Ogólne informacje
Każda podpora węzłowa ma własny lokalny układ osi. Osie są zdefiniowane jako X ', Y' i Z '. Ten układ osi wsparcia jest domyślnie oparty na globalnym układzie osi w pliku RFEM lub RSTAB. Istnieje jednak możliwość zdefiniowania układu osi lub obrotu. W pokazanym tutaj przykładzie układy osi podpory są wyświetlane dla wszystkich podpór węzłowych. Przedstawione są opcje przemieszczeń w X '. Podobne definicje dotyczą dwóch pozostałych kierunków osi podpory.
Uwaga: Nieliniowość zawsze odnosi się do działającej siły podporowej.
Wykres: Rozdarcie
Na wykresie zachowanie podpory pod wpływem obciążenia i odkształceń może być bardzo zbliżone do rzeczywistości. W przypadku „plastyczności” podpora ulega uszkodzeniu po osiągnięciu największej dodatniej lub najmniejszej ujemnej siły podporowej. Strefy dodatnie i ujemne można też zdefiniować niezależnie od siebie. Na rysunku 01 działające obciążenie zostało dobrane w taki sposób, aby odwzorować stan na krótko przed osiągnięciem zerwania.
Wykres: Uplastycznienie
Po osiągnięciu zdefiniowanego odkształcenia siła podporowa nie wzrasta wraz z kolejnymi przyrostami obciążenia. Stan ten określany jest jako „uplastycznienie”. Odkształcenie może wzrosnąć, ale siła podporowa nie przekracza zdefiniowanej wartości maksymalnej. Można to również określić inaczej dla strefy dodatniej i ujemnej.
Wykres: Ciągłe
Po osiągnięciu zdefiniowanego maksymalnego odkształcenia siła podporowa i odkształcenie zwiększają się liniowo. Współczynnik jest zdefiniowany przez gradient linii prostej, opisany przez dwa ostatnie wpisy na wykresie.
Wykres: Stop
Od momentu odkształcenia większego niż ostatnia wartość na wykresie, działanie podpory jest pełne. Węzeł zostaje wówczas zachowany w całości dla zdefiniowanego kierunku.
Tarcie PY '
W tym przypadku definicja podpory uwzględnia siłę podporową działającą w kierunku Y '. Poprzez zdefiniowanie współczynnika tarcia ustala się maksymalną wartość siły podporowej w X 'w odniesieniu do siły podporowej w Y'.
Tarcie PZ '
Definicja podpory uwzględnia siłę podporową działającą w kierunku Z '. Poprzez zdefiniowanie współczynnika tarcia ustala się maksymalną wartość siły podporowej w X 'w odniesieniu do siły podporowej w Z'.
Tarcie PY'PZ '
Opcja ta umożliwia zamodelowanie podpory przy użyciu wektorów PY 'i PZ' oraz współczynnika tarcia.
Tarcie PY '+ PZ'
Jeżeli podpora jest zaprojektowana w taki sposób, że współczynnik tarcia jest inny dla Y 'i Z', można użyć tej definicji podpory. Odpowiednia siła podporowa jest mnożona przez określony współczynnik tarcia, a następnie dodawane są obydwa składowe w celu utworzenia podpory decydującej w X '.
