Zwolnienie węzłowe wymaga przegubu prętowego. Ten typ przegubu jest również używany w modelach bez prętów. Właściwości zwolnienia odnoszą się do osi prętów lub linii. Dla przenoszenia sił wewnętrznych dostępne są wszystkie właściwości nieliniowe, które są możliwe dla przegubów prętowych. Osie zwolnienia węzłowego można wyświetlić graficznie w modelu.
W zwolnionym węźle program RFEM tworzy nowy węzeł o identycznych współrzędnych. W ten sposób oddzielenie modelu jest zakończone. Pomiędzy obydwoma węzłami utworzony jest niewidoczny pręt. Siły wewnętrzne są takie jak w pręcie o początku w węźle pierwotnym i końcu w węźle odłączonym.
Wprowadzanie elementu w programie RFEM
Zwolnienie węzłowe można zdefiniować za pomocą menu "Wstaw" → "Dane modelu" → "Zwolnienia węzłowe" → "Okno dialogowe". W oknie dialogowym można zdefiniować właściwości zwolnienia dla węzła i określić zwolnione obiekty. Zwolnienie można wybrać z listy istniejących typów zwolnienia lub zdefiniować nowy typ zwolnienia.
Zwolnienia węzłowe są zwykle używane do połączeń prętów. Można jednak przechwytywać również powierzchnie lub bryły.
W programie RSTAB nie można stosować zwolnień węzłowych.
Przykłady zastosowania
Zwolnienia węzłowe są szczególnie odpowiednie w przypadku modeli prętowych o geometrii nieliniowej. Zwolnienia węzłowe można na przykład wykorzystać do modelowania skrzyżowań prętów z belkami podnośnymi, ruchomymi konstrukcjami dolnymi lub połączonymi obiektami ze specjalnymi warunkami brzegowymi.