów pomocniczych, dzięki czemu można szybko i efektywnie modelować.
Najprostszym sposobem na zaimportowanie pliku DXF jako warstwy tła jest użycie nawigatora Dane. Nowa folia podkładowa jest wstawiana poprzez "Obiekty pomocnicze" -> prawym przyciskiem myszy na "Folie podkładowe" -> "Nowa folia podkładowa ...", patrz Rys. 01 W wyświetlonym oknie dialogowym należy wybrać plik DXF z własne pliki.
Ponadto możliwe jest przesuwanie warstwy tła w obszarze modelu, obracanie jej i skalowanie we wszystkich trzech osiach przestrzennych. Ponadto, w zależności od potrzeb, warstwy tła można ustawić jako aktywne lub nieaktywne. Rys. 02 przedstawia okno dialogowe do wstawiania/edycji slajdu tła
Ręcznie wybierz punkt wstawienia w podglądzie
Od wersji X.02.0069 istnieje również możliwość wyboru miejsca wstawienia filmu DXF bezpośrednio w oknie podglądu.
W tym celu należy aktywować opcję "Wybierz w podglądzie" i wybrać przycisk "Wskaż" znajdujący się po prawej stronie w obszarze "Punkt początkowy". Wszystkie tryby lokalizacji są następnie dostępne w oknie podglądu, aby wybrać żądany punkt wstawienia, patrz Rys. 03.
Tak, to możliwe. Aby wyświetlić opis zbrojenia, należy kliknąć nawigator Wyświetlić iw sekcji "Model" → "Typy zbrojenia betonu" → "Zbrojenie pręta" wybrać:
Elementy i ich typy można ukrywać za pomocą nawigatora „Wyświetlić”. Można zaznaczyć odpowiednie pole wyboru, aby wyświetlić lub ukryć każdy zdefiniowany element i typ.
Po znalezieniu żądanego ustawienia można zapisać je jako „Domyślne” lub jako plik:
Wspomniany kreator obciążeń rozkłada obciążenia powierzchniowe na pręty. Domyślnie są one wyświetlane jako obciążenia powierzchniowe, jak pokazano na rysunku 01.
Program umożliwia osobne wyświetlanie wygenerowanych obciążeń. W tym celu można na przykład użyć „ Wyświetlić nawigatora ”, patrz rysunek 02. Należy jednak pamiętać, że konieczna jest aktywacja wyświetlania dla „ Kreatorów obciążeń → Obciążenia prętowe od obciążeń powierzchniowych” oraz „ Obciążeń obiektów → Obciążenia prętowe ”.
Jeżeli nie są wyświetlane żadne obciążenia, należy sprawdzić definicję wygenerowanego obciążenia. W ustawieniach Kreatora obciążeń można sprawdzić, do których prętów zastosowano wygenerowane obciążenie. Ponadto wygenerowane obciążenia pręta są wyświetlane w „ Nawigatorze danych ” oraz w tabeli „ Obciążenia pręta ”. Możliwości sterowania pokazano na rysunku 03.
Więcej informacji na temat tworzenia kreatora obciążeń znajduje się w instrukcji.