Dane wejściowe do określenia szerokości pasów dla prętów żebrowych przy użyciu wzorów z Eurokodu 2
Odniesienie do Eurokodu 2
Zgodnie z [1], 5.3.2.1(2), efektywna szerokość płyty powinna być określana na podstawie odległości l0 między zerowymi punktami momentów. Oznacza to, że długości segmentów powinny opierać się na momentach zerowych w układzie.
W przypadku belki jednoprzęsłowej z podporami przegubowymi wprowadzenie tego jest stosunkowo łatwe, ponieważ długość pręta jest równa długości segmentu.
Przykład ' belka dwuprzęsłowa '
W tym przykładzie należy opisać wpis dla belki dwuprzęsłowej, w którym informacje dotyczące długości odniesienia l0 z [1] , Rysunek 5.2 w oknie dialogowym 'Edytować pręt' pręta żebrowego.
Na podstawie Rysunku 5.2 z [1] , dla poszczególnych pól li belki ciągłej, które są opisane w interfejsie programu za pomocą lref, wynikają następujące długości odniesienia l0 :
![Rozpiętości na podstawie Rysunku 5.2 z [1]](/pl/webimage/039540/3493372/01_Abmessungen_EN.png?mw=760&hash=8754daf9cdfcd67171af683c3ab3b9708f2cd3ef)
W tym artykule omówiono dane wejściowe dla dwuprzęsłowego pręta żebrowego. Wymiary w tym celu w modelu RFEM są następujące:
Poniżej omówiono również dwa różne typy danych wejściowych.
- Model składający się z dwóch żeber
- Model z prętem ciągłym i węzłem typu ' Na linii '
Model składający się z dwóch żeber
W tym systemie specyfikacje dotyczące długości odniesienia muszą zostać zaimplementowane przy użyciu pola krawędzi l1 z [1] , Rysunek 5.2. Oznacza to, że długość odniesienia pierwszego 'segmentu' wynosi 85% długości pręta pierwszego pola. Odpowiednio, podczas wprowadzania pręta żebra w zakładce 'Żebro', długość pierwszego segmentu jest definiowana następująco:
Aby określić długość drugiego odcinka l0 nad słupem, wymagane są długości l1 i l2 obu pól sąsiadujących ze słupem (patrz Rysunek 5.2 w [1] ). Program RFEM 6 nie może jednak określić tego automatycznie przy tego typu danych wejściowych (standardowy węzeł za pośrednictwem słupa). W przypadku wprowadzenia do programu RFEM oznacza to, że 'typ definicji' należy zmienić na 'Zdefiniowany przez użytkownika' dla drugiego segmentu, a długość segmentu należy wprowadzić ręcznie. W tym przykładzie długość, którą należy wprowadzić, wynosi l0 = 0,15 * (5,00 m + 5,00 m) = 1,50 m.
Te wpisy dla pierwszego pręta dwuprzęsłowego żebra należy teraz powtórzyć dla drugiego pręta. Należy jednak upewnić się, że wpisy dotyczące segmentu są odpowiednio zamienione i że segment zdefiniowany przez użytkownika o lref = 1,50 m musi zostać wprowadzony przed segmentem o lref = 4,25 m.
Model z prętem ciągłym i węzłem typu ' Na linii '
Jak widać w poprzedniej wersji, definiowanie długości segmentów do określenia szerokości pasów jest stosunkowo złożone, jeżeli belka dwuprzęsłowa składa się z dwóch pojedynczych prętów.
W programie RFEM 6 można zatem wprowadzić belkę dwu- lub wieloprzęsłową z jednego pręta. W takim przypadku w miejscu, w którym słup ma się połączyć z tą belką, wprowadzany jest węzeł typu 'Na linii', dzięki czemu nie trzeba już dzielić belki na poszczególne pręty.
Ponieważ dla belki wystarczy edytować tylko jeden pręt, łatwiej jest teraz definiować wszystkie segmenty w celu określenia szerokości żebra.
W takim przypadku wystarczy podać długość odpowiedniego odcinka w pierwszej kolumnie ' rzędne '. Domyślnie odbywa się to za pomocą wprowadzania wartości procentowych. Dla tej belki dwuprzęsłowej można założyć moment przejścia przez zero na podstawie [1] , Rysunek 5.2 w 42,5% i 57,5% długości pręta.
W takim przypadku wartości procentowe wynikają z uwzględnienia belki dwuprzęsłowej. W przypadku belek ciągłych o różnej liczbie pól wartości procentowe należy odpowiednio dostosować.
Porównanie dwóch wariantów danych wejściowych
W zależności od tego, w jaki sposób model został wprowadzony lub wygenerowany za pomocą interfejsów BIM, można rozważyć oba warianty danych wejściowych. Pierwszy wariant definiowania belki ciągłej za pomocą pojedynczych prętów w większym stopniu odpowiada klasycznemu wprowadzaniu danych, które jest nadal znane z programu RFEM 5. Tutaj jednak definiowanie długości segmentów, jak opisano w tym przykładzie, jest nieco bardziej złożone. Dlatego w miarę możliwości żebra należy wprowadzać jako belki ciągłe, wykorzystując węzły typu ' Na linii '. Z jednej strony ułatwia to wprowadzanie długości segmentów żeber, a z drugiej strony zbrojenie dźwigara lub teownika może być wykonane na pręcie. W tym przypadku również zostanie pominięty wpis zbioru prętów w celu ujednolicenia definicji zbrojenia.
Efektywne szerokości żeber są jednak identyczne.
Ograniczenie szerokości b-y, max i b+ y, max
Jeżeli w stropie użebrowanym zostanie wprowadzonych kilka belek równolegle do siebie, obliczona szerokość pasa poszczególnych prętów żebrowych może „nachodzić na siebie”. Aby temu zapobiec, wartości graniczne b-y, max i b+ y, max można zdefiniować na podstawie [1] Rysunek 5.3 oraz szerokości bi. W tym przykładzie - patrz poprzednie zdjęcia - wprowadzono 2,50 m.
![Rozpiętości na podstawie Rysunku 5.2 z [1]](/pl/webimage/039540/3493372/01_Abmessungen_EN.png?mw=512&hash=3cc425f1463bd5981b358d5889e3109e07ae1233)
![Rozpiętości na podstawie Rysunku 5.2 z [1]](/pl/webimage/039540/3493372/01_Abmessungen_EN.png?mw=350&hash=8bc23063d2f0f46dc8c775e1683c5b31e56e46f7)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)