W przypadku korzystania z wielu identycznych bloków w modelu, do wybranych bloków można przypisać blok odniesienia.
Jeżeli następnie zostaną zmienione takie parametry, jak geometria, materiał i przekrój bloku odniesienia, zostaną one automatycznie przejęte dla "bloków - dzieci".
Czy chcesz utworzyć przekrój poprzez import pliku DXF? To bardzo proste. Do dyspozycji są następujące opcje:
Automatyczne tworzenie elementów
Użycie linii szablonu DXF jako osi elementów o zdefiniowanej grubości
Wybierasz automatyczne tworzenie elementów? W takim przypadku program utworzy dla użytkownika elementy i przynależne części z linii konturu. Tworzone są tylko elementy, których grubość nie przekracza wartości możliwej do zdefiniowania. W twoim przypadku geometria przekroju jest modelem linii grawitacyjnej? Wówczas należy wykorzystać linie szablonu DXF jako osie elementów o zdefiniowanej grubości. Zdefiniuj grubość, która jest przypisana jednakowo do wszystkich elementów. Brakuje funkcji "Utwórz elementy automatycznie" i "Utwórz elementy na liniach"? Bez obaw, obie opcje są również dostępne w menu "Edycja", w "Manipulacja".
Najpierw należy wybrać typ połączenia i normę obliczeniową.
Połączone pręty są importowane z modelu w programie RFEM/RSTAB. Moduł dodatkowy automatycznie sprawdza, czy wszystkie warunki geometrii są spełnione.
Ponadto obciążenia są importowane automatycznie z programu RFEM/RSTAB. W oknie Geometria można określić parametry wkręta (średnica, długość, kąt itp.).
Zawsze można śledzić stan rzeczy, przypisując różne kolory do różnych obiektów w konstrukcji. Dzięki temu sposób renderowania konstrukcji jest jeszcze wyraźniejszy; i możesz zobaczyć najważniejsze informacje od razu.
Rozróżnia się materiały, przekroje, typy prętów, przeguby prętowe, typy powierzchni - geometria, typy powierzchni - sztywność, grubości powierzchni, typy brył, strony powierzchni, nazwane widoczności oraz współczynniki długości efektywnej.
Geometria jest wprowadzana za pomocą szablonów, podobnie jak we wszystkich innych programach z rodziny RX‑TIMBER. Wybierając konstrukcję dachu, można zdefiniować geometrię podstawy, którą można dostosować za pomocą ustawień zdefiniowanych przez użytkownika. Z bazy danych można wybierać żądany typ drewna. Dostępne są wszystkie klasy materiałów dla drewna klejonego warstwowo, drewna liściastego, topoli i drewna iglastego określone w EN 1995-1-1. Ponadto w celu rozszerzenia biblioteki można wygenerować klasę wytrzymałości o właściwościach materiału zdefiniowanych przez użytkownika.
Ponieważ stężenia usztywniające obejmują przekroje stalowe, biblioteka zawiera również aktualne gatunki stali. Dlatego dostępne są również przekroje walcowane i spawane. Usztywnienia elementów łączących można uwzględnić w tabeli 1.5 Połączenia jako translacyjne i obrotowe sztywności sprężyste. W celu obliczenia nośności sztywności program oblicza sztywność podzieloną przez częściowy współczynnik bezpieczeństwa oraz przez wartości średnie sztywności w przypadku obliczeń w stanie granicznym użytkowalności. Obciążenie można wprowadzić bezpośrednio jako obciążenie boczne (zastępcze obciążenie boczne) wynikające z wymiarowania dźwigara kratownicowego.
Obciążenie wiatrem jest przykładane automatycznie do wszystkich czterech stron konstrukcji. Dodatkowo można zdefiniować obciążenia zdefiniowane przez użytkownika; na przykład obciążenia skupione od słupów (obciążenie wyboczeniowe). Na podstawie wygenerowanych obciążeń program automatycznie tworzy kombinacje dla obliczeń stanów granicznych nośności i użytkowalności oraz obliczeń odporności ogniowej w tle. Wygenerowane kombinacje mogą być uwzględniane lub dostosowywane przez użytkownika.
Najpierw należy wybrać typ połączenia, normę obliczeniową oraz materiał stalowej płyty i kołka. Aby przeprowadzić obliczenia zgodnie z EN 1995-1-1, można wybrać system sworzni SFS intec WS‑T. W takim przypadku odpowiedni materiał jest wstępnie ustawiony zgodnie z aprobatą techniczną producenta.
Połączone pręty są następnie importowane z modelu programów RFEM/RSTAB. Moduł dodatkowy automatycznie sprawdza, czy wszystkie warunki geometrii są spełnione. Alternatywnie, połączenie można zdefiniować ręcznie.
Obciążenie jest również importowane z programu RFEM/RSTAB lub, w przypadku ręcznej definicji połączenia, wprowadzane są obciążenia. W oknie Geometria wyświetlane są wymiary płyty stalowej oraz rozmieszczenie łączników.
Po uruchomieniu programu należy zdefiniować normę oraz metodę, według której zostaną przeprowadzone obliczenia. Obliczenia w stanie granicznym nośności i użytkowalności mogą być obliczane według metody liniowej i nieliniowej. Przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń lub kombinacje wyników są następnie przydzielane do różnych typów obliczeń. Dalsze tabele umożliwiają określanie materiałów i przekrojów. Dodatkowo można przydzielać parametry dla pełzania i skurczu. Współczynniki pełzania i skurczu zostaną automatycznie dopasowane w zależności od wieku betonu.
Geometria podpór jest określana na podstawie danych obliczeniowych, takich jak szerokości i typy podpór (podpora bezpośrednia, monolityczna, końcowa lub pośrednia) oraz redystrybucja momentów i siły tnącej oraz redukcja momentu. Moduł CONCRETE automatycznie rozpoznaje typy podpór z modelu w programie RSTAB.
W podzielonym na segmenty oknie można wprowadzić określone dane zbrojenia, takie jak średnice, otulina betonowa i typ stopniowania zbrojenia, liczba warstw, zdolność cięcia strzemion oraz typ zakotwienia. W przypadku obliczania odporności ogniowej konieczne jest zdefiniowanie klasy odporności ogniowej, właściwości materiałowych związanych z pożarem oraz strony przekroju narażonej na działanie ognia. Pręty i zbiory prętów można zestawiać w specjalnych 'grupach zbrojenia', z których każda ma inne parametry obliczeniowe.
Oprócz tego, podczas prowadzenia analizy szerokości rys można dostosowywać wartość graniczną maksymalnej szerokości rys. Dodatkowo dla zbrojenia można określać geometrię przekrojów o zmiennej wysokości.
Geometria, materiał, przekrój, oddziaływanie i imperfekcje są wprowadzane w przejrzystych oknach:
Geometria
Szybkie i wygodne wprowadzanie danych
Definiowanie warunków podparcia w oparciu o różne typy podpór (przegubowe, ruchome przegubowe, sztywne, zdefiniowane przez użytkownika oraz boczne na górnej lub dolnej półce)
Opcjonalna specyfikacja ograniczenia deplanacji
Zmienne rozmieszczenie sztywnych i odkształcalnych usztywnień podpory
Możliwość wstawienia przegubów
CRANEWAY Przekroje
Walcowane przekroje dwuteowe (I, IPE, IPEa, IPEo, IPEv, HE-B, HE-A, HE-AA, HL, HE-M, HE, HD, HP, IPB-S, IPB-SB, W, UB, UC i inne przekroje zgodne z AISC, ARBED, British Steel, Gost, TU, JIS, YB, GB i inne) z możliwością łączenia z usztywnieniem przekroju na górnej półce (kątowniki lub ceowniki) oraz na szynie (SA, SF) lub złącze o wymiarach zdefiniowanych przez użytkownika
Niesymetryczne dwuteowniki (typ IU) z możliwością łączenia również z elementami usztywniającymi na górnej półce oraz szyną lub nakładką
Oddziaływania
Możliwe jest uwzględnienie oddziaływania do trzech jednocześnie obsługiwanych suwnic. Z biblioteki można po prostu wybrać standardową suwnicę. Dane można też wprowadzić ręcznie:
Liczba suwnic i osi suwnicy (maksymalnie 20 osi na suwnicę), odległości między środkami, położenie zderzaków suwnicy
Klasyfikacja w klasach uszkodzeń za pomocą edytowalnych współczynników dynamicznych zgodnie z EN 1993-6 oraz w klasach podnoszenia i kategoriach ekspozycji zgodnie z DIN 4132
Pionowe i poziome obciążenia kołem od ciężaru własnego, obciążenia wciągnikiem, masą od napędu oraz obciążenia od ukosowania
Obciążenie osiowe w kierunku jazdy oraz siły zderzaka z mimośrodami zdefiniowanymi przez użytkownika
Stałe i zmienne obciążenia drugorzędne z mimośrodami zdefiniowanymi przez użytkownika
Imperfekcja
Obciążenie imperfekcją jest stosowane zgodnie z pierwszą postacią drgań własnych - identycznie dla wszystkich kombinacji obciążeń lub indywidualnie dla każdej kombinacji obciążeń, ponieważ kształty drgań mogą się różnić w zależności od obciążenia.
Dostępne są wygodne narzędzia do skalowania postaci własnych (wyznaczanie przyrostu przechyłu i wygięcia wstępnego).
Węzły połączenia można wybierać graficznie w modelu programu RFEM/RSTAB. Odpowiednie dane przekroju i geometria są importowane automatycznie. Parametry połączeń profili rurowych można również zdefiniować ręcznie. W razie potrzeby przekroje można modyfikować w module.
Domyślny kąt między krzyżulcami a pasami można również zmienić. Geometryczny stosunek krzyżulców do siebie jest ważny dla prawidłowego wyboru obliczeń. Zależność tę można zdefiniować poprzez określenie odstępu między zastrzałami lub poprzez ich zachodzenie na siebie.
W przypadku globalnego rodzaju obliczeń sztywność obliczona na podstawie wybranego zbioru warstw oraz geometria tafli są przyporządkowane do każdej powierzchni. Obliczenia są przeprowadzana przy użyciu teorii płyt. Zdecydować można także czy uwzględnione będzie ścinanie połączenia warstw.
W przypadku lokalnego rodzaju obliczeń wybrać można pomiędzy obliczeniami 2D lub 3D. Obliczenia dwuwymiarowe oznaczają, że szkło jednowarstwowe lub laminowane jest modelowane jako powierzchnia, której grubość jest obliczana na podstawie wybranej konstrukcji i geometrii szkła (przy użyciu teorii płyt). Podobnie jak w obliczeniach globalnych, ścinanie połączenia warstw może być uwzględnione.
Podczas obliczeń 3D w modelu używane są bryły, które zastępują każdy zbiór warstw. Dzięki temu wyniki są dokładniejsze, ale obliczenia mogą zająć więcej czasu.
Modelowanie szkła zespolonego możliwe jest tylko wtedy, gdy wybrany jest lokalny typ obliczeń. Warstwa gazu jest zawsze modelowana jako element bryłowy, dlatego konieczne jest projektowanie poszczególnych elementów szklanych niezależnie od otaczającej konstrukcji. W obliczeniach i analizie trzeciego rzędu uwzględniane jest równanie stanu gazu doskonałego (cieplne równanie stanu gazów doskonałych).
W module dodatkowym należy wybrać powierzchnie, które mają zostać zwymiarowane (na przykład za pomocą funkcji Wybierz). Geometria tafli szkła oraz obciążenia są importowane z modelu RFEM.
Następnie należy zdecydować, czy obliczenia mają być przeprowadzone bez wpływu sąsiedniej konstrukcji (obliczenia lokalne) czy z uwzględnieniem tego wpływu (obliczenia globalne). W przypadku wybrania opcji obliczeń lokalnych każda powierzchnia wybrana do obliczeń zostanie odłączona od modelu i obliczona osobno.
W obliczeniach globalnych uwzględniana jest cała konstrukcja wraz z wprowadzonymi szybami. Wszystkie dane dotyczące składu szkła oraz właściwości szkła poszczególnych warstw należy zdefiniować w oknie wprowadzania danych w module RF-GLASS. Do wyboru są warstwy typu szkło, folia i gaz. Żądany materiał można zaimportować bezpośrednio z biblioteki, która zawiera dużą liczbę materiałów.
Wszystkie parametry poszczególnych warstw, w tym ich grubości, można edytować. Ponadto w RF-GLASS można tworzyć szereg zestawień, co pozwala na wspólne wymiarowanie różnych typów szkła.
W przypadku szkła izolacyjnego w analizie można uwzględnić obciążenia zewnętrzne oraz obciążenia spowodowane zmianami temperatury, ciśnienia atmosferycznego i wysokości. Moduł oblicza te obciążenia automatycznie na podstawie parametrów obciążeń klimatycznych. W przypadku wybrania lokalnego typu obliczeń należy zdefiniować podpory liniowe, podpory węzłowe i pręty graniczne powierzchni w module RF-GLASS. Podpory i pręty są uwzględniane tylko w programie RF-GLASS i nie mają wpływu na model utworzony w programie RFEM.
Aby ułatwić wprowadzanie danych, w programie RFEM wstępnie ustawione są powierzchnie, pręty, zbiory prętów, materiałów, grubości powierzchni i przekrojów. Elementy można wybierać graficznie za pomocą funkcji [Wybierz]. Program zapewnia dostęp do globalnych bibliotek materiałów i przekrojów. Przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników można łączyć w różne przypadki obliczeniowe. W oknie segmentowym można wprowadzić wszystkie geometryczne i specyficzne dla normy ustawienia zbrojenia dla wymiarowania betonu zbrojonego. Geometria w obu modułach RF-CONCRETE różni się od siebie.
W module dodatkowym RF-CONCRETE Members znajdują się np. specyfikacje dotyczące ograniczenia prętów zbrojeniowych, liczby warstw, zdolności do cięcia prętów zbrojeniowych oraz typu zakotwienia. W celu obliczenia odporności ogniowej prętów żelbetowych należy zdefiniować klasę odporności ogniowej, właściwości materiałowe związane z pożarem oraz strony przekroju narażone na działanie ognia.
W module dodatkowym RF CONCRETE Surfaces należy określić na przykład otulinę betonową, kierunek zbrojenia, zbrojenie minimalne i maksymalne, podstawowe zbrojenie, które zostanie zastosowane, czy też obliczane zbrojenie podłużne jako średnica pręta zbrojeniowego.
Powierzchnie lub pręty można podsumować w specjalnych „grupach zbrojenia”, z których każda jest zdefiniowana za pomocą innych parametrów obliczeniowych. W ten sposób możliwe jest efektywne przeprowadzanie obliczeń alternatywnych z uwzględnieniem różnych warunków brzegowych lub zmodyfikowanych przekrojów.