Kondygnacje budynku

Okno dialogowe Kondygnacje budynku składa się z dwóch zakładek.

Główne

W zakładce Główne można zdefiniować wysokości kondygnacji i warunki brzegowe dla modelowania. "Kondygnacja" obejmuje wszystkie obiekty modelu w określonym przekroju wysokości; czyli płyty, ściany i słupy.

Okno dialogowe ' Stropy budynku '

Lista

Po lewej stronie znajduje się lista poszczególnych kondygnacji budynku. Jak zwykle w programie RFEM, informacje w pozostałych sekcjach okna dialogowego odnoszą się do pozycji zaznaczonej na liście.

Za pomocą przycisków znajdujących się pod listą można tworzyć nowe kondygnacje. Przyciski mają następujące funkcje:

Ikona	Opis	Wpływ
	Nowa najwyższa kondygnacja	Utwórz nową górną kondygnację na początku listy
	Nowa wyższa kondygnacja	Utwórz nową kondygnację nad kondygnacją bieżącą
	Nowa dolna kondygnacja	Utworzyć nową kondygnację pod kondygnacją bieżącą
	Nowa dolna kondygnacja	Utwórz nową dolną kondygnację na dole listy
	Generator kondygnacji	Tworzenie kondygnacji na podstawie istniejącej geometrii modelu
	Usuń kondygnację	Usunąć kondygnację wybraną z listy

Wymiar kondygnacji

Wysokość kondygnacji należy określić na podstawie "rzędnej" współrzędnych Z_góra i Z_dół. Wysokość kondygnacji można również zdefiniować graficznie, wybierając dwa węzły w modelu za pomocą przycisku , aby zastosować grubość z określonej powierzchni w oknie graficznym.

"Wysokość" o współrzędnych ΔZ opisuje wysokość kondygnacji w odniesieniu do kondygnacji poniżej. Wartości są powiązane z ustawieniami współrzędnych bezwzględnych. Wysokość ΔZ₀ stanowi wysokość w świetle między kondygnacjami. Wartość ta jest istotna tylko w przypadku, gdy zostanie określona grubość podłogi; w przeciwnym razie różnica wysokości odnosi się do środkowych osi kondygnacji.

Pole wprowadzania dla 'Grubości' d jest dostępne, jeżeli w zakładce 'Ustawienia globalne' zdefiniowano wysokość kondygnacji za pomocą opcji Wysokość kondygnacji opcję. W tym miejscu można określić grubość kondygnacji górnej powierzchni kondygnacji, która jest następnie uwzględniana dla wysokości w świetle ΔZ₀.

W Nawigatorze Wyświetlanie programu RFEM można określić, czy i w jaki sposób mają być wyświetlane wymiary kondygnacji w modelu.

Wyświetlić wymiary kondygnacji na modelu

Modelowanie

Dla każdej kondygnacji możliwe są dodatkowe specyfikacje, które można dostosować w tym przekroju.

Modelowanie stropu

Górną płaszczyznę kondygnacji można modelować na cztery sposoby.

Płaszczyzna modelu według kondygnacji

• -- : Zgodnie z ustawieniem domyślnym model jest analizowany w globalnych obliczeniach 3D. Nie ma częściowych obliczeń z lokalnymi analizami 2D dla stropów i ścian. Na potrzeby analizy dynamicznej tworzone są jednak specjalne tabele wyników.

• Tarcza sztywna : W każdym węźle ES płaszczyzny połączenia sztywne w środku ciężkości kondygnacji, łącząc w ten sposób przemieszczenia poziome.

Sztywne membrany połączone z środkiem ciężkości

• Tarcza półsztywna : Takie podejście odpowiada koncepcji sztywnej membrany, ale węzły ES nie są sztywno połączone ze środkiem ciężkości. W ten sposób można również uwzględnić podatność podłogi.
• Tylko przeniesienie obciążenia : Płyta stropowa nie ma wpływu na sztywność w płaszczyźnie i poza płaszczyzną. Ten typ elementu tylko "zbiera" obciążenia od stropu i przenosi je na elementy nośne modelu 3D. Umożliwia to odwzorowanie drugorzędnych elementów składowych, takich jak kraty i elementy rozkładu obciążenia, na modelu 3D bez dalszych efektów.

W zależności od modelu kondygnacji sztywności płyt i ścian są uwzględniane w różny sposób. Poniższa tabela przedstawia możliwości porównania schematów.

Schemat dla modelowania kondygnacji

Tabela ta jest szczegółowo opisana w rozdziale Przegląd.

Modelowanie podpór węzłowych/modelowanie podpór liniowych

W przypadku tarczy sztywnej lub półsztywnej podporę stropów można zmienić dla lokalnego modelu 2D. Na listach dostępnych jest wiele opcji.

Zamodeluj podpory węzłowe i liniowe kondygnacji

W przypadku „podpory przegubowej” podpora jest stosowana we wszystkich kierunkach; obrót wokół osi pionowej również nie jest możliwy. Kolejne opcje umożliwiają przypisanie podpory sprężystej zarówno do węzłów, jak i do linii kondygnacji. Parametry odpowiadają wartościom opisanym w rozdziałach Podpory węzłowe i Podpory liniowe instrukcji RFEM do określania sztywności przy użyciu fikcyjnego słupa lub ściany. Właściwości sprężyste określane są automatycznie na podstawie warunków brzegowych obejmujących materiały, przekroje, grubości i geometrię.

Informacje | Analityczne

W tej sekcji można znaleźć szczegółowe informacje dotyczące bieżącej kondygnacji (wybranej na „Liście”). Pierwsza kolumna zawiera dane analityczne dotyczące kondygnacji, a druga kolumna informacje obliczone na podstawie wygenerowanej siatki ES.

Okno graficzne

W prawej części okna wyświetlany jest statyczny rysunek wysokości kondygnacji lub dynamiczna mapa bieżącej kondygnacji w 3D. Przycisk , aby przełączać między dwiema opcjami wyświetlania. Widok 3D zapewnia standardowe opcje sterowania grafiką, podobnie jak w programie RFEM.

Ustawienia globalne

W zakładce Ustawienia globalne należy wprowadzić podstawowe parametry modelowania kondygnacji, które mają również wpływ na zakładkę Główne.

Zakładka "Ustawienia globalne"

parter

Zdefiniuj współrzędną Z₀ najniższego punktu parteru. Przycisk , aby wybrać płaszczyznę graficznie w oknie roboczym.

Modyfikacja wysokości kondygnacji

Na liście znajdują się trzy opcje, za pomocą których można kontrolować wysokość kondygnacji dla zmian.

Modyfikacja wysokości kondygnacji

• -- : Modyfikacje wysokości kondygnacji nie mają wpływu na model w programie RFEM.
• Mocowanie do góry : Podczas zmiany wysokości wszystkie pozostałe węzły zachowują swoje bezwzględne położenie w stosunku do górnej płaszczyzny.
• Mocowanie na dole : Podczas zmiany wysokości wszystkie pozostałe węzły zachowują swoje bezwzględne położenie w stosunku do dolnej płaszczyzny.
• Proporcjonalnie : W przypadku zmiany wysokości wszystkie pozostałe węzły zachowują swoje względne położenie na zmodyfikowanej kondygnacji w odniesieniu do wysokości górnej i dolnej.

Opcje modyfikacji wysokości kondygnacji mają wpływ tylko na wewnętrzne węzły danej kondygnacji. Na przykład, w przypadku zwiększenia wysokości kondygnacji z 3 m do 4 m (patrz ilustracja poniżej), opcja "Utwierdzona na górze" umożliwia wewnętrznemu węzłowi podzielonego pręta lub otworowi zachowanie odległości do górnej krawędzi kondygnacji. Odległość od dolnej płaszczyzny kondygnacji wzrasta o 1 m.

Modyfikacja wysokości kondygnacji - kondygnacja 0 przymocowana do góry

Definicja wysokości kondygnacji

Lista oferuje dwie opcje:

• Wysokość efektywna : Wysokość kondygnacji odnosi się do osi środkowych powierzchni kondygnacji.
• Wysokość w świetle : W zakładce „Główne” można określić najwyższej powierzchni kondygnacji. Opcja ta jest również przydatna do odczytania wysokości netto (wysokość netto ΔZ₀ ) kondygnacji.

Wyświetlaj ostrzeżenie dla pominiętych otworów

W przypadku otworów w ścianach usztywniających za pomocą tego pola wyboru można określić, czy powierzchnie otworów mają zostać pominięte w obliczeniach modelu budynku. Wartość graniczna Δ oznacza maksymalny stosunek pola otworu do powierzchni lub rozmiaru komórki powierzchni. W przypadku przekroczenia tej wartości pojawia się odpowiednie ostrzeżenie.

Więcej informacji na temat modelowania otworów można znaleźć w rozdziale Zalecenia.

Pionowe linie wyników

Po zaznaczeniu tego pola wyboru program RFEM tworzy pionowy przekrój wykresów wyników. Po zakończeniu obliczeń z pionowej linii wynikowej można odczytać wartości w poszczególnych kondygnacjach.

Pionowe linie wynikowe z siłami w ścianach

Pozycja linii wynikowej jest zdefiniowana przez odległości ΔX i ΔY. Wartość procentowa odnosi się do środka ciężkości i kierunków globalnych osi dodatnich.

Przycisk , aby zmienić tryb wprowadzania i wprowadzić odległości w wartościach bezwzględnych. Odnoszą się one do początku układu osi.