Zwolnienie węzłowe umożliwia konstrukcyjne rozdzielenie obiektów połączonych w danym węźle. Zwolnienie jest sterowane warunkami przegubowymi, które mogą mieć również nieliniowe właściwości.
Do zwolnienia węzła wymagane jest przegub na końcu pręta. Ten typ przegubu jest również stosowany w modelach bez prętów. Właściwości przegubów odnoszą się do osi prętów lub linii. Dostępne są wszystkie nieliniowe właściwości do przenoszenia wielkości sił, które są możliwe w przypadku przegubów prętowych. Osie zwolnienia węzła można graficznie przedstawiać w modelu.
W zwolnionym węźle program tworzy nowy węzeł o identycznych współrzędnych. W ten sposób dokonuje się separacji modelu. Pomiędzy tymi dwoma węzłami zostaje utworzony niewidoczny pręt. Siły wewnętrzne są takie, jak dla pręta zaczynającego się w oryginalnym węźle i kończącego się w rozdzielonym węźle.
Wprowadzanie w RFEM/RSTAB
Zwolnienie węzłowe można zdefiniować poprzez menu "Wstaw" → "Obiekty specjalne" → "Zwolnienia węzłowe" → "Okno dialogowe". W oknie dialogowym należy określić właściwości przegubu dla węzła jako "Typ zwolnienia węzłowego" i wskazać zwalniane obiekty. Typ zwolnienia węzłowego można wybrać z listy istniejących typów lub zdefiniować nowy.
Zwolnienia węzłowe zazwyczaj znajdują zastosowanie przy połączeniach prętowych. Mogą jednak obejmować również powierzchnie lub przestrzenie.
Przykłady zastosowań
Zwolnienia węzłowe są szczególnie przydatne do modeli prętowych z nieliniowo działającymi geometriami. Pozwalają na modelowanie krzyżujących się prętów z belkami nośnymi, ruchomych podkonstrukcji lub sprzężonych obiektów ze specjalnymi warunkami brzegowymi.