Ponieważ rozszerzenie jest aktywowane w Danych bazowych modelu, szacowanie kosztów jest zarządzane w definicjach materiałów. Opcję tę można aktywować w zakładce Główne danego materiału, jak pokazano na rys. 2.
Oszacowanie kosztu jest oparte na koszcie jednostkowym prętów, powierzchni i brył. Jednostki można zadać według wagi, objętości lub powierzchni. Na przykład, aby oszacować koszt skojarzony z prętami w modelu, należy zdefiniować jednostkę zainteresowania i koszt jednostkowy, jak pokazano na rysunku 3.
Podczas pracy ze sparametryzowanymi modelami i blokami możliwa jest również optymalizacja parametrów w oparciu o minimalny koszt. Pokazano to dla dźwigara kratowego na rysunku 4. Jak widać na rysunku, na liście Parametry globalne zdefiniowane są dwa parametry: liczba komórek i wysokość dźwigara kratownicy. Sposób definiowania parametrów dla modeli i bloków został szczegółowo omówiony w artykule w Bazie wiedzy Parametryzacja Modele w RFEM 6/RSTAB 9.
Ustawienia optymalizacji są dostępne w programie w menu „Oblicz”. W tym przykładzie zastosowano optymalizację roju cząstek (PSO), a liczba losowych mutacji została ustawiona na 10% całkowitej liczby (zdjęcie 5). Więcej informacji na temat optymalizacji można znaleźć w artykule w Bazie wiedzy Parametry optymalizacji w RFEM 6/RSTAB 9.
W ten sposób program zoptymalizuje parametry (tj. liczbę komórek i wysokość dźwigara kratowego) i wygeneruje listę z modelami mutacji (warianty) na końcu procesu. Znajdują się tam również decydujące wyniki optymalizacji wraz z przyporządkowaniem wartości parametrów optymalizacji. Lista jest zorganizowana w porządku malejącym.
U góry pokazuje założone najlepsze rozwiązanie (tj. rozwiązanie najbliższe kryterium optymalizacji, którym w tym przypadku jest koszt minimalny). W ten sposób można zobaczyć różne koszty uzyskane poprzez zmianę liczby komórek i wysokości kratownicy oraz wybrać najbardziej odpowiednie wartości dla tych parametrów.
