Obliczenia nieliniowe - zdolność serwisowa
Tabela w górnej części przedstawia odkształcenia i szerokości pęknięć, które zostały określone jako miarodajne w obliczeniach nieliniowości użytkowych.
W dolnej części wyświetlane są wszystkie Wyniki szczegółowe dla wybranego powyżej wiersza tabeli.
W przypadku wszystkich przypadków obciążenia można zdecydować, czy odkształcenia i szerokości pęknięć będą miały wpływ na wszystkie analizowane przypadki i kombinacje obciążeń, czy też (jak pokazano na rysunku 5.35 ).
Odkształcenia i szerokości pęknięć są uporządkowane według prętów.
Położenia x odnoszą się do węzłów ES utworzonych na prętach w obliczeniach nieliniowych. Za pomocą przycisku [Szczegóły] w zakładce Parametry iteracji okna dialogowego Ustawienia dla obliczeń nieliniowych (patrz Rysunek 2.30 ) można wywołać okno dialogowe Siatka ES w programie RFEM, w którym można dostosować ustawienia siatki ES.
W tej kolumnie wyświetlane są numery przypadków obciążeń lub kombinacji obciążeń odnoszących się do poszczególnych przekrojów, prętów lub zbiorów prętów.
Jeżeli zaprojektowano kilka przypadków obciążeń lub kombinacji, wyniki wszystkich analizowanych oddziaływań można wyświetlić poprzez zaznaczenie pola wyboru Wszystkie przypadki obciążeń .
W tej kolumnie wyświetlane są wynikowe przemieszczenia u g w poszczególnych lokalizacjach prętów. Przemieszczenie całkowite jest odniesione do globalnego układu współrzędnych XYZ.
Komponenty odkształceń w kierunku globalnych osi X, Y i Z można zobaczyć wśród szczegółowych wyników w globalnej kategorii odkształceń węzłowych . Składowe w kierunku lokalnych osi pręta x, y i z można znaleźć w lokalnej definicji odkształceń węzłowych .
W tej kolumnie charakterystyczne szerokości pęknięć zgodnie z EN 1992-1-1, 7.3.4, Eq. (7.8) są oznaczone (patrz rozdział 2.2.4 ). W celu określenia rozstawu i odkształceń pęknięć program wykorzystuje siły wewnętrzne obliczeń nieliniowych.
W tej kolumnie wyświetlane są wartości, które mają wpływ na analizę odkształceń i szerokości pęknięć.
Wyniki szczegółowe w dolnej części okna (patrz: rys. 5.36 ) zawierają informacje na temat wszystkich szczegółów obliczeniowych. Są one uporządkowane w strukturze drzewa.