Zwichrzenie belek stożkowych

Belki stożkowe są stosowane głównie jako belki ramowe w konstrukcjach stalowych. Przekrój dźwigara jest dostosowywany do krzywej momentu za pomocą skosu. Wynika to często ze stałego obciążenia liniowego i dlatego składa się z momentów na końcach pręta i zawieszonej paraboli ql²/8.

Autor	Tobias Garske
Uczelnia	Wyższa Szkoła Zawodowa w Oldenburgu

Obliczenia bezpieczeństwa zwichrzenia dla belek stożkowych podatnych na zwichrzenie przeprowadza się zwykle metodą Kappa‑M zgodnie z DIN 18800, część 2 [1]. Do wyznaczenia współczynnika redukcji Kappa-M wymagany jest idealny moment zwichrzenia M-Ki, y. Można to wyznaczyć m.in. za pomocą współczynnika obciążenia krytycznego Eta-cr. Ponieważ współczynnik obciążenia krytycznego jest parametrem systemu, w celu uzyskania efektywnego wyniku warto wziąć pod uwagę powiększony przekrój belki w obszarze stożka. Do tej pory skosy były uwzględniane jedynie w przybliżeniu za pomocą współczynnika belki n w metodzie Kappa-M.

Dlatego też celem niniejszej pracy jest przedstawienie sposobu tworzenia pomocy w obliczaniu współczynnika obciążenia krytycznego Eta‑cr dla belek stożkowych.

Ponadto, przy użyciu przykładowych obliczeń, przedstawiono i porównano różne warianty analizy bezpieczeństwa zwichrzenia belek ze skosami. W szczególności zbadane zostaną dwa warianty opisane w objaśnieniach do normy DIN 18800 [2].

Pobrane

Spis treści (PDF - 14,2 kB)

14,16 KB

;