Pytanie:
Jak połączyć wpływ obciążenia wiatrem na maszt z odciągami, na który składa się średnie obciążenie wiatrem i obciążenie punktowe, zgodnie z normą EN 1993-3-1 B.4.3.2.5 (1)?
Odpowiedź:
W rozdziale B.4.3 normy EN 1993-3-1 opisano równoważną metodę statyczną do analizy odpowiedzi dynamicznej na turbulencje wiatru.
[1] Aby określić wpływ obciążenia wiatrem S-TM, siły wewnętrzne Sm wynikające ze średniego obciążenia wiatrem są łączone z odpowiedzią konstrukcyjną Sp w zależności od dodatkowych obciążeń specyficznych dla strefy. Obciążenia punktowe opisują zmienne składowe wiatru.
[2] Ze względu na nieliniowe zachowanie się konstrukcji, obciążenia płatkowe należy analizować łącznie ze średnim obciążeniem wiatrem w postaci obciążeń płatkowych Si. W takim przypadku zawsze konieczne jest przeanalizowanie wybranego przęsła ze zwiększonym obciążeniem płata, a pozostałym przęsłem ze średnim obciążeniem wiatrem. W celu określenia składowych czystych fluktuacji zwiększonego obciążenia płatowego w odniesieniu do średniego obciążenia wiatrem, średnie obciążenie wiatrem Sm należy odjąć od schematów obciążenia płatowego Si. Odpowiedź konstrukcyjna Sp wynika z pierwiastka sumy kwadratów wspomnianej różnicy.
Gdzie
i jest liczbą rzeczywistych przęseł,
N oznacza całkowitą liczbę wymaganych schematów obciążeń (rzeczywiste przęsła i),
Sm są siłami wewnętrznymi wynikającymi ze średniego obciążenia wiatrem,
Si są siłami wewnętrznymi wynikającymi z i-tego schematu obciążenia (średnie obciążenie wiatrem z częściowo zwiększonymi obciążeniami miejscowymi).
W programie RFEM można nałożyć na siebie te dwa efekty SM i Sp dla każdego kierunku wiatru w S-TM poprzez kombinację przypadków obciążeń i kombinacji wyników. W tym przypadku zakłada się, że średnie obciążenie wiatrem Sm i układy obciążenia płatowego Si (średnie obciążenie wiatrem Sm z częściowo zwiększonymi obciążeniami miejscowymi) są w osobnych przypadkach obciążeń. Na podstawie tych przypadków obciążeń należy najpierw wygenerować różnice w stosunku do Si - Sm za pomocą kombinacji wyników. Na podstawie tych kombinacji różnic można następnie użyć innej obejmującej kombinację wyników, aby wygenerować pierwiastek sumy kwadratów Sp (ze składową dodatnią i ujemną), aktywując opcję SRSS. Na koniec, efekt obciążenia S-TM jest określany poprzez dodanie średniego obciążenia wiatrem Sm do sumy pierwiastków Sp w końcowej kombinacji wyników.