RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Powodem jest to, że długości współpracujące lub długości wyboczeniowe prętów i zbiorów prętów są różne. O ile w przypadku prętów do analizy statyczno-wytrzymałościowej stosowana jest długość rzeczywista, w przypadku prętów jest stosowana długość prętów zsumowanych.
Przykład
Rama pokazana na rysunku 01 składa się z poziomej belki podzielonej na cztery pręty o jednakowej długości. Ponadto dla czterech prętów tworzony jest zbiór prętów. W obu przypadkach analizę stateczności przeprowadza się metodą pręta zastępczego.
W przypadku wymiarowania pręta program każdorazowo oblicza pręty o długości 1,00 m. Z kolei zbiór prętów ma długość 4,00 m (patrz rysunek 02). Ta różnica w długości z pewnością wpływa na obliczenia stateczności, co oznacza, że\u200b\u200bstopnie wykorzystania również są różne (patrz Rysunek 03).
Ponadto nie zaleca się obliczania wszystkich prętów i zbiorów prętów w jednym przypadku obliczeniowym, ponieważ prowadzi to do fałszywych wyników.
Do analizy stateczności dowolnego przekroju szczególnie odpowiednie są moduły dodatkowe RF-/STEEL EC3 Warping Torsion (rozszerzenie dla RF-/STEEL EC3) i RF-/FE-LTB (moduł samodzielny).
Na podstawie obliczonej wartości wyboczenia krytycznego można określić obciążenia krytyczne i przeprowadzić obliczenia zgodnie z analizą drugiego rzędu.
Domyślnie aktywna jest opcja Płaszczyzna ścinania w gwincie, a do sprawdzenia ścinania w śrubie jest brana pod uwagę niższa wytrzymałość zgodna z wybraną normą obliczeniową.
W AISC nominalne wytrzymałości śrub na ścinanie są podane w tabeli J3.2. Na przykład, śruba z grupy A (na przykład A325) ma nominalną wytrzymałość na ścinanie równą 54 ksi (372 MPa), gdy gwint nie jest wykluczony z płaszczyzn ścinania. Aby użyć wyższej wytrzymałości, wynoszącej 68 ksi (469 MPa), można odznaczyć opcję, aby wykluczyć gwinty z płaszczyzn ścinania.
Za pomocą szablonu „Płyta-płyta” z biblioteki Komponenty (rysunek 01) można za pomocą blach czołowych w prosty sposób utworzyć połączenie nakładkowe.
W przypadku połączenia nakładkowego bez blach czołowych konfigurację można utworzyć ręcznie, dodając poszczególne komponenty (rysunek 02).
Konfiguracja obejmuje następujące komponenty. Każdy komponent można łatwo usunąć lub skopiować, klikając w niego prawym przyciskiem myszy.
Wymagane jest utworzenie niewielkiej przerwy przy użyciu funkcji „Pręt cięcia” i „Płaszczyzny pomocniczej”. Odstęp jest dzielony między dwa pręty (tzn. odstęp 1/16” jest stosowany jako przemieszczenie o 1/32” do każdego pręta).
Alternatywnie, przykładowy model „AISC Splice Connection” można pobrać i zapisać jako szablon zdefiniowany przez użytkownika (zdjęcie 03).
Aby utworzyć imperfekcję na podstawie postaci własnej, należy zastosować metodę Rozszerzenie Stateczność konstrukcji potrzebne. W ten sposób kształty postaci mogą być określane dla przypadku obciążenia lub kombinacji obciążeń na podstawie stanu siły normalnej. Wynikową formę własną można wybrać i przeskalować po utworzeniu przypadku imperfekcji. Zastosowanie funkcji pokazano w filmie.
Za pomocą modelu powierzchniowego można przeprowadzić wiercenie. W tym celu należy najpierw rozdzielić pręt (im dokładniejszy podział, tym dokładniejszy wynik), a następnie wygenerować z niego powierzchnie.
Powstałe kontury przekrojów można następnie łatwo obracać. Należy pamiętać, że skrócenie przekroju nie jest uwzględniane. Dodatkowy moduł RF-IMP zapewnia dokładniejsze wyniki, ponieważ może wstępnie deformować siatkę ES.