Wprowadzenie typu obciążenia Woda stojąca umożliwia symulację oddziaływań deszczu na powierzchnie wielokrotnie zakrzywione, z uwzględnieniem przemieszczeń według analizy dużych odkształceń.
Ten numeryczny proces analizy deszczowej analizuje przypisaną geometrię powierzchni i określa, które składowe wody deszczowej spływają, a które gromadzą się w postaci kałuży (kieszeni wodnych) na powierzchni. Rozmiar kałuży powoduje wówczas odpowiednie obciążenie pionowe do analizy statyczno-wytrzymałościowej.
Funkcja ta jest przeznaczona do analizy w przybliżeniu poziomych geometrii dachów membranowych pod obciążeniem deszczem.
Czy chcesz wyświetlić obciążenia węzłowe lub elementy obciążenia działające w jednym punkcie obok siebie? Użyj opcji "Przesunięte wyświetlanie". Umożliwia to zdefiniowanie odsunięć w kierunkach x, y i z, a także rozmiaru i rozstawu.
Bryły gruntu, które mają zostać przeanalizowane, są sumowane w masywach gruntu.
Próbki gruntu należy wykorzystać jako podstawę do zdefiniowania masywu gruntowego. W ten sposób program umożliwia generowanie masywu w sposób przyjazny dla użytkownika, w tym automatyczne określanie granic faz na podstawie danych z próbki, a także poziomu wód gruntowych i podpór powierzchni granicznej.
Masywy gruntowe umożliwiają określenie docelowego rozmiaru siatki ES niezależnie od ustawień globalnych dla reszty konstrukcji. Dzięki temu w całym modelu można uwzględnić różne wymagania dotyczące budynku i gruntu.
Webservice i API mogą mieć różnorakie zastosowanie. Przygotowaliśmy dla Ciebie kilka pomysłów, w jaki sposób Webservice i API mogą wesprzeć Twoją firmę:
Tworzenie dodatkowych aplikacji dla RFEM 6, RSTAB 9 i RSECTION 1
Możliwość zwiększenia wydajności przepływów pracy (na przykład zdefiniowanie modelu i wprowadzanie danych) oraz integracja programu RFEM 6, RSTAB 9 i RSECTION 1 z aplikacjami firmowymi
Symulowanie i obliczanie kilku wariantów obliczeń
Uruchamianie algorytmów optymalizacji pod kątem rozmiaru, kształtu i/lub topologii
Dostęp do wyników obliczeń
Generowanie raportów w formacie PDF
Jakość pracy zostaje automatycznie podniesiona Dzieje się tak nie tylko poprzez definiowanie modeli algorytmicznych, ale również dzięki:
Rozszerzeniu/konsolidacji programu RFEM 6, RSTAB 9 i RSECTION o własne mechanizmy sterowania
Większej interoperacyjności pomiędzy poszczególnymi programami wykorzystywanymi do realizacji projektu
Odkryj nowe funkcje programów RFEM i RSTAB do określania obciążeń wiatrem za pomocą RWIND:
Przydatne generatory obciążeń do generowania przypadków obciążeń wiatrem z różnymi polami przepływu w różnych kierunkach wiatru
Przypadki obciążenia wiatrem z możliwością dowolnej modyfikacji ustawień analizy, w tym zadania przez użytkownika określonego rozmiaru tunelu aerodynamicznego oraz profilu wiatru na wlocie
Wyświetlanie tunelu aerodynamicznego z wejściowym profilem wiatru i profilem intensywności turbulencji
Wizualizacja i wykorzystanie wyników symulacji RWIND
Globalna definicja ukształtowania terenu (płaszczyzny poziome, płaszczyzna pochylona, metoda tabelaryczna)
Zawsze śledź: Nawigator projektów umożliwia zarządzanie projektami i modelami z aplikacji firmy Dlubal w jednym miejscu. Modele mogą być przejrzyście wyświetlane w postaci listy lub z podglądem. Ponadto program wyświetla szczegółowe informacje w postaci podglądu, takie jak rozmiar pliku, dane modelu, data modyfikacji itp.
Połączenie typu belka-słup: możliwość wykonania zarówno w postaci połączenia belki z półką słupa, jak również w postaci połączenia słupa z półką belki
Połączenie typu belka-belka: wymiarowanie połączeń belek możliwe zarówno jako połączenia przenoszące moment z blachą czołową, jak i sztywne połączenia nakładkowe
Możliwość automatycznego eksportu danych modelu i obciążeń z programu RFEM lub RSTAB
Rozmiary śrub od M12 do M36 z klasami wytrzymałości 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8 i 10.9 (o ile dana klasa wytrzymałości jest dostępna w wybranym załączniku krajowym)
Niemal dowolne rozstawy śrub i odległości od krawędzi (program sprawdza dopuszczalne rozstawy)
Wzmocnienie belek za pomocą skosów lub usztywnień na górnej i dolnej powierzchni
Połączenie z blachą czołową wystającą lub niewystającą
Możliwa jest kombinacja na samo zginanie, samą siłę osiową (styk rozciągany) lub na kombinację siły osiowej i zginania
Obliczanie sztywności połączeń i sprawdzanie, czy istnieje połączenie przegubowe, półsztywne czy sztywne
Połączenie z blachą czołową w konfiguracji belka-słup
Połączone belki lub słupy mogą być wzmocnione jednostronnie za pomocą skosów lub też jedno- lub dwustronnie przy użyciu żeber usztywniających
Szeroki wybór dostępnych usztywnień połączenia (np. pełne lub niekompletne żebra środnika)
Możliwość zastosowania do dziesięciu śrub w poziomie i czterech śrub w pionie
Element przyłączany może być profilem dwuteowym o stałym lub zmiennym przekroju
Wyk. przekroju:
Nośność połączonej belki (np. nośność blachy środnika przy ścinaniu i rozciąganiu)
Nośność blachy czołowej belki (np. króciec teowy poddany rozciąganiu)
Nośność spoin blachy czołowej
Nośność słupa w obszarze połączenia (np. pas słupa poddany zginaniu - króciec teowy)
Wszystkie obliczenia są przeprowadzane w oparciu o normę EN 1993-1-8 lub EN 1993-1-1.
Przegubowe połączenie z blachą czołową
Dwa lub cztery pionowe rzędy śrub i maks. 10 poziomych rzędów śrub
Łączone belki mogą być wzmocnione za pomocą skosów po jednej stronie lub za pomocą żeber usztywniających po jednej lub obu stronach
Elementy przyłączane mogą być profilami dwuteowymi o stałym lub zmiennym przekroju
Wyk. przekroju:
Nośność łączonych belek (np. nośność blach środnika przy ścinaniu i rozciąganiu)
Nośność blach czołowych belek (np. króciec teowy poddany rozciąganiu)
Nośność spoin blach czołowych
Nośność śrub w blasze czołowej (kombinacja rozciągania i ścinania)
Sztywne połączenie nakładkowe
W połączeniu z blachą pasów możliwość zastosowania nawet do 10 rzędów śrub
W przypadku połączenia ze środnikiem i blachą można zastosować do dziesięciu rzędów śrub w kierunku pionowym i poziomym
Materiał nakładek może być inny niż materiał belek
Wyk. przekroju:
Nośność łączonych belek (np. przekrój netto w obszarze rozciągania)
Nośność blach nakładkowych (np. przekrój netto poddany rozciąganiu)
Nośność pojedynczych śrub i grup śrub (np. nośność na ścinanie pojedynczej śruby)
Zgodnie z DIN 18800, część 2, obliczenia są przeprowadzane osobno dla wyboczenia giętnego i zwichrzenia. Wyboczenie giętne jest zazwyczaj przeprowadzane w płaszczyźnie szkieletowej za pomocą analizy naprężeń konstrukcji płaskiej według teorii drugiego rzędu, z uwzględnieniem obciążeń obliczeniowych i odkształceń wstępnych.
Analiza zwichrzenia jest przeprowadzana na podstawie metody sprężysto-sprężystej, przy wykorzystaniu zdefiniowanych warunków brzegowych i obciążeń, pojedynczego pręta oddzielonego od całej konstrukcji.
RF-/FE-LTB wyszukuje decydującą postać zniszczenia na podstawie współczynnika obciążenia krytycznego, opisującego wyboczenie giętne, skrętne i giętno-skrętne lub kombinację wszystkich postaci zniszczenia, w zależności od modelu i przyłożonego obciążenia. Następnie moduł przeprowadza ponowne obliczenia w celu uzyskania wymaganych argumentów.
Od ustawień szczegółowych zależy, czy współczynnik obciążenia krytycznego zostanie obliczony z powodu utraty stateczności (pod warunkiem, że materiał jest zdefiniowany przez właściwości nieskończenie sprężyste) czy z ograniczeniem naprężeń.
W razie potrzeby można dostosować rozmiar elementów skończonych. Można również zmodyfikować częściowy współczynnik bezpieczeństwa γM. W RF-/FE-LTB parametry iteracji są wstępnie ustawione do obliczeń wszystkich popularnych modeli, ale mogą być dostosowywane indywidualnie.