Elementy prętowe reagują w sposób liniowo sprężysty we wszystkich stopniach swobody przypisanych w obliczeniach oraz wokół nich, bez konieczności dalszego definiowania. Zasadniczo zachowanie to jest zdefiniowane przez prawo Hooke'a: Tutaj odkształcenie bryły jest proporcjonalne do działającego obciążenia F; lub jego odkształcenie Δℓ zależy liniowo od siły F.
W rzeczywistości, nie każdy element reaguje w sposób liniowo sprężysty. Na przykład, smukły pręt okrągły, w odniesieniu do nośności przekroju, przenosi bardziej rozciąganie niż ściskanie. Ta właściwość, oparta na sile, może być stworzona i symulowana za pomocą analizy nieliniowości pręta w obliczeniach numerycznych. W tym przypadku odkształcenie pręta zależy nieliniowo od działającej siły ze względu na przedwczesne uszkodzenie stateczności (wyboczenie) w stanie ściskania.
.png?mw=760&hash=ca00c279cdc1288c13f74bfee6086b5cdc969e86)
Nieliniowości prętowe mogą przybierać różne postacie. Zazwyczaj nie zależą one od sił związanych ze sobą liniowo, ale od końcowego wpływu na elementy w obliczeniach.
Wprowadzanie elementu w programie RFEM i RSTAB
Nieliniowości prętów można wprowadzać i definiować graficznie w programie RFEM i RSTAB za pomocą menu "Wstaw" → "Typy dla prętów" → "Nieliniowości pręta" → "Okno dialogowe" lub ręcznie za pomocą Nawigatora - Dane lub odpowiednich tabel.
Typowe nieliniowości pręta to:
- Uszkodzenie podczas rozciągania
- Uplastycznienie po osiągnięciu nośności plastycznej
- Sztywne na moment zdefiniowanego odkształcenia u