943x
003626
2023-10-19

Sztywności dla powierzchni wielowarstwowych

Modele materiałowe

  1. Modele materiałowe są podstawą do tworzenia powierzchni wielowarstwowych w celu uzyskania efektywnej sztywności powierzchni. Rozszerzenie Powierzchnie wielowarstwowe umożliwia swobodne łączenie modeli materiałowych w programie RFEM 6. Podstawy modeli materiałowych są opisane w rozdziałach Materiały i Nieliniowe zachowanie materiału instrukcji obsługi programu RFEM.
  1. Wybór możliwych kombinacji modeli materiałowych jest tworzony w modelu "Modele wielowarstwowe" (patrz prawa kolumna), który można pobrać w celu dalszej analizy kombinacji.
  1. Poniższa lista przedstawia wybór możliwych kombinacji:
  2. * Warstwy izotropowe (np. beton - stal)
  3. * Warstwy ortotropowe (np. drewno klejone krzyżowo)
  4. * Izotropowy - ortotropowy (np. stal - GFRP)
  5. * Izotropowy plastyczny - izotropowy (np. beton - stal)
  6. * Izotropowy nieliniowy sprężysty - ortotropowy (np. beton - drewno)
  7. * Izotropowy - ortotropowy plastyczny (np. beton - drewno)
  8. * Uszkodzenie izotropowe - Ortotropowe (np. Beton - Drewno)
  1. #banner.text@W przypadku kombinacji materiałów nieliniowych https://www.dlubal.com/pl/produkty/rozszerzenia-dla-rfem-6-i-rstab-9/dodatkowy -analyses/nonlinear-material-behaviour Nieliniowe zachowanie materiału]] powinno być aktywowane.

  1. == sztywności dla powierzchni wielowarstwowych bez brył ==
  1. Prostszą opcją obliczeń w rozszerzeniu Powierzchnie wielowarstwowe jest zdefiniowanie różnych warstw powierzchni w grubości typu 'Warstwy' bez brył. Tutaj można jednak dowolnie łączyć modele materiałowe.
  1. Po zdefiniowaniu warstw rozszerzenie Powierzchnie wielowarstwowe tworzy globalną macierz sztywności powierzchni. W programie RFEM obliczane są siły wewnętrzne i odkształcenia dla tej powierzchni. W odpowiednim rozszerzeniu, takim jak Projektowanie drewna lub Analiza naprężeniowo-odkształceniowa, te siły wewnętrzne są następnie dzielone na istniejące warstwy. Siły wewnętrzne są zazwyczaj przedstawiane w postaci trzech punktów całkowania dla każdej pozycji.
  1. W tym artykule wyjaśniono, jak obliczyć macierz sztywności dla materiałów izotropowych i ortotropowych.
  1. === Obliczanie macierzy sztywności ===
  1. Modele materiałowe są oparte na następujących warunkach (patrz rozdział [[#/pl/pliki-do-pobrania-i-informacje/dokumenty/instrukcje-online/rfem-6/000034 Materiały w instrukcji obsługi programu RFEM):
  2. * Wszystkie wartości sztywności ≥ 0
  3. * Macierz sztywności ogólnej powierzchni musi być dodatnio określona.
  4. * Podstawowe równanie izotropowe:

  1. * Podstawowe równanie ortotropowe:

  1. ==== Lokalna macierz sztywności każdej warstwy ====
  1. * Izotropowy
  1. * Ortotropowy
  1. #banner.text@W przypadku materiału ortotropowego moduł sprężystości w płaszczyźnie szyby (Gxy ) jest definiowany za pomocą wartości materiałowych, natomiast w przypadku materiału izotropowego - na podstawie modułu sprężystości i odkształcenia poprzecznego. Dlatego też współczynnik Poissona oparty na zasadzie "położenie-przyczyna" jest istotny dla materiału ortotropowego.

  1. Sztywności na ścinanie dla materiału ortotropowego są następujące:
  1. #tabela.uni#
  2. szerokość=10%|szerokość=90%
  3. Gxy | Moduł ścinania w płaszczyźnie ściany (np. 690 N/mm² dla C24)
  4. Gxz | Moduł ścinania w kierunku x na grubości (np. 690 N/mm² dla C24)
  5. G-yz | Moduł ścinania w kierunku y na grubości (np. 690 N/mm² dla klasy C24) - nazywany również "modułem ścinania tocznego".

  1. Ponadto materiał ortotropowy ma tę szczególną cechę, że można definiować w powierzchni sztywności kierunkowe. W przypadku domyślnym lokalna orientacja powierzchni lub warstwy w kierunku x odpowiada sztywności w kierunku x. Ponieważ można to jednak zdefiniować dowolnie za pomocą kąta β typu grubości 'Warstwy', należy odpowiednio przekształcić sztywności.
  1. Zsumowany element każdej warstwy:
  1. === Elementy zginane i skręcanie [Nm] ===
  1. W poniższych równaniach podane są elementy macierzy dla zginania i skręcania.
  1. W przypadku tylko jednej warstwy grubości typu 'Warstwy', obliczenia opierają się na parametrach opisanych w instrukcji do programu RFEM]].
  1. Dla ścinania (Element D44/55) stosuje się różne równania w typie grubości 'Warstwy'. Są one opisane w rozdziale w płaszczyźnie Ścinanie w płaszczyźnie płyty.
  1. === Wyrazy mimośrodu [Nm/m] ===
  1. W przypadku płyt niesymetrycznych powstają warunki mimośrodowe. Asymetryczna powierzchnia może być obliczana na przykład z uwagi na jednostronne zwęglenie drewnianej płyty klejonej krzyżowo. Elementy macierzy są następujące:
  1. === Płaszczyzna warstwy [N/m] ===
  1. W płaszczyźnie "Ściana szyby" sztywności normalne są przedstawione w płaszczyźnie tafli szkła. Siła tnąca w szybie jest obliczana za pomocą elementu D88. Elementy macierzy są następujące:

  1. === Ścinanie w płaszczyźnie płyty [N/m] ===
  1. Aby określić sztywność na ścinanie dla materiału ortotropowego, należy obrócić sztywności zgodnie z ich orientacją względem lokalnej osi powierzchni. Należy to zrobić dla każdej warstwy grubości typu 'Warstwy'. W prostej konstrukcji warstwowej, w której warstwa wierzchnia jest zorientowana pod kątem 0° i warstwa leżąca poniżej 90°, występuje duża sztywność na ścinanie, którą należy odpowiednio uwzględnić w przypadku modelu wielowarstwowego. Poniższy rysunek (Źródło [1]) pokazuje to na przykładzie płyty z drewna klejonego krzyżowo.
  1. W teorii laminatów sztywność konstrukcji warstwowej na ścinanie jest obliczana poprzez przekształcenie wszystkich składowych zginania i ścinania w odpowiednich kierunkach każdej warstwy. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w literaturze wymienionej poniżej.

  1. Stosując transformację sztywności pokazaną na rysunku, sztywności są sumowane. Sumowanie to jest również znane jako „całka Grashoffa”.
  1. W celu obliczenia sztywności w kierunku x i y dla każdej konstrukcji powierzchni wielowarstwowej obliczany jest środek sztywności.
  1. Środek sztywności w kierunku y:
  1. Aby określić orientację dla poszczególnych pozycji w obliczeniach sztywności na ścinanie, sztywności są określane zgodnie z poniższymi równaniami.
  1. G oznacza sztywność warstw na ścinanie w celu uniknięcia pomyłek dla elementów macierzy sztywności (D).
  1. Sztywność na ścinanie każdej warstwy można również wyświetlić w postaci macierzy w następujący sposób:
  1. Sztywność mimośrodowa na ścinanie w poniższym równaniu zawsze będzie wynosić zero, a zatem nie ma znaczenia dla symetrycznej konstrukcji drewna klejonego krzyżowo (0°/90°/0°) wspomnianej powyżej. Na przykład w przypadku drewna klejonego ukośnie DLT ( Diagonal Laminated Timber ), ten element mimośrodu nie wynosi zero i dlatego odgrywa ważną rolę.
  1. Więcej informacji można znaleźć w [4] oraz w tym wideo na YouTube.
  1. ==== Obliczanie sztywności na ścinanie ====
  1. Sztywność na ścinanie jest określana w następujących krokach:
  1. #Najpierw wyznaczany jest kąt maksymalnej sztywności. Kąt φ pokazuje zmianę lokalnego układu współrzędnych x powierzchni w odniesieniu do kierunku zorientowanego x .
  2. #Wszystkie sztywności są obracane w kierunku zorientowanym ''x'' zgodnie z równaniami przedstawionymi powyżej .
  3. #Macierz sztywności szyby każdej warstwy (3 x 3) jest przekształcana z lokalnego układu współrzędnych x', y' na układ obrócony x'', y" . Oprócz obliczania skierowanej sztywności na ścinanie każdej pojedynczej warstwy, jest to również obliczane dla modułów sprężystości każdej warstwy.
  4. #Sztywność na ścinanie jest obliczana za pomocą opisanych powyżej. Sztywność na ścinanie oblicza się na podstawie poszczególnych części. W tym miejscu równania są wyświetlane tylko dla kierunku x (D44). To samo dotyczy kierunku y. Dla każdej warstwy obliczana jest sztywność równoważna (składowa Stintera).
  5. #Na koniec, obliczone sztywności dla zorientowanego kierunku całej konstrukcji są ponownie obliczane z wykorzystaniem zależności kątowych i wyświetlane jako oryginalne sztywności D44, D55 i D45 w macierzy sztywności.
  1. == sztywności dla powierzchni wielowarstwowych ze zintegrowanymi bryłami ==
  1. W przyszłości bryły wraz z powierzchniami będzie można również definiować w rozszerzeniu Powierzchnie wielowarstwowe. W tym przypadku do programu RFEM eksportowana jest również powierzchnia. Ponieważ generowanie sztywności i rozkładanie sił wewnętrznych jest bardziej czasochłonne, zostanie to wyjaśnione osobno.


Odniesienia
  1. Budynek z drewna klejonego krzyżowo - Nośne masywne elementy drewniane ścian, stropów i dachów - Seria 4, część 6, część 1. Serwis informacyjny Holz
  2. Płaskie konstrukcje powierzchniowe: Podstawy modelowania i obliczeń ścian i płyt
  3. Jones, RM (nd). Mechanika materiałów kompozytowych (wyd. 2). Taylor & Francis Inc., Filadelfia.
  4. Arnold, M.: Właściwości mechaniczne drewna klejonego ukośnie (DLT) z uwzględnieniem masywnych płyt drewnianych podpartych punktowo .Praca doktorskaw przygotowaniu. Katedra Drewna i Konstrukcji Budowlanych, Uniwersytet Techniczny w Monachiumoczekiwano2023.
Nadrzędny przekrój