Wzór naprężeniowy 12.3.3-1 dla obciążeń okazjonalnych zgodnie z EN 13480-3:
Naprężenie σ2 składa się z trzech części. Pierwszą częścią jest ciśnienie wewnętrzne. Pozostałe dwie części różnią się tylko indeksem momentu. Na moment MA składają się stałe obciążenia mechaniczne (na przykład ciężar rurociągu lub płynu). Moment MB reprezentuje obciążenia sporadyczne (na przykład wiatr lub śnieg). Dlatego konieczne jest oddzielne obliczanie części momentu. Tylko w jednym momencie nastąpi powrót do kombinacji obciążeń rurociągu. W związku z tym nie można przeprowadzić obliczeń zgodnie z tym wzorem. Można to rozwiązać za pomocą kombinacji wyników. W kombinacjach wyników można dodawać lub odejmować wyniki przypadków obciążeń lub kombinacji. Poszczególne części są dzięki temu znane i mogą być projektowane niezależnie od siebie.
Poniższy rysunek przedstawia przykład konstrukcji kombinowanej dla sporadycznej sytuacji obliczeniowej. Ostateczna kombinacja i kombinacja przewidziana do obliczeń są podświetlone na czerwono.
Wariant 1
W kombinacji pokazanej w Wariancie 1 dla przypadku obciążenia wiatrem wprowadzana jest kombinacja obciążenia rurociągu z atrybutem "OCC". PC5 jest następnie łączony z tradycyjnymi obciążeniami stałymi w nowej kombinacji wyników RC2. Moment można zatem podzielić na części MA iMB.
Wariant 2
W wariancie 2 oddziaływanie obciążenia wiatrem w połączeniu z innymi przypadkami obciążeń zostało zbadane dokładniej. Wprowadzono nową kombinację obciążenia rurociągu (PC5), która ma konstrukcję podobną do PC4 i zawiera przypadek obciążenia wiatrem. W EK 2 te dwie sytuacje naprężeń roboczych są od siebie odejmowane, tak że tylko siły wewnętrzne od wiatru i efekty wynikające z teorii 2. Kolejność w lewo. Na te siły wewnętrzne w kolejnym żelbecie nakładają się następnie tradycyjne obciążenia stałe.
Poniższy rysunek modułu RF-PIPING Design przedstawia obliczenia. Wyświetlane są również wypadkowe części momentu MA i MB.
