Przebieg obliczeń
W pierwszym kroku obliczania rozkład naprężeń jest określany na podstawie przekroju brutto. Zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4.4 [2], wartość wyboczenia kσ części przekroju poddanych ściskaniu można określić na podstawie istniejących naprężeń. Szerokość efektywna beff części przekroju jest obliczana na podstawie współczynnika smukłości przy wyboczeniu λp i wynikającego z niego współczynnika redukcyjnego ρ. Wynikową redukcję odejmuje się od całego przekroju. Otrzymają Państwo wynik obliczeń nowych wymiarów i właściwości przekroju.
W tym momencie obliczenia nie są jeszcze zakończone. Istnieje kolejny krok iteracji, w którym na podstawie zredukowanego przekroju obliczany jest nowy rozkład naprężeń z istniejącymi siłami wewnętrznymi. Należy uwzględnić następujące kwestie:
- Poprzez zmniejszenie przekroju przesuwa się środek ciężkości. Możliwe działające siły normalne generują dodatkowy moment w odległości od nowego środka ciężkości.
- Redukcja przekroju może mieć również wpływ na obrót głównych osi. W takich przypadkach należy uwzględnić moment odchylenia Iyz.
Po określeniu naprężeń ponownie sprawdzana jest smukłość części przekroju poddanych ściskaniu. Jeżeli konieczne są dodatkowe redukcje, proces iteracji jest kontynuowany, o ile nie wystąpią znaczące zmiany przekroju. Tylko wtedy można przeprowadzić obliczenia odpowiednich przekrojów.
Podsumowanie
Szybkie zdefiniowanie przekrojów efektywnych, przeprowadzone na początku, może z łatwością stać się czasochłonnym obliczeniem z uwagi na kilka wymaganych iteracji. Trudności tych można łatwo uniknąć, korzystając z programu SHAPE -THIN oraz modułów dodatkowych do analizy statyczno -wytrzymałościowej konstrukcji stalowych.