Autor
|
Ali Kamalak
|
Uczelnia
|
Politechnika Hamburg-Harburg
|
“ Bardzo dziękujemy za bezpłatne korzystanie z programów. "
Niniejsza praca dotyczy wymagań stawianych konstrukcji w budynkach wysokościowych.
Autor
|
Ali Kamalak
|
Uczelnia
|
Politechnika Hamburg-Harburg
|
“ Bardzo dziękujemy za bezpłatne korzystanie z programów. "
Model budynku jest obliczany w dwóch etapach:
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je wykorzystać zgodnie z żądaną normą zawartą w Projektowanie konstrukcji betonowych.
W przypadku elementów w modelach budynków dostępnych jest kilka narzędzi do modelowania:
Ta funkcja umożliwia definicję elementów na płaszczyźnie podłoża (na przykład z warstwą tła) z powiązanym tworzeniem wielu elementów w przestrzeni.
Za pomocą kondygnacji typu "Tylko przenoszenie obciążenia" można uwzględnić płyty bez wpływu sztywności w płaszczyźnie i poza nią w rozszerzeniu Model budynku. Ten typ elementu gromadzi obciążenia na płycie i przenosi je na elementy wsporcze modelu 3D. Daje to możliwość symulacji w modelu 3D elementów drugorzędnych, takich jak np. ruszt i inne podobne elementy rozkładu obciążenia, bez dalszych efektów.
Za pomocą opcji "Preferowana niezależna siatka" w ustawieniach siatki ES można utworzyć siatkę ES dla zintegrowanych obiektów, która będzie od siebie niezależna. Pozwala to na generowanie znacznie bardziej szczegółowej i precyzyjnej siatki ES dla poszczególnych obiektów, które są ze sobą zintegrowane.