Oddziaływanie usztywnienia rozciągania
W odniesieniu do ostatecznego stanu granicznego, stanu granicznego użytkowalności oraz odporności ogniowej można zdefiniować warunki dla występowania efektu usztywnienia rozciągającego (skuteczność betonu między pęknięciami).
Metoda ta opiera się na pozostałej wytrzymałości betonu na rozciąganie opisanej w Quast [7] który jest zdefiniowany w zależności od odkształcenia rządzącego stalą stalową w strefie rozciągania. Metoda ta przedstawiona jest graficznie w rozdziale 2.4.3.1 .
Jak opisano w rozdziale 2.4.3.2 , Efekt usztywnienia rozciągania można rozpatrywać również poprzez zmodyfikowaną charakterystykę krzywej stalowej. Czas obliczeń zostanie nieznacznie zwiększony, ponieważ oprócz obliczeń wytrzymałościowych w przekrojach skrępowanych (stan II) analiza wymaga obliczeń w stanie niespękanym, a także określenia sił wewnętrznych pęknięć.
W przypadku nieuwzględnienia efektu rozciągania rozciągającego program rozróżnia strefy spękane od nie ścinanych: W strefach nieklękowanych program oblicza, stosując sztywność odpowiednią dla betonu w przekrojach nieskrakowanych (stan I, uwzględniając zbrojenie podłużne). W strefach pękniętych obliczane są sztywności występujące w stanie czystym II.
Wartości obliczeniowe wytrzymałości na rozciąganie betonu określają wykładnik powierzchni paraboli w sposób, który powoduje wzrost powinowactwa do strefy ściskania (E cm = E ctm ).
W celu uwzględnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa dla wytrzymałości betonu na rozciąganie można wybrać jedną z następujących wytrzymałości:
- f ctm : średnia osiowa wytrzymałość na rozciąganie
- f ctk; 0,05 : wartość charakterystyczna 5% - miara wytrzymałości na rozciąganie
- f tk; 0,95 : wartość charakterystyczna 95% -skuteczności osiowej wytrzymałości na rozciąganie
Na wartość wytrzymałości na rozciąganie betonu f ct, R zastosowanej do obliczeń można przyjąć współczynnik justowania. W ten sposób można uwzględnić warunki brzegowe, takie jak istniejące uszkodzenia.
Pfeiffer [8] sugeruje redukcję do 60% wytrzymałości na rozciąganie (ustawienie domyślne).
To pole wyboru jest istotne przy obliczaniu sił wewnętrznych pęknięcia: Jeżeli jest zaznaczona (nie jest możliwa metoda według zapytania Quast [7] ), przy obliczaniu momentów pęknięcia siła osiowa będzie stała. Przypadek ten ma zastosowanie na przykład w przypadku działającego naprężenia wstępnego. Jeżeli jest jasne, cały wektor obciążenia zostanie uwzględniony w obliczeniach sił wewnętrznych pęknięcia.
Standardowe wartości konkretnych parametrów są ustawione domyślnie (patrz rozdział 2.4.3.1 ). Po odznaczeniu pola wyboru (czwarta kolumna w tabeli) można bezpośrednio wpływać na krzywą naprężenie-odkształcenie strefy rozciągania. Ponieważ wartości są współzależne, odpowiednie kolumny są odpowiednio modyfikowane po wprowadzeniu zmian.
Ta sekcja okna dialogowego zarządza współczynnikami trwania β obciążenia podczas stosowania okresu redukcyjnego (ε sr2 - ε sr1 ), czyli odkształceń rządzących stalą stalową dla sił wewnętrznych pęknięć w stanie pękniętym lub niespękanym (zob. Rozdział 2.4.3.2 ). Współczynnik β zależy od czasu trwania obciążenia.
- 0,25: obciążenie stałe lub obciążenie powtarzalne
- 0,4: obciążenie krótkotrwałe
W przypadku zastosowania wykresu stali Modyfikowane właściwości można zaznaczyć, czy przypadek obciążenia jest obciążeniem stałym, czy krótkotrwałym.
W przypadku kombinacji obciążeń zastosowany współczynnik β 2 stanowi średnią z odpowiednich wartości β 2 przypadków obciążeń występujących w kombinacji.
Hinweis
Podczas projektowania elementów ściskanych zazwyczaj należy stosować model rozciągania cięgnowego według parametru Przyspieszenie. Na rezystancyjną siłę rozciągającą można wpływać przez współczynnik korygowania wytrzymałości na rozciąganie f ct, R.
Model rozszerzalności naprężeń o zmodyfikowanej charakterystyce krzywej stalowej jest oparty na rozróżnieniu między strefami pękniętymi (M> M cr ) i nieutwardzonymi (M <M cr ): W strefie nieraportowanej program oblicza liniowo-sprężysto przy użyciu modułu stałego sprężystości betonu (E cm, eff ). W przypadku dominującego ściskania w przypadku niewielkich obciążeń momentem powstają jednak znacznie rozszerzone krzywe spowodowane nieliniowym przebiegiem krzywej naprężenie-odkształcenie betonu. Z tego względu wyniki mogą być bardzo niepewne.