1745x
003485
2021-07-08

Pytanie

Ile podziałów musi mieć pręt do obliczeń w programie RFEM, aby uzyskać dokładne wyniki?


Odpowiedź:
Nie można udzielić ogólnej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ zależy to od układu konstrukcyjnego. W programie RFEM należy uwzględnić kilka podziałów.

1. Podziały prętów w tabelach wyników
Podział pręta dla wartości wyników można utworzyć za pomocą opcji „Wstawić” → „Dane modelu” → „Podział pręta”. Dzięki takiemu podziałowi siły wewnętrzne prętów mogą być wyświetlane na przykład w punktach pośrednich w tabelach wyników programu RFEM. Graficzny sposób wyświetlania wyników pozostaje niezmieniony.


Drugi podziały pręta
Podziały dla graficznego wykresu wyników i określania wartości ekstremalnej mogą być wyświetlane i kontrolowane w ustawieniach siatki ES (patrz rysunek 01).

W przypadku kabli, fundamentów oraz prętów o zmiennym przekroju lub posiadających własności plastyczne można określić liczbę podziałów wewnętrznych. Powodują one rzeczywisty podział pręta za pomocą węzłów pośrednich. Ustawienie to nie jest uwzględniane, jeżeli pręt jest umieszczony na linii granicznej powierzchni lub zastosowano zagęszczenie siatki ES dla linii definicji.

Opcja Aktywować podziały wewn. prętów dla analizy dużych deformacji lub analizy postkrytycznej umożliwia również dzielenie belek za pomocą węzłów pośrednich w przypadku obliczeń według analizy dużych deformacji, w celu ich uwzględnienia z większą dokładnością. Liczba podziałów pręta jest określona w polu powyżej.

W przypadku zaznaczenia opcji Aktywować podział również dla prętów prostych niezintegrowanych z powierzchnią węzły ES zostaną wygenerowane na wszystkich wolnych prętach i uwzględnione w obliczeniach według liniowej analizy statycznej lub analizy drugiego rzędu. Długość elementów skończonych jest określana przez globalny rozmiar siatki lFE, zdefiniowany w sekcji okna dialogowego Ogólne, lub wprowadzana ręcznie.

Możliwość zastosowania podziału dla prętów z leżącymi na nich węzłami powoduje utworzenie węzłów ES w tych miejscach pręta, w których leżą węzły końcowe innych prętów, bez żadnego połączenia między tymi prętami.