Krzywa naprężenia-odkształceń stali zbrojeniowej
Współczynnik redukcji k s (θ) określa najpierw temperaturę znajdującą się w środku najbardziej niekorzystnego pręta zbrojeniowego. W zależności od sposobu, w jaki stal zbrojeniowa jest wytwarzana i klasyfikowana (klasa N lub klasa X) oraz od tego, na ile jest ona naprężona, obliczany jest współczynnik redukcji k s (θ).
Relacja naprężenie-odkształcenie stali zbrojeniowej definiowana jest przez następujące parametry:
- nachylenie w przedziale liniowo-sprężystym E s, θ
- granica proporcjonalności fsp, θ
- maksymalny poziom naprężeń f sy, θ
Maksymalna wytrzymałość stali zbrojeniowej, jaką należy przyłożyć do obliczeń ogniowych, określa się w następujący sposób:
Z
- k s (θ): współczynnik redukcji dla stali zbrojeniowej (patrz Rysunek 2.14 lub Rysunek 2.15 )
- f yk : wytrzymałość charakterystyczna stali zbrojeniowej w normalnej temperaturze
Jeżeli stal wzmacniająca może zostać przyporządkowana do wykresu 1 lub wykresu 2 na rysunkach 4.2a lub 4.2b w EN 1992-1-2 (patrz Rysunek 2.14 i Rysunek 2.15 ), można zastosować zredukowany moduł sprężystości prętów zbrojeniowych stal w zależności od temperatury stali zbrojeniowej i rodzaju stali zgodnie z EN 1992-1-2, tabela 3.2a lub 3.2b. Są one wyświetlane na poniższych rysunkach.
W przypadku stali zbrojeniowych przypisanych do wykresu 3 zgodnie z EN 1992-1-2, rysunek 4.2a, zredukowany moduł sprężystości jest obliczany w następujący sposób:
Z
- k s (θ): współczynnik redukcji dla stali zbrojeniowej (patrz Rysunek 2.14 lub Rysunek 2.15 )
- E s : moduł sprężystości stali zbrojeniowej w normalnej temperaturze (20 ° C)