RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Norma ASCE 7-22 oferuje kilka typów widm obliczeniowych. W tym FAQ chcielibyśmy skoncentrować się na następujących dwóch widmach obliczeniowych:
Widmo dwuokresowe jest normalnie zapisywane w programie. Jednak na podstawie danych dostępnych w normie można zaproponować tylko horyzontalne spektrum obliczeniowe/widmo MCER oraz modyfikację związaną z siłą i przemieszczeniem.
Dla wielookresowego spektrum obliczeniowego określane są dyskretne wartości liczbowe. W normie ASCE 7-22 podano, że wartości te można sprawdzić na stronie geobazy USGS Seismic Design Geodatabase. W obecnym stanie rozwoju istnieje możliwość utworzenia zdefiniowanego przez użytkownika spektrum odpowiedzi ze współczynnikiem g (w zależności od -6/000369 stała konwersji masy ), aby wykorzystać dane np. z ASCE 7 Hazard Tool [1].
Proszę postępować w następujący sposób:
Rozszerzenie Masonry Design umożliwia automatyczne określenie sztywności przegubu ściany-płyty. Wykresy powstały w ramach projektu badawczego DDmaS - „Cyfryzacja obliczeń konstrukcji murowanych” i wywodzą się z normy.
Na linii połączenia obu powierzchni należy zdefiniować przegub liniowy i aktywować połączenie płyta-ściana.
W zakładce Połączenie płyta-ściana można teraz wprowadzić parametry. Następnie kliknij przycisk Regeneruj [...].
Następnie wyświetlane są wyznaczone wykresy.
W obliczeniach przyjmuje się zarówno siły podporowe, jak i obciążenia ze skręcaniem skrępowanym w środku ciężkości. W związku z tym asymetryczny przekrój zostałby automatycznie skręcony, patrz rysunek.
Odkształcenie przekroju może być pokazane na wyświetlaczu w "trybie pełnym". W tym celu należy zwiększyć współczynnik wyświetlania dla skrępowania odkształceniowego w panelu sterowania, patrz Rysunek 1.
Ponadto w nawigatorze wyników można wybrać wartość lokalnego odkształcenia ω [1/m], patrz Rysunek 2.
Programy RFEM i RSTAB stosują inną odmianę metody modułu sprężystości podłoża. Nie ma możliwości odniesienia do modułu sztywnościES.
W programie RFEM zaimplementowano wieloparametrowy model fundamentu. Pozwala to na przeprowadzenie bardzo realistycznych obliczeń osiadania.
Problemem jest jednak znalezienie dokładnych wartości parametrów Cu,z , Cv,xz i Cv,yz. W tym celu pomocne może być rozszerzenie Analiza geotechniczna (dla programu RFEM 6) lub moduł dodatkowy RF-SOILIN (dla programu RFEM 5): parametry podłoża są obliczane na podstawie obciążeń i danych z raportu geotechnicznego (moduł sztywności lub moduł sprężystości i współczynnik poissona ', ciężar właściwy, grubości warstw) dla każdego elementu skończonego z osobna, przy użyciu metody nieliniowej. Parametry te są zależne od obciążenia i wpływają na zachowanie konstrukcji. Wynikiem tego iteracyjnego procesu są realistyczne osiadania i siły wewnętrzne w konstrukcji.
Po aktywowaniu opcji Skrętnie skrępowane w Danych podstawowych można zdefiniować sprężyny skrępowane i utwierdzenia skrępowane. W tym celu należy wybrać opcję usztywnienia poprzeczne w oknie dialogowym "Edytować pręt", patrz rysunek 01.
W zakładce "Poprzeczne usztywnienie" można utworzyć kilka poprzecznych usztywnień prętowych i zdefiniować niezbędne parametry za pomocą przycisku "Nowe poprzeczne usztywnienie pręta". W przypadku usztywnienia typu "Blacha końcowa", wynikowa sprężyna skrępowana jest określana automatycznie, patrz Rysunek 02.
Oprócz innych wariantów można również zdefiniować sztywność skrępowania lub sztywność sprężystą zdefiniowaną przez użytkownika w typie sztywności "Utwierdzenie przy skrępowaniu".
Alternatywnie można utworzyć poprzeczne usztywnienia pręta za pomocą nawigatora Dane lub paska menu "Wstaw", "Typy dla prętów", "Poprzeczne usztywnienia prętów". W takim przypadku można użyć funkcji wyboru w oknie dialogowym "Nowa sztywność poprzeczna pręta", aby przypisać je do odpowiednich prętów.
Zwolnienia deplanacji znajdują się domyślnie na każdym końcu pręta. Podział prętów prowadzi do zwolnienia deplanacji.
Jeśli nie chcesz, aby tam znajdowało się zwolnienie deplanacji, ale raczej skręcanie ciągłe, należy zdefiniować zbiór prętów. Po aktywowaniu rozszerzenia "Skręcanie skrępowane" deplanacja jest przenoszona automatycznie. Jeżeli nie jest to wymagane dla zbioru prętów, należy wybrać opcję "Nieciągłe skręcanie skrępowane", patrz ilustracja.
Geometria brył gruntowych masywu gruntowego może być edytowana ręcznie, jeżeli w oknie wprowadzania danych zostanie ustawiony typ "Zbiór brył gruntowych".
Krok 1 (opcjonalnie) - Masyw gruntowy z próbek gruntu
Masyw można początkowo wygenerować z próbek gruntu, aby wykorzystać zalety wygenerowanych brył gruntowych z materiałami gruntowymi i interfejsami warstw, które wynikają z danych z badań podłoża gruntowego zawartych w próbkach gruntu.Można to zrobić w pierwszym kroku, jak pokazano na rysunku 1.
Krok 2 - Określ typ zbioru brył gruntowych
W drugim kroku typ gruntu stałego można zmienić z (1) wygenerowanego na podstawie próbek gruntu na (2) zbiór brył gruntu. Po potwierdzeniu tego kroku pojawiają się obliczone współrzędne masywu gruntowego. Rysunek 2 przedstawia ten krok w oknie dialogowym Masyw gruntowy.
Uwaga: Należy zauważyć, że ten krok usuwa status "wygenerowany", co skutkuje między innymi rozłączeniem połączenia z próbkami gleby w celu umożliwienia edycji.
Krok 3 - Edycja geometrii brył gruntowych
Bryły gruntowe można teraz edytować, a żądaną geometrię powierzchni terenu można wygenerować za pomocą wszystkich środków dostępnych i znanych w programie RFEM 6. Ten krok można zobaczyć na rysunku 3.
Poniższy rysunek przedstawia przykład geometrii masywu gruntowego utworzonego zgodnie z krokami od 1 do 3.
Aby przeprowadzić analizę trzęsienia ziemi, potrzebna jest analiza modalna, a następnie przypadek obciążenia typu Analiza spektrum odpowiedzi.
Po przeprowadzeniu analizy modalnej należy utworzyć nowy przypadek obciążenia. Tutaj znajdują się zwykłe ustawienia z poprzedniej generacji programu.
W zakładce Spektrum odpowiedzi można zdefiniować swoje spektrum odpowiedzi w zwykły sposób. Jeżeli chcesz użyć spektrum odpowiedzi zgodnie z normą, upewnij się, że w danych ogólnych normy II wybrano żądaną normę.
W zakładce Wybór trybów można wybrać kształty postaci i w razie potrzeby przefiltrować je.
Po obliczeniu przypadku obciążenia otrzymujemy wyniki.