W dynamice konstrukcji używane są terminy kształt drgań własnych lub kształt drgań własnych. Kształt drgań własnych opisuje odkształcenie, jakie wykazałby składnik podczas drgań z częstotliwością drgań własnych. Jednak drgania i odkształcenia nie występują, dopóki nie nastąpi wzbudzenie. W zależności od tego wzbudzenia wynikiem jest łączne drganie elementu konstrukcyjnego, na które zasadniczo składają się poszczególne kształty drgań.
W ten sposób częstotliwości drgań własnych i kształty drgań wskazują, jak konstrukcja zachowuje się pod obciążeniem dynamicznym. Amplitudy postaci drgań nie nadają się do technicznej oceny ilościowej elementu konstrukcyjnego (są odpowiednio przeskalowane w rozwiązaniu). Charakterystyka postaci drgań jest raczej odpowiednia do jakościowej oceny dynamiki elementu konstrukcyjnego.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
