Odporność ogniowa
Ostatnia zakładka okna 1.6 jest dostępna, jeżeli dla konstrukcji odporności ogniowej w oknie 1.1 Dane ogólne wybrano co najmniej jeden przypadek obciążenia lub kombinację obciążeń (zob. Rozdział 3.1.4 ). "Konstrukcja ogniochronna" jest przeprowadzana według uproszczonej metody obliczeniowej zgodnie z normą EN 1992-1-2, punkt 4.2 (patrz rozdział 2.3 ).
W prawym dolnym rogu tej zakładki znajduje się przycisk [Domyślnie] służący do przywracania wartości początkowych.
Pięć rozwijanych list kontroluje parametry, które mają decydujący wpływ na obliczenia ognioodporności:
- Klasa odporności ogniowej (zgodnie z EN 1992-1-2, punkt 1.6.1 (1))
- Liczba stref (metoda stref zgodnie z EN 1992-12, załącznik B.2)
- Typ agregatów betonowych (patrz Rysunek 2.9 i Rysunek 2.11 )
- Klasyfikacja zbrojenia (patrz Rysunek 2.14 i Rysunek 2.15 )
- Typ produkcji stali zbrojeniowej (patrz Rysunek 2.16 i Rysunek 2.17 )
Parametry te są opisane w rozdziale 2.3 .
Należy również zdefiniować strony przekroju wystawione na działanie ognia . Jeżeli nie wszystkie strony są narażone na działanie zwęglenia, należy usunąć zaznaczenie z odpowiedniego pola wyboru (patrz Rysunek 3.48 ). Po prawej stronie znajdują się pola wyboru po prawej stronie, umożliwiające dokonywanie szczegółowych ustawień. Kierunki odnoszą się do lokalnych osi pręta.
W przypadku niesymetrycznych skutków pożaru przekrój ten jest dodatkowo obciążony dodatkową przegradzalnością cieplną spowodowaną różnicą temperatur, którą należy uwzględnić w obliczeniach zgodnie z EN 1992-1-2, pkt 2.4.2 (4). To przenikanie ciepła wpływa na nośność elementów konstrukcyjnych, takich jak nawiasy, obliczone według teorii drugiego rzędu. Program tworzy wewnętrznie obciążenie prętowe, jako przedwstępę przekroju poprzecznego, i nakłada je na obciążenia obliczeniowe.
W polu Obliczenie pręt zbrojenie wzdłużne dla odporności ogniowej można określić, czy zbrojone zbrojenie uwzględnia oprócz oddziaływania stanu zapalności również skutki pożaru.
Dwa górne pola wprowadzania określają Współczynniki bezpieczeństwa częściowego dla betonu γc i stali zbrojeniowej γ s, które muszą być zastosowane dla obliczeń odporności ogniowej. Domyślnie ustawione są wartości zalecane w EN 1992-1-2, p. 2.3 (2).
Współczynnik redukcyjny α stosowany w przypadku pożaru może mieć długoterminowy wpływ na wytrzymałość betonu i może być zdefiniowany osobno dla obciążeń ściskających i rozciągających. W obu polach wprowadzania ustawiona jest wstępnie wartość 1,0 zalecana w normie EN 1992-1-1, pkt 3.1.6.
Opcja Uwzględnij odkształcenie cieplne betonu i stali zbrojeniowej umożliwia uwzględnienie różnicy pomiędzy odkształceniem "na gorąco" i regularnym odkształceniem termicznym przekroju betonu w postaci odkształcenia wstępnego pręta zbrojeniowego. W przypadku obciążeń wynikających z temperatury występują odkształcenia podłużne termicznie w betonie i stali zbrojeniowej, których przekroje zmieniają się ze względu na nierównomierny rozkład temperatury. Odkształcenia termiczne nie mogą powstawać dowolnie w całym przekroju, ponieważ oddziaływują na nie sąsiednie obszary. Zasadniczo można założyć, że przekroje pozostaną płaskie. Ponieważ odkształcenie cieplne zbrojenia w obszarze krawędziowego przekroju jest ograniczone, wzmocnienie jest wstępnie ściskane.
Metoda strefowa zgodnie z EN 1992-1-2 obejmuje tylko obliczenia składowe konstrukcyjne, co oznacza, że dodatkowe obciążenia termiczne w środku ciężkości nie są uwzględniane w normie. Według Hosser [11] Odkształcenia te nie mogą być jednak pomijane podczas obliczeń według teorii II rzędu. W jego podejściu, odkształcenie cieplne betonu jest obliczane dla całego przekroju betonu przy użyciu średniej wartości temperatury.
Załącznik D do normy EN 1992-1-2 zawiera obliczeniową metodę obliczania wytrzymałości na ścinanie i skręcanie elementów konstrukcji narażonych na działanie ognia. Metoda ta może być aktywowana osobno dla obu typów sił wewnętrznych.
Ponieważ ta metoda obliczeń w przypadku ścinania i skręcania nie jest dostępna w Niemczech, obie opcje są niedostępne w przypadku obliczeń według niemieckich norm.