Podpora powierzchniowa służy do podparcia powierzchni w programie RFEM. Można tu zdefiniować warunki podparcia ux, uy i uz oraz sprężystości ścinania vxz i vyz. Możliwe jest również uwzględnienie wpływu nieliniowego dla kierunku uz. W połączeniu z rozszerzeniem Analiza geotechniczna, możliwe jest przenoszenie stałych sprężystości z masywu gruntowego.
Podpora powierzchniowa może zostać przypisana do dowolnej powierzchni, którą można wprowadzić graficznie lub za pomocą tabel w programie RFEM. Warunki podparcia można zdefiniować jako całkowicie "sztywne" lub "sprężyste" poprzez zdefiniowanie sztywności sprężystej.
Podpora lub sprężyny w Cu,x, Cu,y, Cu,z
Kierunek podpór lub sprężyn odnosi się do lokalnego układu współrzędnych odpowiedniej powierzchni, która jest przypisana do podpory powierzchniowej. Lokalny układ współrzędnych powierzchni można wyświetlić za pomocą nawigatora Wyświetl lub menu kontekstowego.
Podpora prostopadła do powierzchni jest kontrolowana poprzez wprowadzenie Cu,z. Wartości dla Cu,x i Cu,y opisują opór względem przemieszczenia płyty w kierunku x i y.
Sztywność przy ścinaniu Cv,xz, Cv,yz
Po wprowadzeniu wartości w tych polach uwzględniana jest nośność gruntu na ścinanie w kierunku osi x lub y powierzchni. W większości przypadków stała Pasternaka Cv wynosi od 0,1 Cu,z (niska wytrzymałość na ścinanie) do 0,5 ⋅ Cu,z (średnia wytrzymałość na ścinanie). Zazwyczaj można zastosować Cv,xz = Cv,yz . Jeżeli podpora w uz została ustawiona jako "sztywna" (patrz Rysunek 01), nie można wprowadzić sztywności przy ścinaniu Cv,xz i Cv,yz.
Podstawy teoretyczne
Teoretyczne podstawy "efektywnego modelu gruntu" zaimplementowanego w programie RFEM są opisane w rozdziale 4.9 Podpory powierzchniowe instrukcji obsługi programu RFEM 5.
Wyniki dla podpór powierzchniowych
Po zastosowaniu w modelu podpór powierzchniowych po obliczeniach dostępne są naprężenia kontaktowe σz, τyz i τxz. Tabela "Powierzchnie | Naprężenia kontaktowe" pokazuje wynikową sumę sił podporowych dla całej powierzchni.