W obliczeniach modelu budynku można pominąć otwory o określonej powierzchni. Funkcję tę można aktywować w ustawieniach globalnych kondygnacji budynku. Pojawi się komunikat ostrzegający, że otwory zostały pominięte.
Wynik obliczeń sejsmicznych jest podzielony na dwie sekcje: wymagania dotyczące prętów i połączeń.
"Wymagania sejsmiczne" zawierają Wymaganą wytrzymałość na zginanie i Wymaganą wytrzymałość na ścinanie połączenia belka-słup dla ram sprężystych. Są one wyszczególnione w zakładce 'Połączenia ram momentowych według prętów'. W przypadku ram stężonych w zakładce 'Połączenie stężone według pręta' podawana jest Wymagana wytrzymałość połączenia na rozciąganie oraz Wymagana wytrzymałość połączenia na ściskanie stężeń.
Przeprowadzone kontrole obliczeń są przedstawiane w tabelach. W szczegółach kontroli obliczeń w przejrzysty sposób przedstawione są wzory i odniesienia do normy.
W rozszerzeniu Analiza geotechniczna dostępny jest model Hoek'a-Brown'a. Model wykazuje zachowanie materiału liniowo-sprężystego idealnie plastycznego. Jego nieliniowe kryterium wytrzymałości jest najczęściej stosowanym kryterium zniszczenia skał.
Parametry materiału można wprowadzić bezpośrednio za pomocą
parametrów skały lub alternatywnie poprzez
klasyfikację GSI.
Szczegółowe informacje na temat tego modelu materiałowego oraz definicji danych wejściowych w programie RFEM można znaleźć w odpowiednim rozdziale Model Hoek'a-Brown'a instrukcji online rozszerzenia Analiza geotechniczna.
Globalne obliczenia 3D modelu globalnego, w którym płyty są modelowane jako sztywna płaszczyzna (przepona) lub jako płyta zginana
Lokalne obliczenia 2D poszczególnych stropów
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je wykorzystać zgodnie z żądaną normą zawartą w Projektowanie konstrukcji betonowych.
Ściany usztywniające i belki-ściany z modelu budynku są dostępne jako niezależne obiekty w rozszerzeniach. W ten sposób możliwe jest szybsze filtrowanie obiektów w wynikach oraz tworzenie lepszej dokumentacji w raporcie.
Za pomocą generatora kondygnacji w rozszerzeniu Model budynku istnieje możliwość automatycznego tworzenia kondygnacji budynku w zależności od topologii modelu.
Stosując modalny współczynnik istotności (MRF) można ocenić, w jakim stopniu poszczególne elementy konstrukcyjne przyczyniają się do powstania rzeczywistego kształtu wyboczenia. Obliczenia opierają się na energii względnego odkształcenia sprężystego każdego pojedynczego pręta.
Dzięki MRF można rozróżnić lokalne i globalne kształty wyboczenia. Jeżeli kilka prętów ma znaczny MRF (np. > 20%), bardzo prawdopodobna jest niestateczność całej konstrukcji lub jej części. Jeżeli jednak suma wszystkich MRF dla kształtu drgań wynosi około 100%, należy spodziewać się lokalnego problemu ze statecznością (np. wyboczenia pojedynczego pręta).
Ponadto MRF może być wykorzystany do określenia obciążeń krytycznych i równoważnych długości wyboczeniowych poszczególnych prętów (np. do analizy stateczności). Kształty wyboczenia, dla których dany pręt ma małe wartości MRF (np. <20%), mogą zostać w tym kontekście pominięte.
MRF jest wyświetlany według kształtów wyboczenia w tabeli wyników w sekcji Analiza stateczności --> Wyniki według prętów --> Długości efektywne i obciążenia krytyczne.
W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji betonowych można przeprowadzać obliczenia sejsmiczne dla prętów żelbetowych zgodnie z EC 8. Są to między innymi następujące funkcje:
Konfiguracje obliczeń sejsmicznych
Rozróżnianie klas ciągliwości DCL, DCM, DCH
Możliwość przeniesienia współczynnika odpowiedzi z analizy dynamicznej
Sprawdzenie wartości granicznej współczynnika odpowiedzi
Weryfikacja nośności dla "Wytrzymały słup - słaba belka"
Uszczegółowienie i reguły szczególne dla współczynnika ciągliwości krzywizny
Uszczegółowienie i reguły szczególne dla ciągliwości lokalnej
W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych, można zastosować wartość dla przekrojów formowanych na zimno zgodnie z EN 1993-1-3, która przeprowadza analizę stateczności i wymiarowanie przekrojów zgodnie z punktami 6.1.2 - 6.1.5 i 6.1.8 - 6.1.10.
Wprowadzenie typu obciążenia Woda stojąca umożliwia symulację oddziaływań deszczu na powierzchnie wielokrotnie zakrzywione, z uwzględnieniem przemieszczeń według analizy dużych odkształceń.
Ten numeryczny proces analizy deszczowej analizuje przypisaną geometrię powierzchni i określa, które składowe wody deszczowej spływają, a które gromadzą się w postaci kałuży (kieszeni wodnych) na powierzchni. Rozmiar kałuży powoduje wówczas odpowiednie obciążenie pionowe do analizy statyczno-wytrzymałościowej.
Funkcja ta jest przeznaczona do analizy w przybliżeniu poziomych geometrii dachów membranowych pod obciążeniem deszczem.
Za pomocą kondygnacji typu "Tylko przenoszenie obciążenia" można uwzględnić płyty bez wpływu sztywności w płaszczyźnie i poza nią w rozszerzeniu Model budynku. Ten typ elementu gromadzi obciążenia na płycie i przenosi je na elementy wsporcze modelu 3D. Daje to możliwość symulacji w modelu 3D elementów drugorzędnych, takich jak np. ruszt i inne podobne elementy rozkładu obciążenia, bez dalszych efektów.
Wymiarowanie prętów stalowych formowanych na zimno zgodnie z AISI S100-16/CSA S136-16 jest dostępne w RFEM 6. Dostęp do obliczeń można uzyskać, wybierając normy „AISC 360” lub „CSA S16” w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Następnie dla obliczeń elementów formowanych na zimno automatycznie wybierane jest „AISI S100” lub „CSA S136”.
Do obliczania sprężystego obciążenia wyboczeniowego pręta program RFEM stosuje metodę DSM. Bezpośrednia metoda wytrzymałości oferuje dwa typy rozwiązań, numeryczne (metoda pasm skończonych) i analityczne (specyfikacja). Krzywą charakterystyczną (sygnaturę) FSM i kształty wyboczenia można wyświetlić w oknie dialogowym Przekroje.
Nowe przekroje stalowe zgodnie z najnowszą instrukcją CISC (12 wydanie) są dostępne w programie RFEM 6. Przekroje są wymienione w bibliotece Znormalizowane. W filtrze należy wybrać region „Kanada”, a normę „CISC 12”. Alternatywnie nazwę przekroju można wprowadzić bezpośrednio w polu wyszukiwania znajdującym się w dolnej części okna dialogowego.
Aktywowałeś rozszerzenie Model budynku ? Bardzo dobrze! Możesz wyświetlić środek sztywności w tabeli i w formie graficznej. Użyj go na przykład do analizy dynamicznej.
Graficzne i tabelaryczne wyświetlanie wyników dla deformacji, naprężeń i odkształceń pomaga określić bryłę gruntu. Aby to osiągnąć, skorzystaj ze specjalnych kryteriów filtrowania, które umożliwiają wybór określonych wyników.
Program na pewno cię nie zawiedzie. Jeśli chcesz graficznie ocenić wyniki w bryłach gruntu, dostępne są obiekty pomocnicze. Na przykład można zdefiniować płaszczyzny przycinania. Umożliwia to przeglądanie odpowiednich wyników na dowolnej płaszczyźnie bryły gruntu.
I nie tylko to. Wykorzystanie przekrojów wyników i brył przycinania ułatwia graficzną analizę brył gruntu.
Wiesz już, że grunt i konstrukcję można modelować i analizować w całym modelu. Oznacza to, że wyraźnie uwzględniono interakcję gleba-konstrukcja. Dostosowanie jednego elementu konstrukcyjnego prowadzi do natychmiastowego prawidłowego uwzględnienia w analizie i wynikach dla całego układu gruntu i konstrukcji.
Czy jesteś gotowy na ocenę? Skorzystaj z wykresów obliczeniowych, które pokazują rozkład określonego wyniku podczas obliczeń.
Przypisanie osi pionowej i poziomej wykresu obliczeniowego można dowolnie definiować. Umożliwia to np. wyświetlenie przebiegu osiadania określonego węzła w zależności od obciążenia.
Twoje dane są zawsze dokumentowane w wielojęzycznym raporcie. W każdej chwili możesz dostosować treść i zapisać ją jako szablon. W raporcie można również za pomocą kilku kliknięć umieścić grafiki, teksty, wzory MathML i dokumenty PDF.
Wprowadzenie i modelowanie bryły gruntowej bezpośrednio w programie RFEM. Modele materiałów gruntowych można łączyć ze wszystkimi popularnymi rozszerzeniami dla programu RFEM.
Umożliwia to łatwą analizę całych modeli z pełną prezentacją interakcji grunt-konstrukcja.
Wszystkie parametry wymagane do obliczeń są określane automatycznie na podstawie wprowadzonych danych materiałowych. Następnie program generuje krzywe naprężenie-odkształcenie dla każdego elementu ES.
Czy wiecie, że...? Uwarstwienie gruntu, pobrane z raportów o podłożu gruntowym w miejscach wychodni, można wprowadzić bezpośrednio do programu w postaci próbek gruntu. Przypisz badane materiały gruntowe wraz z ich właściwościami do warstw.
Za pomocą danych tabelarycznych i okna dialogowego edycji można zdefiniować próbkę. Można również określić poziom wód gruntowych w próbkach gruntu.
Bryły gruntu, które mają zostać przeanalizowane, są sumowane w masywach gruntu.
Próbki gruntu należy wykorzystać jako podstawę do zdefiniowania masywu gruntowego. W ten sposób program umożliwia generowanie masywu w sposób przyjazny dla użytkownika, w tym automatyczne określanie granic faz na podstawie danych z próbki, a także poziomu wód gruntowych i podpór powierzchni granicznej.
Masywy gruntowe umożliwiają określenie docelowego rozmiaru siatki ES niezależnie od ustawień globalnych dla reszty konstrukcji. Dzięki temu w całym modelu można uwzględnić różne wymagania dotyczące budynku i gruntu.
Czy chcesz modelować i analizować zachowanie bryły gruntowej? Aby to zapewnić, w programie RFEM zaimplementowano odpowiednie modele materiałowe. Można użyć zmodyfikowanego modelu Mohra-Coulomba z liniowo-sprężystym modelem idealnie plastycznym lub nieliniowo sprężystym modelem z edometryczną relacją naprężenie-odkształcenie. Kryterium graniczne, które opisuje przejście od obszaru sprężystości do obszaru płynięcia plastycznego, jest zdefiniowane według Mohra-Coulomba.
Podczas wymiarowania zgodnie z EN 1993-1-3, możliwe jest przedstawienie graficzne postaci własnej wyboczenia dystorsyjnego przekroju oraz dla przekrojów RSECTION.
Kształt postaci własnej można również wyprowadzić w RSECTION 1 dla przekrojów z biblioteki.
W programie RFEM/RSTAB istnieje możliwość wygenerowania, a następnie obliczenia kombinacji obciążeń lub wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności. Sytuacje obliczeniowe można wybrać do analizy ugięć w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Obliczone wartości odkształceń są odpowiednio określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia. Na koniec można porównać te wartości odkształceń z wartościami granicznymi.
Czy wiecie, że...? Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. Jako dopuszczalną wartość graniczną należy zdefiniować maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Poprzez zdefiniowanie podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty w celu automatycznego określenia odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
W zależności od położenia przydzielonych podpór obliczeniowych, rozróżnienie między belkami i wspornikami jest dokonywane automatycznie, dzięki czemu można odpowiednio określić wartość graniczną.
Zasady sprawdzania stanu granicznego użytkowalności można znaleźć w tabelach wyników w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Wyniki obliczeń można wyświetlić ze wszystkimi szczegółami w każdym miejscu obliczanych prętów. Ponadto dostępne są grafiki z wykresami wyników i stopni wykorzystania. Zapewnia to dobry przegląd sytuacji.
Wszystkie tabele wyników i grafiki można również zintegrować z globalnym protokołem wydruku programu RFEM/RSTAB jako część wyników wymiarowania stali. Dzięki temu można wyświetlać i dokumentować odkształcenia całej konstrukcji w ramach funkcji programu RFEM/RSTAB, niezależnie od rozszerzenia.