6084x
001053
2015-06-24

Specyfika stosowania prętów rozciąganych

Stężenia zazwyczaj przybierają typ „pręt rozciągany”. Należy zwrócić uwagę na kilka szczegółów, ponieważ w przypadku jednorodnych, symetrycznych konstrukcji i wyłącznie obciążeń pionowych komunikat o błędzie często pojawia się w następujący sposób: 'Model jest niestateczny w węźle 20. Swobodny ruch w kierunku Y."

Dzieje się tak dlatego, że słupy i belki są ściskane. Z tego względu również wszystkie stężenia poddawane są ściskaniu i jednocześnie ulegają zniszczeniu, co w konsekwencji prowadzi do niestateczności układu. Można to łatwo odwzorować, przekształcając pręty rozciągane w kratownice (tylko N) i obliczając je według liniowej analizy statycznej.

Przy użyciu opcji "Pojedyncze usuwanie ulegających zniszczeniu prętów w poszczególnych iteracjach" w zakładce "Globalne parametry obliczeń" można zapobiec całkowitemu zniszczeniu prętów rozciąganych. W większości przypadków pomaga to już rozwiązać problem.

Alternatywnie można użyć drugiej opcji "Przydzielanie bardzo małej sztywności prętom ulegającym zniszczeniu". W tym przypadku w prętach rozciąganych mogą występować niewielkie siły ściskające.

Dodatkowo pomocne może być zastosowanie początkowego naprężenia wstępnego. Jest to zgodne z praktyką budowlaną, ponieważ wiele stężeń można regulować. Wyznaczanie odpowiedniego naprężenia wstępnego jest procesem iteracyjnym, nie powinno ono jednak przekraczać pięciu procent granicznej nośności stężenia na rozciąganie.


Odnośniki