Elementy zakrzywione mamy tylko w programie RFEM. Tutaj można łatwo przecinać zakrzywione powierzchnie i bryły.
Program generuje przy tym nowe powierzchnie typu "Przycięta", którymi można manipulować. Dzięki tej technologii można jednym kliknięciem tworzyć bardzo złożone geometrie, takie jak przecięcia rur lub skręcone otwory.
Przecinanie brył odbywa się w sposób adaptacyjny przy użyciu nowych typów brył "Otwór" i "Przecięcie", podobnie jak w teorii mnogości. Za pomocą tej metody można tworzyć nowe, złożone geometrie brył, podobnie jak w procesie produkcyjnym w warsztacie (wiercenie, frezowanie, toczenie itp.). Dzięki temu można tworzyć skomplikowane kształty zagłębień lub kształty bryły perforowanej. To może być takie proste!
Wymiarowanie połączenia ramy o prętach zbieżnych i usztywnionych. Dla połączenia przeprowadzono analizę naprężeń i stateczności przy wyboczeniu. Aby wyświetlić wyniki dla wyboczenia, połączenie zostało przekształcone w osobny model.
Obliczanie ugięć i porównanie z normatywnymi lub ręcznie dostosowanymi wartościami granicznymi
Uwzględnienie wygięcia wstępnego w analizie ugięcia
W zależności od typu sytuacji obliczeniowej możliwe są różne wartości graniczne
Ręczne dostosowywanie długości odniesienia i segmentacji według kierunku
Obliczanie ugięć w odniesieniu do konstrukcji początkowej lub do konstrukcji odkształconej
Automatyczne uwzględnienie odkształceń zależnych od czasu poprzez zwiększenie obciążenia o współczynnik pełzania (może być również zdefiniowany przez użytkownika po stronie sztywności)
Uproszczone obliczenia drgań
Graficzne wyświetlanie wyników zintegrowane z RFEM/RSTAB; na przykład stopień wykorzystania wartości granicznej, odkształcenie lub ugięcie
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM/RSTAB
Rozpoczynając analizę w aplikacji RFEM lub RSTAB, uruchamiany jest proces wsadowy. Umieszcza on wszystkie definicje prętów, powierzchni i brył obróconego modelu ze wszystkimi odpowiednimi współczynnikami w numerycznym tunelu aerodynamicznym RWIND Basic. Ponadto program rozpoczyna analizę CFD i zwraca wynikowe naciski powierzchniowe dla wybranego kroku czasowego jako obciążenia węzłowe siatki ES lub obciążenia prętowe do odpowiednich przypadków obciążeń w programie RFEM lub RSTAB.
Te przypadki obciążeń, które zawierają obciążenia RWIND Basic, mogą zostać obliczone. Ponadto można je łączyć z innymi obciążeniami w kombinacjach obciążeń i wyników.
Program RFEM 6 oferuje szereg przydatnych i efektywnych funkcji podczas pracy z kombinacjami obciążeń. Przypadki obciążeń zawarte w kombinacjach obciążeń są łączone, a następnie obliczane z uwzględnieniem odpowiednich współczynników (częściowe współczynniki bezpieczeństwa i kombinacji, współczynniki dotyczące klas konsekwencji itd.). Kombinacje obciążeń można tworzyć automatycznie zgodnie z formułami kombinacji określonymi w stosownej normie. Obliczenia można przeprowadzić zgodnie z liniową analizą statyczną, analizą drugiego rzędu, analizą dużych odkształceń oraz analiza postkrytyczną. Opcjonalnie można wybrać, czy siły wewnętrzne mają być odniesione do odkształconej lub nieodkształconej konstrukcji.
Po aktywowaniu opcji 'Topologia na formie form-finding' w Nawigatorze projektu - Wyświetlanie, model jest optymalizowany w oparciu o geometrię form-finding. Na przykład obciążenia są wyświetlane w odniesieniu do odkształconego układu.
Wszystkie wyniki obliczeń i kontrole obliczeń są wyświetlane w sposób szczegółowy i zrozumiały. Dziennik błędów wskazuje sytuacje, których nie można wyznaczyć lub zalecenia, które nie powiodły się. Dzięki integracji na stałe z programem RFEM/RSTAB późniejsze zmiany w układzie konstrukcyjnym i w obciążeniu są automatycznie uwzględniane w przypadku sprawdzanych połączeń.
Jeżeli spełnienie jednego z warunków nie jest możliwe, odpowiednia linia zostaje wyróżniona kolorem czerwonym. Wyniki pojawią się w skróconej lub wydłużonej formie w globalnym raporcie wydruku programu RFEM/RSTAB. Ponadto wszystkie tabele można łatwo wyeksportować do programu MS Excel lub do pliku CSV. Wszystkie specyfikacje wymagane dla eksportu są definiowane w specjalnym menu transferowym.
Obciążenie może być przyłożone z wykorzystaniem przyrostów. Opcja przyrostu jest szczególnie przydatna w przypadku obliczeń według analizy dużych deformacji. W przypadku prętów można uwzględniać deformacje od ścinania oraz odnosić siły wewnętrzne do układu odkształconego lub nieodkształconego. Ponadto program RFEM umożliwia przeprowadzanie analiz postkrytycznych.
Przypadki obciążeń zawarte w kombinacjach obciążeń są łączone, a następnie obliczane z uwzględnieniem odpowiednich współczynników (częściowe współczynniki bezpieczeństwa i kombinacji, współczynniki dotyczące klas konsekwencji itd.). Kombinacje obciążeń można tworzyć automatycznie zgodnie z formułami kombinacji określonymi w stosownej normie. Obliczenia statyczne można przeprowadzić jako geometrycznie liniowe, zgodnie z teorią drugiego rzędu, lub dużych odkształceń lub zgodnie z analizą postkrytyczną. Opcjonalnie można wybrać, czy siły wewnętrzne mają być odniesione do odkształconej lub nieodkształconej konstrukcji.
Narzędzia generujące ułatwiają wprowadzanie modeli parametrycznych, takich jak ramy, hale, kratownice, schody kręcone, łuki lub dachy. Dodatkowo wiele generatorów pozwala na tworzenie przypadków obciążeń wynikających z ciężaru, śniegu i wiatru.
Modelowanie przekroju z wykorzystaniem powierzchni, otworów i powierzchni punktowych (zbrojenia) ograniczonych wielokątami
Automatyczne lub indywidualne rozmieszczenie punktów naprężeń
Rozszerzalna biblioteka materiałów dla betonu, stali i stali zbrojeniowej
Charakterystyki przekrojów żelbetowych i kompozytowych
Analiza naprężeń z hipotezą plastyczności według von Misesa i Tresca
Wymiarowanie betonu zbrojonego według:
DIN 1045-1:2008-08
DIN 1045:1988-07
ÖNORM B 4700: 2001-06-01
EN 1992-1-1:2004
Aby przeprowadzić obliczenia zgodnie z EN 1992-1-1:2004, dostępne są następujące załączniki krajowe:
DIN EN 1992-1-1/NA:2013-04 (Niemcy)
NEN-EN 1992-1-1/NA:2011-11 (Holandia)
CSN EN 1992-1-1/NA:2006-11 (Republika Czeska)
ÖNORM B 1992-1-1:2011-12 (Austria)
UNE EN 1992-1-1/NA:2010-11 (Hiszpania)
EN 1992-1-1 DK NA:2007-11 (Dania)
SIST EN 1992-1-1:2005/A101:2006 (Słowenia)
NF EN 1992-1-1/NA:2007-03 (Francja)
STN EN 1992-1-1/NA:2008-06 (Słowacja)
SFS EN 1992-1-1/NA:2007-10 (Finlandia)
BS EN 1992-1-1:2004 (Wielka Brytania)
SS EN 1992-1-1/NA:2008-06 (Singapur)
NP EN 1992-1-1/NA:2010-02 (Portugalia)
UNI EN 1992-1-1/NA:2007-07 (Włochy)
SS EN 1992-1-1/NA:2008 (Szwecja)
PN EN 1992-1-1/NA:2008-04 (Polska)
NBN EN 1992-1-1 ANB:2010 (Belgia)
ZK dla CYS EN 1992-1-1:2004/NA:2009 (Cypr)
BDS EN 1992-1-1:2005/NA:2011 (Bułgaria)
LST EN 1992-1-1:2005/NA:2011 (Litwa)
SR EN 1992-1-1:2004/NA:2008 (Rumunia)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Wymiarowanie betonu zbrojonego pod kątem rozkładu naprężeń i odkształceń, dostępnego bezpieczeństwa lub obliczania bezpośredniego
Wyniki listy zbrojenia i całkowitego pola przekroju
Protokół wydruku z możliwością wydruku skróconego formularza
Nieliniowa analiza deformacji jest przeprowadzana metodą iteracyjną, z uwzględnieniem sztywności w przekrojach zarysowanych i niezarysowanych. Nieliniowe modelowanie betonu zbrojonego wymaga zdefiniowania właściwości materiału, które różnią się w zależności od grubości powierzchni. Dlatego element skończony jest dzielony na określoną liczbę warstw stali i betonu w celu określenia wysokości przekroju.
Średnie wytrzymałości stali zastosowane w obliczeniach oparte są na 'Normie modelu probabilistycznego', opublikowanym przez komitet techniczny JCSS. To od użytkownika zależy, czy wytrzymałość stali zostanie przyłożona do granicy wytrzymałości na rozciąganie (wzrost rozgałęzienia w obszarze plastycznym). W odniesieniu do właściwości materiałowych można kontrolować wykres naprężenie-odkształcenie dla wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie. Jako wytrzymałość betonu na ściskanie można wybrać paraboliczny lub paraboliczno-prostokątny wykres naprężenie-odkształcenie. Po stronie rozciągania betonu istnieje możliwość dezaktywacji wytrzymałości na rozciąganie, a także zastosowania wykresu liniowo-sprężystego, wykresu zgodnie z normą modelu CEB-FIB 90:1993 oraz rezydualnej wytrzymałości betonu na rozciąganie z uwzględnieniem usztywnienia rozciąganego między rysami.
Ponadto można określić, które wartości wyników mają być wyświetlane po obliczeniach nieliniowych w stanie granicznym użytkowalności:
Odkształcenia (globalne, lokalne dla układu niezdeformowanego/nieodkształconego)
Szerokości, wysokości rys oraz rozstaw górnej i dolnej powierzchni w głównych kierunkach I oraz II
Naprężenia w betonie (naprężenie i odkształcenie w głównym kierunku I i II) oraz w zbrojeniu (odkształcenie, pole przekroju, profil, otulina i kierunek w każdym kierunku zbrojenia)
RF-CONCRETE Members:
Nieliniowa analiza deformacji konstrukcji szkieletowych jest przeprowadzana metodą iteracyjną, uwzględniającą sztywność w przekrojach zarysowanych i niezarysowanych. Właściwości materiałowe betonu i stali zbrojeniowej wykorzystywane w obliczeniach nieliniowych są wybierane zgodnie ze stanem granicznym. Udział wytrzymałości betonu na rozciąganie pomiędzy rysami (wzmocnienie przy rozciąganiu) można określić za pomocą zmodyfikowanego wykresu naprężenie-odkształcenie stali zbrojeniowej lub poprzez zastosowanie rezydualnej wytrzymałości betonu na rozciąganie.
Uwzględniane są wszystkie typy połączeń z momentem na pasie słupa lub na środniku słupa w przypadku słupa obróconego. Z tego względu moduł określa moment mimośrodowy połączenia nakładek na środniku z blachą środnika, który dodatkowo wpływa na grupę śrub w pasie dźwigara.
Kolejne momenty mimośrodowe mogą wynikać z położenia kątowników i blach. W przypadku połączenia nakładkowego siły są przenoszone osobno. Na nakładkę działają siły tnące; siły rozciągające i moment stabilizujący są przypisane do śrub. Przed obliczeniami połączenie jest sprawdzane pod kątem poprawności geometrycznej; na przykład rozstaw otworów na śruby i odległość śrub od krawędzi.
Dane istotne do obliczeń są wprowadzane w dwóch osobnych oknach. Ponieważ moduł RF-/DEFORM jest bardzo przejrzysty, praca z nim jest bardzo łatwa.
Przede wszystkim należy zdefiniować oddziaływania, które mają zostać obliczone. Następnie ręcznie lub graficznie można wybrać pręty i zbiory prętów oraz przypisać odpowiednie dopuszczalne odkształcenia graniczne.
Odkształcenia odpowiadają odkształceniom na końcach prętów lub nieodkształconemu układowi.