Globalne obliczenia 3D modelu globalnego, w którym płyty są modelowane jako sztywna płaszczyzna (przepona) lub jako płyta zginana
Lokalne obliczenia 2D poszczególnych stropów
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je wykorzystać zgodnie z żądaną normą zawartą w Projektowanie konstrukcji betonowych.
W rozszerzeniu Analiza modalna istnieje możliwość automatycznego zwiększania wartości własnych aż do osiągnięcia zdefiniowanego współczynnika efektywnej masy modalnej. Uwzględniane są wszystkie kierunki translacyjne, które zostały aktywowane jako masy do analizy modalnej.
W ten sposób można łatwo obliczyć wymagane 90% efektywnej masy modalnej dla metody spektrum odpowiedzi.
Za pomocą generatora obciążeń "Importuj reakcje podporowe" można łatwo przenosić siły reakcji z innych modeli do programu RFEM 6 i RSTAB 9. Generator umożliwia połączenie ze sobą wszystkich lub kilku obciążeń węzłowych i liniowych z różnych modeli w zaledwie kilku krokach.
Przenoszenie obciążeń z przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń może odbywać się automatycznie lub ręcznie. Modele należy zapisać w tym samym projekcie Dlubal Center.
Generator obciążeń "Importuj reakcje podporowe" opiera się na koncepcji części konstrukcyjnych i umożliwia cyfrowe połączenie poszczególnych części.
Sztywność początkowa Sj,ini jest parametrem decydującym o ocenie, czy połączenie można scharakteryzować jako sztywne, niesztywne czy przegubowe.
W rozszerzeniu „Połączenia stalowe” można obliczyć początkowe sztywności Sj,ini zgodnie z Eurokodem (EN 1993-1-8 sekcja 5.2.2) i AISC (AISC 360-16 Cl. E3.4) w odniesieniu do sił wewnętrznych N, My i/lub Mz.
Opcjonalne automatyczne przenoszenie sztywności początkowych umożliwia bezpośrednie przenoszenie sztywności przegubowych na końcach prętów w programie RFEM. Następnie cała konstrukcja jest ponownie obliczana, a wynikające z niej siły wewnętrzne są automatycznie uwzględniane jako obciążenia w obliczeniach i wymiarowaniu modeli połączeń.
Ten zautomatyzowany proces iteracji eliminuje konieczność ręcznego eksportu i importu danych, zmniejszając ilość pracy i minimalizując potencjalne źródła błędów.
W przypadku korzystania z wielu identycznych bloków w modelu, do wybranych bloków można przypisać blok odniesienia.
Jeżeli następnie zostaną zmienione takie parametry, jak geometria, materiał i przekrój bloku odniesienia, zostaną one automatycznie przejęte dla "bloków - dzieci".
W programach RFEM i RSTAB można wymiarować pręty przy użyciu materiału typu "Fornir klejony warstwowo". Dostępni są następujący producenci:
Pollmeier (Baubuche)
Metsä (kerto LVL)
STEICO
Stora Enso
W konfiguracji stanu granicznego nośności można uwzględnić współczynniki wytrzymałości w celu zwiększenia wytrzymałości. Niezależnie od tego współczynniki zmniejszające wytrzymałości są uwzględniane automatycznie. Wypróbuj teraz!
Podczas obliczeń wybrane obciążenie poziome jest zwiększane w krokach obciążenia. Statyczna analiza nieliniowa jest przeprowadzana dla każdego kroku obciążenia, aż do osiągnięcia określonego warunku granicznego.
Wyniki analizy pushover są obszerne. Z jednej strony konstrukcja jest analizowana pod kątem odkstałceń. Można to przedstawić za pomocą linii siła-odkształcenie układu (krzywa nośności). Z drugiej strony, wpływ spektrum odpowiedzi można wyświetlić w oknie ADRS (Acceleration-Displacement Response Spectrum). Docelowe przemieszczenie jest określane w programie automatycznie na podstawie tych dwóch wyników. Proces można ocenić graficznie oraz w tabelach.
Poszczególne kryteria akceptacji można następnie przeanalizować i ocenić graficznie (dla następnego kroku obciążenia docelowego przemieszczenia, ale także dla wszystkich innych kroków obciążenia). Wyniki analizy statycznej są również dostępne dla poszczególnych kroków obciążenia.
Wymiarowanie prętów stalowych formowanych na zimno zgodnie z AISI S100-16/CSA S136-16 jest dostępne w RFEM 6. Dostęp do obliczeń można uzyskać, wybierając normy „AISC 360” lub „CSA S16” w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Następnie dla obliczeń elementów formowanych na zimno automatycznie wybierane jest „AISI S100” lub „CSA S136”.
Do obliczania sprężystego obciążenia wyboczeniowego pręta program RFEM stosuje metodę DSM. Bezpośrednia metoda wytrzymałości oferuje dwa typy rozwiązań, numeryczne (metoda pasm skończonych) i analityczne (specyfikacja). Krzywą charakterystyczną (sygnaturę) FSM i kształty wyboczenia można wyświetlić w oknie dialogowym Przekroje.
Ta funkcja umożliwia przejmowanie sił reakcji z innych modeli jako obciążeń węzłowych i liniowych.
Dzięki tej opcji nie tylko można przenosić obciążenie reakcji jako oddziaływanie, ale także cyfrowo łączyć obciążenie podporowe z oryginalnego modelu z wielkością obciążenia obiektu docelowego. Późniejsze zmiany w modelu pierwotnym są automatycznie przejmowane w modelu docelowym.
Technologia ta wspiera koncepcję statyki pozycyjnej i umożliwia cyfrowe łączenie poszczególnych pozycji tego samego projektu Dlubal Center.
Za pomocą komponentu "Blacha łącząca" można dodatkowo automatycznie tworzyć nową blachę węzłową w Połączenia stalowe Pozwala to na zaoszczędzenie oddzielnych komponentów, a pozostałe elementy, takie jak blacha czołowa i blacha nakładkowa, są automatycznie uwzględniane wraz z wymiarami.
Istniejące zbrojenie powierzchniowe można automatycznie zaprojektować tak, aby pokryć wymagane zbrojenie. Można wybrać, czy automatycznie ma być definiowana średnica zbrojenia, czy też rozstaw prętów.
Czy chcesz utworzyć przekrój poprzez import pliku DXF? To bardzo proste. Do dyspozycji są następujące opcje:
Automatyczne tworzenie elementów
Użycie linii szablonu DXF jako osi elementów o zdefiniowanej grubości
Wybierasz automatyczne tworzenie elementów? W takim przypadku program utworzy dla użytkownika elementy i przynależne części z linii konturu. Tworzone są tylko elementy, których grubość nie przekracza wartości możliwej do zdefiniowania. W twoim przypadku geometria przekroju jest modelem linii grawitacyjnej? Wówczas należy wykorzystać linie szablonu DXF jako osie elementów o zdefiniowanej grubości. Zdefiniuj grubość, która jest przypisana jednakowo do wszystkich elementów. Brakuje funkcji "Utwórz elementy automatycznie" i "Utwórz elementy na liniach"? Bez obaw, obie opcje są również dostępne w menu "Edycja", w "Manipulacja".
Program wykonuje za Ciebie dużo pracy. Na przykład kombinacje obciążeń lub wyników, które są niezbędne dla stanu granicznego użytkowalności, są generowane i obliczane w programie RFEM/RSTAB. Te sytuacje obliczeniowe można wybrać w rozszerzeniu Aluminium Design w celu przeprowadzenia analizy ugięcia. W zależności od wprowadzonej przechyłki i wybranego układu odniesienia program określa obliczone wartości deformacji w każdym punkcie pręta. Następnie są one porównywane z wartościami granicznymi.
W konfiguracji Stan graniczny użytkowalności można ustawić wartość graniczną, która ma być obserwowana dla odkształcenia dla każdego komponentu z osobna. Jako dopuszczalną wartość graniczną definiuje się maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Definiując podpory obliczeniowe, można segmentować komponenty. W ten sposób można automatycznie określić odpowiednią długość odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
To nie wszystko. W oparciu o położenie przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie umożliwia rozróżnienie belek i belek wspornikowych. W ten sposób określana jest odpowiednio wartość graniczna.
Jak zwykle, wprowadzasz układ i obliczasz siły wewnętrzne w programach RFEM i RSTAB. Masz nieograniczony dostęp do obszernych bibliotek materiałów i przekrojów. Czy wiesz, że za pomocą programu RSECTION można tworzyć przekroje ogólne? Oszczędza to dużo pracy.
Nie bój się'dodatkowych okien i chaosu przy wprowadzaniu danych! Dzieje się tak, ponieważ wymiarowanie aluminium jest w pełni zintegrowane z programami głównymi i automatycznie uwzględnia konstrukcję oraz istniejące wyniki obliczeń. Dalsze dane wejściowe dla obliczeń aluminium, takie jak długości efektywne, redukcje przekroju lub parametry obliczeniowe, można przypisać bezpośrednio do projektowanych obiektów. W wielu miejscach programu najlepiej jest użyć funkcji [Wskaż] do wyboru grafiki - w prosty i efektywny sposób.
Wprowadzenie i modelowanie bryły gruntowej bezpośrednio w programie RFEM. Modele materiałów gruntowych można łączyć ze wszystkimi popularnymi rozszerzeniami dla programu RFEM.
Umożliwia to łatwą analizę całych modeli z pełną prezentacją interakcji grunt-konstrukcja.
Wszystkie parametry wymagane do obliczeń są określane automatycznie na podstawie wprowadzonych danych materiałowych. Następnie program generuje krzywe naprężenie-odkształcenie dla każdego elementu ES.
W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.
Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.
Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.
Często zachodzi potrzeba pominięcia mas. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku, gdy wyniki analizy modalnej mają być wykorzystane do analizy sejsmicznej. W tym celu wymagane jest 90% efektywnej masy modalnej w każdym kierunku. Pozwala to na pominięcie masy we wszystkich utwierdzonych podporach węzłowych i liniowych. Program automatycznie dezaktywuje powiązane masy.
Obiekty, których masy mają zostać pominięte w analizie modalnej, można również wybrać ręcznie. Dla lepszego widoku pokazaliśmy to ostatnie na rysunku. W wyniku wyboru przez użytkownika obiektów masowych wraz z skojarzonymi z nimi składowymi masowymi można pominąć masy.
Twoim celem jest określenie liczby postaci drgań własnych? Program oferuje dwie metody. Z jednej strony, można ręcznie zdefiniować liczbę najmniejszych kształtów drgań, które mają zostać obliczone. W tym przypadku liczba dostępnych kształtów postaci zależy od stopni swobody (tzn. liczby punktów mas swobodnych pomnożonych przez liczbę kierunków, w których działają masy). Jest to jednak ograniczone do 9999. Z drugiej strony, maksymalną częstotliwość drgań własnych można ustawić w taki sposób, w jaki program określił kształty automatycznie, aż do osiągnięcia zadanej częstotliwości drgań własnych.
Dostępnych jest kilka opcji definiowania mas dla analizy modalnej. Masy od ciężaru własnego są uwzględniane automatycznie, natomiast obciążenia i masy można uwzględnić bezpośrednio w przypadku obciążenia typu analiza modalna. Potrzebujesz więcej opcji? Należy wybrać, czy obciążenia pełne mają być uwzględniane jako masy, składowe obciążenia w globalnym kierunku Z, czy tylko składowe obciążenia w kierunku siły ciężkości.
Program oferuje dodatkową lub alternatywną opcję importu mas: Ręczna definicja kombinacji obciążeń, począwszy od których masy są uwzględniane w analizie modalnej. Wybrałeś normę obliczeniową? Następnie można utworzyć sytuację obliczeniową typu Kombinacja mas sejsmicznych. W ten sposób program automatycznie oblicza sytuację masową dla analizy modalnej zgodnie z preferowaną normą obliczeniową. Innymi słowy: Program tworzy kombinację obciążeń na podstawie współczynników kombinacji wstępnie ustawionych dla wybranej normy. Zawiera on masy użyte do analizy modalnej.
Program RFEM umożliwia wykorzystanie specjalnego przegubu liniowego do modelowania specjalnych właściwości połączenia między płytą żelbetową a ścianą murowaną. Ogranicza to przenoszone siły połączenia w zależności od określonej geometrii. Zgadnij dobrze: Oznacza to, że materiał nie może być przeciążony.
Program tworzy wykresy interakcji, które są stosowane automatycznie. Reprezentują one różne sytuacje geometryczne i można je wykorzystać do określenia prawidłowej sztywności.
Tutaj masz wolny wybór. Obliczenie ciśnienia w podporach można przeprowadzić w dowolnym punkcie dla obciążenia w kierunkach y i z przekroju. Użytkownik może dowolnie rozróżnić podpory wewnętrzne i zewnętrzne. Użytkownik może zdefiniować współczynnik kc,90 dla parcia prostopadłego do włókien (np. 1,75 dla drewna klejonego warstwowo). Jeżeli jest to dozwolone, długość podpory jest automatycznie zwiększana zgodnie ze specyfikacjami normy. Dzięki temu można przeprowadzić bardziej efektywne obliczenia przy minimalnym wysiłku.
Układ konstrukcyjny można wprowadzić i obliczyć siły wewnętrzne w programach RFEM i RSTAB. Użytkownik ma pełny dostęp do obszernych bibliotek materiałów i przekrojów.
Projektowanie konstrukcji drewnianych jest w pełni zintegrowane z programami głównymi. Jednocześnie automatycznie uwzględnia konstrukcję i dostępne wyniki obliczeń. Do wymiarowanych obiektów można przydzielić dodatkowe dane dla wymiarowania drewna, takie jak długości efektywne, redukcje przekroju lub parametry obliczeniowe. Elementy można wybrać graficznie w wielu miejscach programu za pomocą funkcji [Wybrać].
Za wygenerowanie i obliczenie kombinacji obciążeń i wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności odpowiada program RFEM/RSTAB. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji drewnianych można wybrać sytuacje obliczeniowe do analizy ugięć. Obliczone wartości odkształceń są następnie określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia, a następnie porównywane z wartościami granicznymi.
Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. W takim przypadku maksymalne odkształcenie nie powinno przekraczać dopuszczalnej wartości granicznej, zależnej od długości odniesienia. Podczas definiowania podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty. Umożliwia to automatyczne określenie odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
Na podstawie położenia przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie określa różnicę między belkami a wspornikami. W ten sposób można mieć pewność, że wartość graniczna zostanie odpowiednio określona.
W programie RFEM/RSTAB istnieje możliwość wygenerowania, a następnie obliczenia kombinacji obciążeń lub wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności. Sytuacje obliczeniowe można wybrać do analizy ugięć w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Obliczone wartości odkształceń są odpowiednio określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia. Na koniec można porównać te wartości odkształceń z wartościami granicznymi.
Czy wiecie, że...? Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. Jako dopuszczalną wartość graniczną należy zdefiniować maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Poprzez zdefiniowanie podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty w celu automatycznego określenia odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
W zależności od położenia przydzielonych podpór obliczeniowych, rozróżnienie między belkami i wspornikami jest dokonywane automatycznie, dzięki czemu można odpowiednio określić wartość graniczną.
Programy do analizy statyczno-wytrzymałościowej RFEM/RSTAB oferują szereg zautomatyzowanych funkcji, które ułatwiają codzienną pracę. Jednym z nich jest automatyczne generowanie kombinacji obciążeń i wyników dla wyjątkowej sytuacji obliczeniowej w obliczeniach odporności ogniowej. Pręty, które mają zostać zwymiarowane wraz z odpowiednimi siłami wewnętrznymi, są importowane bezpośrednio z programu RFEM/RSTAB. Nie musisz'robić nic więcej. Program zachował również wszystkie informacje o materiale i przekroju.
Poprzez przypisanie konfiguracji odporności ogniowej do obliczanych prętów, użytkownik definiuje parametry istotne dla obliczeń odporności ogniowej. Tutaj można ręcznie określić krytyczną temperaturę stali w czasie projektowania. Temperaturę wyznaczaną przez program można określić automatycznie dla określonego czasu trwania pożaru. Do wyboru dostępne są różne krzywe temperatury pożaru i środki ochrony przeciwpożarowej. Można również wprowadzić dalsze szczegółowe ustawienia, takie jak zdefiniowanie ekspozycji na ogień ze wszystkich stron lub z trzech stron
Weryfikacje wybranych prętów są przeprowadzane z uwzględnieniem decydującej temperatury elementu. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych można przeprowadzić obliczenia przekrojów i analizy stateczności zgodnie z EN 1993-1-2, sekcja 4.2.3. Wszystkie niezbędne współczynniki i współczynniki redukcyjne są odpowiednio zapisywane i uwzględniane przy określaniu nośności.
Długości efektywne dla obliczeń pręta zastępczego są pobierane bezpośrednio z danych dotyczących wytrzymałości. Nie ma potrzeby'wprowadzania ich ponownie.
W każdym obliczeniu najpierw należy przeprowadzić klasyfikację przekroju. W przypadku przekrojów klasy 4 obliczenia są przeprowadzane automatycznie zgodnie z normą EN 1993-1-2, Załącznik E.
Należy przeprowadzić obliczenia odporności ogniowej ze zredukowaną nośnością na podstawie temperatury elementu, wyznaczonej automatycznie w czasie projektowania. Można to określić automatycznie na podstawie różnych krzywych temperatury w programie (standardowa krzywa temperatura-czas, krzywa pożaru zewnętrznego, krzywa węglowodorów). W przypadku innych typów określania temperatury można również ręcznie określić temperaturę, która zostanie zastosowana w obliczeniach. Można to na przykład określić zgodnie z parametryczną krzywą temperatura-czas z normy DIN EN 1991-1-2 lub z protokołu ochrony przeciwpożarowej.
Temperatura elementu, która ma być zastosowana w czasie projektowania, jest określana automatycznie. Współczynniki używane do określania temperatury można dostosowywać. Na tym etapie najlepiej jest również wybrać cynkowanie ogniowe. Zgodnie z wytyczną DASt 027 „Wyznaczanie temperatury elementów ze stali ocynkowanej ogniowo na wypadek pożaru“, stosowana jest niższa emisyjność powierzchni stalowej, aż do osiągnięcia określonej temperatury granicznej. Ogólnie rzecz biorąc, daje to niższą temperaturę, a tym samym bardziej korzystne obliczenia odporności ogniowej.
Na podstawie danych wejściowych można automatycznie określić decydującą temperaturę elementu w momencie przeprowadzania analizy. W takim przypadku można szczegółowo prześledzić krzywą temperatury w funkcji czasuwykres temperatura-czas.