RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Programy RFEM i RSTAB stosują inną odmianę metody modułu sprężystości podłoża. Nie ma możliwości odniesienia do modułu sztywnościES.
W programie RFEM zaimplementowano wieloparametrowy model fundamentu. Pozwala to na przeprowadzenie bardzo realistycznych obliczeń osiadania.
Problemem jest jednak znalezienie dokładnych wartości parametrów Cu,z , Cv,xz i Cv,yz. W tym celu pomocne może być rozszerzenie Analiza geotechniczna (dla programu RFEM 6) lub moduł dodatkowy RF-SOILIN (dla programu RFEM 5): parametry podłoża są obliczane na podstawie obciążeń i danych z raportu geotechnicznego (moduł sztywności lub moduł sprężystości i współczynnik poissona ', ciężar właściwy, grubości warstw) dla każdego elementu skończonego z osobna, przy użyciu metody nieliniowej. Parametry te są zależne od obciążenia i wpływają na zachowanie konstrukcji. Wynikiem tego iteracyjnego procesu są realistyczne osiadania i siły wewnętrzne w konstrukcji.
Przyczyn niestabilności układów konstrukcyjnych może być wiele. Najlepszym sposobem na określenie przyczyny tego komunikatu jest skorzystanie z rozszerzenia Stateczność konstrukcji.
Rozszerzenie Stateczność konstrukcji
Ten rozszerzenie umożliwia obliczenie konstrukcji bez obciążenia, a tym samym przeprowadzenie analizy niestateczności przy użyciu postaci drgań własnych.
Dzięki temu można odwzorować niestabilny kształt konstrukcji.
Jak widać w naszym przykładzie, górne belki stalowe są poddane ugięciu bocznemu.
Po bliższym przyjrzeniu się naszemu modelowaniu, uznajemy, że nieświadomie stworzyliśmy łańcuch przegubów ze połączeń typu przegub stały. Jeśli usuniemy ten łańcuch przegubów, możemy obliczyć przypadek obciążenia.
Przerwanie obliczeń spowodowane niestatecznością układu może mieć różne przyczyny. Z jednej strony ten komunikat o błędzie może wskazywać na „rzeczywistą“ niestateczność z powodu przeciążenia układu konstrukcyjnego, z drugiej strony może on wynikać również z niedokładności modelowania. Poniżej opisano możliwy sposób postępowania w celu znalezienia przyczyny niestateczności.
1. Sprawdzenie modelowania
Drugi Sprawdzenie usztywnienia
3. Problemy numeryczne
4. Wykrywanie przyczyn niestateczności
Odkształcenie przekroju może być pokazane na wyświetlaczu w "trybie pełnym". W tym celu należy zwiększyć współczynnik wyświetlania dla skrępowania odkształceniowego w panelu sterowania, patrz Rysunek 1.
Ponadto w nawigatorze wyników można wybrać wartość lokalnego odkształcenia ω [1/m], patrz Rysunek 2.
Sztywność skrępowania można dezaktywować za pomocą przekroju w oknie dialogowym "Edytować przekrój", patrz ilustracja.
W obliczeniach przyjmuje się zarówno siły podporowe, jak i obciążenia ze skręcaniem skrępowanym w środku ciężkości. W związku z tym asymetryczny przekrój zostałby automatycznie skręcony, patrz rysunek.
Po aktywowaniu opcji Skrętnie skrępowane w Danych podstawowych można zdefiniować sprężyny skrępowane i utwierdzenia skrępowane. W tym celu należy wybrać opcję usztywnienia poprzeczne w oknie dialogowym "Edytować pręt", patrz rysunek 01.
W zakładce "Poprzeczne usztywnienie" można utworzyć kilka poprzecznych usztywnień prętowych i zdefiniować niezbędne parametry za pomocą przycisku "Nowe poprzeczne usztywnienie pręta". W przypadku usztywnienia typu "Blacha końcowa", wynikowa sprężyna skrępowana jest określana automatycznie, patrz Rysunek 02.
Oprócz innych wariantów można również zdefiniować sztywność skrępowania lub sztywność sprężystą zdefiniowaną przez użytkownika w typie sztywności "Utwierdzenie przy skrępowaniu".
Alternatywnie można utworzyć poprzeczne usztywnienia pręta za pomocą nawigatora Dane lub paska menu "Wstaw", "Typy dla prętów", "Poprzeczne usztywnienia prętów". W takim przypadku można użyć funkcji wyboru w oknie dialogowym "Nowa sztywność poprzeczna pręta", aby przypisać je do odpowiednich prętów.
W przypadku zastosowania w geotechnice metod numerycznych, takich jak MES, może być pomocne, jeśli spójność nie jest równa zero. Dzięki temu nawet dla gruntów niespoistych można zastosować niewielką kohezję między 0,5 a 1,0 kPa.
Geometria brył gruntowych masywu gruntowego może być edytowana ręcznie, jeżeli w oknie wprowadzania danych zostanie ustawiony typ "Zbiór brył gruntowych".
Krok 1 (opcjonalnie) - Masyw gruntowy z próbek gruntu
Masyw można początkowo wygenerować z próbek gruntu, aby wykorzystać zalety wygenerowanych brył gruntowych z materiałami gruntowymi i interfejsami warstw, które wynikają z danych z badań podłoża gruntowego zawartych w próbkach gruntu.Można to zrobić w pierwszym kroku, jak pokazano na rysunku 1.
Krok 2 - Określ typ zbioru brył gruntowych
W drugim kroku typ gruntu stałego można zmienić z (1) wygenerowanego na podstawie próbek gruntu na (2) zbiór brył gruntu. Po potwierdzeniu tego kroku pojawiają się obliczone współrzędne masywu gruntowego. Rysunek 2 przedstawia ten krok w oknie dialogowym Masyw gruntowy.
Uwaga: Należy zauważyć, że ten krok usuwa status "wygenerowany", co skutkuje między innymi rozłączeniem połączenia z próbkami gleby w celu umożliwienia edycji.
Krok 3 - Edycja geometrii brył gruntowych
Bryły gruntowe można teraz edytować, a żądaną geometrię powierzchni terenu można wygenerować za pomocą wszystkich środków dostępnych i znanych w programie RFEM 6. Ten krok można zobaczyć na rysunku 3.
Poniższy rysunek przedstawia przykład geometrii masywu gruntowego utworzonego zgodnie z krokami od 1 do 3.